Duur Huis

Ik zag onlangs in de krant een bericht over een huis dat verkocht is in Delhi. De prijs is $29 miljoen.
Er is in India veel armoede vele honderden miljoenen mensen moeten leven van minder dan $2 per dag.
Neem bijvoorbeeld een chauffeur deze verdienen 9000 a 10000 rupee per maand, dit is ongeveer 150 euro. Het verschil tussen arm en rijk is absurd. Waarom zijn de prijzen zo waanzinnig hoog.

 Het is in ieder geval niet omdat het huis zo perfect in de verf zit. En als ik het kranten artikel mag geloven heeft de bewoner geen schoon leiding water en ook regelmatig stroom storingen. Dit laatste zal de verslaggever wel niet zo goed hebben nagegaan zelfs in ons huis zit een purifier zodat je het water kan drinken, en er staat een enorme kast naast het huis om alle ongemak van stroom stroringen te verzachten.

Ik las ook in het artikel dat 50% van de waarde van het huis met zwart geld wordt betaald. En dit is volgens mij de oorzaak van de hoge prijzen, want in India is heel veel zwart geld. Ik ben niet zo'n kenner van zwart geld maar ik denk dat dit niet via bank transacties wordt overgemaakt. Moet je voorstellen. $29000000 dit is 1611602790 Rupee. We hoeven slechts de helft cash the betalen dit is 805801395 Rupee. Het grootste biljet is 1000 rupee, dit zijn dus 805801 biljetten. Laten we eens stellen dat een stapeltje van 1 cm 100 biljetten bevat. Dan komt $14.5 miljoen neer op een stapel van 8058 cm biljetten van 1000 rupee. Dat is 81 meter hoog.

Ik ga een huis kopen en neem even wat cash mee, je mag wel een karretje mee on het geld te vervoeren, past volgens mij nauwelijks in de koffer bak.

Stel dat er in 1 koffertje 20 stapels passen van 10 cm hoog. dat is dus 2 meter biljetten per koffer, dan moet je voor dat huis 40 koffers mee brengen met geld.

Graduation

Bart heeft hard zitten werken afgelopen drie weken. Een IB examen is toch wel even iets ander dan een examen op een Nederlandse school. Een examen bestaat voor de meeste vakken uit drie delen. Deel 1 en 2 s'ochtends en deel 3 s'middags of een dag later. Zo heeft hij dus 3 weken lang examen gehad. En dan was het zover, gisteren was het graduation evenement. Heel bijzonder men heeft een graduation event terwijl je nog niet weet of je geslaagd bent. Wij krijgen over een week of 6 een mailtje waarin een code staat zodat we de uitslag ergens op een site kunnen bekijken.
We zijn dus nog even in afwachting, maar het feestje hebben we in ieder geval gehad. Kabir een klasgenoot is na het laatste examen bij ons blijven slapen, hij is de boardingschool wel een beetje zat en wil graag met Bart de bloemetjes buiten zetten. En dat is volgens mij wel gelukt. Tijdens de voorbereiding voor de graduation moesten we allen in pak, Kabir had geen nette schoenen, hij vroeg een paar van mij, maar ja ik zit ook niet zo ruim in mijn nette schoenen. Bart wilde samen met Nharae, Kabir werd opgehaald door zijn vader, en zo zaten wij met zijn viertjes op weg naar de ceremonie. In een luxe hotel, stonden lekkere hapjes klaar. Ik heb nog even gebabbeld met Rashid over mijn vogeltjes blog, hij was wel onder de indruk.
Tijd om plaats te nemen in de zaal, een strategisch plekje gezocht zodat we ook nog een leuke foto konden maken. Daarna kwamen alle leerlingen in vol graduation ornaat onder luid applaus de zaal binnen lopen. Het was duidelijk dat ze al een keer geoefend hadden (haha). De eerste spreker gaf in een razend tempo een korte profiel schets van alle leerlingen. Bart werd gekenmerkt door: "kort van stof" en  "man van weinig woorden". Nou dit heeft hij niet van een vreemde. Nharae werd gekenmerkt als soms een beetje traag van begrip, ik dacht: "nou lekker stel". Dit laatste was me trouwens nog nooit opgevallen, ik vind haar eigenlijk wel bijdehand. maar ja alles is relatief.
Als tweede was er een gastspreker, hij kon heel leuk vertellen, het was het hoofd van de IB school uit Mumbai, leuk verhaal en een mooie boodschap:
Not everything that can be counted counts and not everything that counts can be counted

Ik weet niet of de boodschap bij de leerlingen aan kwam maar het gros heeft toch een carrière in gedachten als business man waar alleen de harde cijfers tellen, en de boodschap was toch wel heel duidelijk dat het IB program van de school meer normen en waarden probeert te ontwikkelen.

Het was tijd voor wat afwisseling, en het DP hoofd speelde een liedje op de dwarsfluit. Thomas had inmiddels een blik van Boooooring. Als laatste kwam Mr Thompson het schoolhoofd om een toespraak te houden, ik vond deze het minst enerverend. Er was ook ruimte in het programma voor 2 leerlingen, de eerste had een erg leuke toespraak, ze is trouwens degene die ik de afgelopen twee jaar altijd alle stukjes aan elkaar heb zien babbelen als bijdehante presentatrice. De tweede was een jongen die het langst van iedereen op school had gezeten, hij zit al vanaf PYP1 op de school, hij heeft 12 jaar op deze school gezeten, moet je eens voorstellen dat je eind VWO nog op dezelfde school zit als de lagere school. Hij was behoorlijk emotioneel, hij gaf aan dat het moeilijk is om ieder jaar weer afscheid te moeten nemen van 4 a 5 kinderen omdat ze elders op de wereld gaan wonen. En nu was het tijd voor hem om afscheid te nemen, het was overduidelijk dat de school en vooral de klasgenoten veel voor hem betekenen.

Hehe tijd voor de uitreiking, miss Lila is de homeroom teacher van Bart, Bart had geen vak in zijn pakket wat door haar gegeven was en zo waren er velen. Er is volgens mij geen enkele band en dus ook niets persoonlijks aan het persoonlijke woordje, het was een opsomming van zijn school activiteiten. Tot slot een veelzeggende big smile van Bart op het podium.

Na alle plechtigheden was er nog wat te eten, ik heb een lekkere Biryani gehad Thomas Spagetti. Bart en Nahrae hebben samen genoten van een Indiaas prutje.

Ambassadeur

Vorige week was de Nederlandse ambassadeur in Pune. Alle Nederlanders woonachtig in Pune waren uitgenodigd. Ook waren een aantal vertegenwoordigers van Nederlandse bedrijven welke een filiaal in Pune hebben uitgenodigd. Bij binnenkomst kreeg ik direct de domper op mijn kop van de consul, ze liet overduidelijk weten dat ze weinig interesse had in een Nederlander die voor een Amerikaans bedrijf werkt. Misschien ook wel logisch want ik hoor natuurlijk niet tot de doelgroep om het bedrijfsleven met Nederland te stimuleren. Een paar stappen verder ontmoette ik iemand die voor DSM werkt, die hebben blijkbaar ook een kantoor in Pune. Zelfs in de wijk waar ik woon, zo zie je maar weer dat je toch nog wat interessants opsteekt. De man was behoorlijk extrovert, en vertelde over zijn ervaringen in China en dat hij toch blij was dat de Indiërs gewoon voor hun mening uitkomen en ook aangeven als iets niet begrepen wordt, terwijl Chinezen het toch echt als gezichtsverlies zien om toe te geven als men iets niet snapt. Ik denk hier iets ander over, maar blijkbaar is alles relatief. Daarna vertelde ik aan iemand dat ik voor Honeywell werkte, waarop hij reageerde; "oh jullie pikken alle goede werknemers van ons in". Hij zat ook in de proces automatisering. Er viel even een stilte, maar ik maakte blijkbaar een bijdehante opmerking waardoor we vervolgens toch nog een leuk gesprek hadden. Ik heb ook nog met een paar Nederlandse zelfstandigen gesproken, best interessant om te zien hoe deze mensen een avontuur in India hebben. Ik zag Alexander zijn uiterste best doen om zijn Hindi Chocolade handel vorm te geven, ik heb nog met een paar bekenden gesproken en ja na 3 uur staan begon mijn rug aan te geven dat het wel tijd was om naar huis te gaan. Oh ja vergeet ik bijna te vertellen, ik had natuurlijk ook nog een kleine verplichte nietszeggende chat met onze ambassadeur.

Vogeltjes Blog

Ik heb een andere blog gemaakt met vogel foto's. Het zijn foto's die ik zelf heb gemaakt in India en Tibet.
Als je geinteresseerd bent dan kun je hem oproepen met de link aan de rechter zijde op deze blog.
Guus Vogeltjes Blog ----->

Power

Op een of andere manier heb ik energie om door te gaan. Als ik realistisch nadenk, dan zit het op dit moment niet mee, het is bloedheet, temperatuur buiten is zo rond de 40 graden. Laatst toen ik Thomas op moest halen van de bus, heb ik even 5 minuten onder een klein boompje in de schaduw gestaan, ik voel dan het zweet in straaltjes langs mijn lijf lopen. Deze temperatuur zorgt ervoor dat velen de airco extra aanzetten met als gevolg dat het elektriciteitsnet met zeer grote regelmaat uitvalt. Nou hebben we een prachtige power back-up naast het huis, maar daar zitten de airco's' niet op. Logisch want anders is die accu zo leeg.
Al die power dips hebben als gevolg gehad dat 1 van de stabalizers stuk is gegaan. De functie van de stabalizer is om de pieken in het net op te vangen, blijkbaar heeft het iets te veel gepiekt.
Ook de waterpomp doet het niet meer. Dus WC's door trekken en douchen is er even niet bij. Wonder boven wonder ben ik niet chagrijnig. Ik ben blij dat de buurman aanbood dat hij onze watertank op het dak weer even bij gaat vullen zodat ik me morgen ochtend kan douchen.
Ik heb gisterenavond lekker badminton zitten spelen met een paar buren, ze waren veel beter dan ik. Ik was iedere keer blij dat ik hem raakte met als gevolg een makkelijke smash optie voor hen. Toch kijk ik er met veel plezier op terug. Vanochtend hardgelopen, na een nacht met weinig slaap. Ik heb best een nette tijd gelopen, 8 keer 2 minuten zo rond de 15 km per uur met 1 minuut rust.
Ik weet niet waar ik de power vandaan haal, maar ik voel me sterk, in tegenstelling tot de power uit het stopcontact.