Vorige week was Jeroen op bezoek, hij had een vriend meegenomen Maarten. Jeroen is met de auto van Bussum naar Pune gereden, 16000km. Ongelovelijk wat een reis. Ik heb genoten van de verhalen, we konden natuurlijk ook heerlijk spiegelen over het rijgedrag in India. We hebben vorig jaar ook door Tibet en Nepal gereden, heerlijk om de herineringen aan die landen weer even op te halen. Jeroen heeft ook nog een tracking gedaan in de Himalaya, en een wild park bezocht. Tja dat stond ook op ons verlanglijstje maar onze vakantie was te kort voor dit alles. Het stuk Iran, Turkmenistan, Uzbekistan, Tajikistan, China is volgens mij ook heel bijzonder, er zijn volgens mij weinig mensen die daar naar toe gaan. Jeroen vertelde over dictaturen, plat gooien van steden omdat die niet mooi genoeg waren en vervangen door saaie nieuwe steden. Dit alles is moeilijk voor te stellen. Armoede en stank en ook de vriendelijkheid van de mensen in Iran.
Jeroen kwam op zaterdag middag aan, we waren nog maar even aan het praten of we hadden besloten om met de "end of the month" run mee te doen. s'avond nog lekker zitten kletsen. De volgende morgen om 5:30 stond de wekker, Jeroen zou rijden want de run was aan de andere kant van de stad. Ik doe de voordeur open en ik zie de auto van de buren op het pad. Dat is balen, kan Jeroen niet wegrijden, ik vind het te vroeg om de buren wakker te maken. Binnen een minuut hadden we besloten om op de fiets te gaan.
We hadden nog 40 minuten voor de start, flink door fietsen, maar ik nam een verkeerde afslag, twijfel sloeg toe. We hebben de weg gevraagd en via een aantal kleine weggetjes kwamen we aan de achterkant van Magarpatta bij de start. 10 minuten te laat. Jeroen vroeg hoeveel doen er mee, ik zei 200 misschien. Na even rennen kon ik Jeroen niet meer bijhouden. Die fietstocht van 19 km en daarna direct rennen zorgde ervoor dat ik steek in mijn zij kreeg, nou dat is minstens een jaar geleden gebeurd. Na 10 km rennen vonden we het genoeg. We concludeerden dat er minstens 500 mensen meededen, mooi zo'n grote opkomst. Na een paar babbeltjes met wat mensen zijn terug gefietst.
s'Middag zijn we Pune in geweest om wat te bekijken. De volgende dag zijn Jeroen en Maarten naar Mumbai vertrokken om hun auto in te schepen. Ik heb begrepen dat dit is gelukt, een hele zorg minder voor Jeroen, een paar dagen later zijn ze terug gevlogen naar Nederland.
Jeroen kwam op zaterdag middag aan, we waren nog maar even aan het praten of we hadden besloten om met de "end of the month" run mee te doen. s'avond nog lekker zitten kletsen. De volgende morgen om 5:30 stond de wekker, Jeroen zou rijden want de run was aan de andere kant van de stad. Ik doe de voordeur open en ik zie de auto van de buren op het pad. Dat is balen, kan Jeroen niet wegrijden, ik vind het te vroeg om de buren wakker te maken. Binnen een minuut hadden we besloten om op de fiets te gaan.
We hadden nog 40 minuten voor de start, flink door fietsen, maar ik nam een verkeerde afslag, twijfel sloeg toe. We hebben de weg gevraagd en via een aantal kleine weggetjes kwamen we aan de achterkant van Magarpatta bij de start. 10 minuten te laat. Jeroen vroeg hoeveel doen er mee, ik zei 200 misschien. Na even rennen kon ik Jeroen niet meer bijhouden. Die fietstocht van 19 km en daarna direct rennen zorgde ervoor dat ik steek in mijn zij kreeg, nou dat is minstens een jaar geleden gebeurd. Na 10 km rennen vonden we het genoeg. We concludeerden dat er minstens 500 mensen meededen, mooi zo'n grote opkomst. Na een paar babbeltjes met wat mensen zijn terug gefietst.
s'Middag zijn we Pune in geweest om wat te bekijken. De volgende dag zijn Jeroen en Maarten naar Mumbai vertrokken om hun auto in te schepen. Ik heb begrepen dat dit is gelukt, een hele zorg minder voor Jeroen, een paar dagen later zijn ze terug gevlogen naar Nederland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten