Nederland

We zijn nu een aantal dagen terug in Nederland. Je denkt dan wat is er nu anders. Je komt tot de conclusie dat alles min of meer hetzelfde is. Je komt op kantoor bij je collega's, er is een andere baas op de afdeling, maar het werk op de afdeling is onveranderd druk. Je gaat lunchen, het eten in de kantine is hetzelfde. Je gaat naar je moeder, die zit nog steeds in dezelfde stoel, ze ziet er iets slechter uit maar toch is er niet veel veranderd. Je gaat naar je schoon familie, mijn schoonzus heeft een andere vlam, maar de gezelligheid rond het vuur s'avonds is onveranderd.

We gaan naar het schoolplein, dezelfde ouders staan op hun kinderen te wachten. We gaan naar onze buren, welke aangeven dat ze gaan verhuizen en het huis ernaast heeft ook nieuwe bewoners. Op de roei tref ik wat vrienden van Bart, er wordt een nieuw clubhuis gebouwd. Eigenlijk is er toch best wat veranderd, maar het voelt alsof we vorige week nog op alle plaatsen zijn geweest, zijn we een jaar weg geweest?


Nederland is groen, Nederland is schoon, Nederland is geordend, in Nederland worden mensen boos als je te laat voor een zebra stopt, in Nederland is het koud, in Nederland is het duur, in Nederland is het rustig, in Nederland is het anders.

Broederband

We zijn gisteren in Nederland aangekomen. Op Schiphol stonden de vriendinnen van Anne-Marie ons op te wachten, Sander stond op Bart te wachten echter bij de verkeerde terminal. Na een kopje koffie zijn we in de trein gestapt om naar Beerze te gaan. Op het station in Ommen stonden mijn schoonouders en Roos ons op te wachten. We hebben een dagje rust genomen, lekker in de zon zitten met een kopje thee. S'avonds was er een optreden van de broederband, voordat we naar India gingen waren we door middel van een cursus voorbereid op een culture schok. Niemand had ons gewaarschuwd voor een culture schok als we naar de Beerze broederband zouden gaan. Geintje het was best gezellig en we hadden een lekker flesje rosé meegenomen. De muziek in India is wat temperament voller dan de broederband. Best grappig die meisjes op de blokfluit, de drumband die gestructureerd het muziek blad afwerkt.
Men spreekt broederband in Beerze uit zoals je het schrijft. Dus echt met een a van fietsband. De omgeving was trouwens prachtig in de tuin van een landhuis.

Vaardigheid

Vandaag zijn Bart en ik naar de FRO geweest om onze residential permit te verlengen met een jaar. Honeywell heeft dit goed voorbereid, ik kreeg afgelopen vrijdag een map met 59 pagina's aanvraag papieren voor mijn verlenging en voor Bart ook nog eens 10 pagina's. Ik moest daar zelf nog het bank statement aan toevoegen, nog eens 8 pagina's.
Het ging precies zo als vorig jaar van loket naar loket. Als één na laatste worden alle papieren die inmiddels van stempels en handtekeningen zijn voorzien ingescand. Het dossier dat door Honeywell was voorbereid was keurig in volgorde, begeleidend schrijven en dan de gegevens, en dit 5 keer achter elkaar. De scan dame wilde een andere volgorde en haalde alles uit de map en ging alle papieren door elkaar husselen, de scanner liep een paar keer vast, het papier wilde niet meer en werd daarna op de kop ingescand zodat er geen kreukels aan het begin zaten.
Toen ze klaar was drukte ze me de stapel papier in de handen en zei, je moet het bij loket 7/8 inleveren. De mevrouw bij loket 7/8 zei je mag het alleen inleveren als het is samengebonden in het dossier. Tja en toen had ik het gevoel dat al mijn vaardigheden op de proef gesteld werden. Er ligt zoveel papier overal dat je het gevoel hebt dat je je spullen goed bij elkaar moet houden voordat er iets belangrijks zoek raakt. Er staat tevens een ventilator full speed boven je te draaien om een beetje verkoeling te geven. Ondanks de fan gutste het zweet onder mijn oksels. Je moet je voorstellen dat alle papieren gehusseld zijn, dat er kreukels inzitten en dat je de gaatjes boven elkaar wil krijgen maar dat de helft gedraaid is, en zodra je een papiertje los laat waait het weg tussen een berg papier van andere mensen. Ik stond met mijn elleboog de ene stapel ongeordend vast te klemmen en dan met mijn handen een ander stapeltje recht te schudden terwijl het papier niet wil glijden en achterstevoren zit. Je klamme zweet handen helpen dan ook niet mee. Beide Honeywell bedienden die mee gestuurd waren om te helpen stonden verderop te kijken want zij mochten niet voorbij  balie 1.
Men stuurt 2 man mee om te helpen en eigenlijk hebben ze niets gedaan, ze waren ook niet bij de briefing geweest van afgelopen vrijdag, dus ik wist de procedure beter dan hen. Ach het viel best mee vandaag na 1.5 uur waren we al klaar. De volgende stap is 1 maand wachten, daarna weer naar het FRO om de residential permit op te halen. Als we de residential permit hebben dan kunnen we een nieuwe visa aanvragen, dit schijnt in een paar dagen klaar te zijn. Je geloofd het bijna niet, maar 2 a 3 dagen.

even luisteren

In de Quarry heb ik gisteren ook nog een filmpje gemaakt. Die moet je even luisteren.

Gisteravond tijdens een hash feest vertelde ik over de mooie omgeving die ik had ontdekt. Een van de hashers kende het gebied, hij zei tegen me dat ik over een paar weken nog een keer moest gaan. Als de regen is begonnen dan veranderd het hele gebied en wordt prachtig groen.

Qaurry whisper

Vandaag heb ik met Thomas een geocache proberen te vinden. Het was dicht bij huis. Het aangegeven start punt was echter verder weg. Als we hier zouden willen beginnen dan zou Santhos on moeten brengen. Ik had op google earth gevonden dat er nog een ander pad de berg op ging. Hier zijn we op de fiets naar toegegaan, ongeveer 3 km door NCL society fietsen. Bij ons begin punt was een hek, dit konden we gelukkig open maken. Het paadje ging twee kanten op, na een onduidelijk begin kwamen we op een doorgaand pad wat ons in de richting van de cache bracht. Echt een prachtige omgeving en dit zo dicht bij huis. Ik had al vaker een paadje richting de heuvels gezocht maar nog nooit gevonden. De Qaurry was ook mooi, er was weinig water, tja de monsoon is nog steeds niet begonnen. Er zaten veel kikkers en de vogels kwetterden zo luid dat een echo te horen was tussen de rotswanden van de Quarry. Cache hebben we niet gevonden. Zelfs niet na een paar telefoontjes naar het thuisfront voor details. Ik had de volledige cache niet uitgeprint en zonder de hints lukte het ons niet om hem te vinden.
Toch hebben we een heel mooi stukje natuur gevonden vlak bij huis.

Palkhi

De krant staat vol met Palkhi berichten. Het zijn twee pelgrim tochten welke samenkomen in Pune. De twee tochten kwamen gisteren aan in Pune, ze zijn vandaag in Pune gebleven en gaan vrijdag weer verder. Men legt tijdens de pelgrim tocht 240 km af. Het wordt ieder jaar georganiseerd. Er lopen hoofdzakelijk boeren mee. De boeren hebben nu nog niet zo veel werk omdat het te droog is. Als de monsoon al was begonnen dan hadden er wellicht minder boeren mee gelopen. Er lopen ook IT professionals mee. Deze IT professional gaan niet alleen voor de pelgrimstocht maar ze hangen er een doel aan vast. Ze vragen dit jaar aandacht voor "foeticide". Toen ik dit in de krant las schrok ik wel, er worden blijkbaar in India veel ongeboren vrouwelijke foetussen vermoord.
Wat ook een interessant bericht was dat de IT professionals zich verbaasden over het feit dat de boeren zonder veel plannen en overleg in staat waren een ringan ceremony te houden. Dit is een soort grote cirkel door mensen gevormd waarin men dansend rondjes loopt. Dit duurt ongeveer een uur. De Pegrims heten warkaris.

Letter of no objection

Bart en ik moesten vandaag persoonlijk naar het politie buro om een briefje te halen dat de politie er geen bezwaar tegen heeft dat we onze visa verlengen. Bart dus maar een dagje vrij van school genomen. Want er was vandaag maar tot 12:00 les in verband met het Palkhi festival wat er voor zorgt dat de halve stad vast zit qua verkeer.
Op weg naar het politie buro wordt ik gebeld door fragomen dat ik beter terug kan keren omdat de police officer belangrijkere zaken had te doen. Voordat ik het tegen Santosh kon zeggen waren we al bij het politie buro. Waarna de fragomen medewerker zegt als je hier even je handtekening zet dan regel ik het morgen wel even. Ik vroeg nog is het dan niet noodzakelijk is dat we persoonlijk aanwezig zijn, hij nee.
In het schrijven wat we vooraf hadden gehad stond nadrukkelijk met vette letters dat Bart en ik persoonlijk aanwezig moesten zijn.

Tja dan denk je toch AAARGH.

Palkhi

Ik kreeg vandaag een bericht dat ik a.s. vrijdag vrij ben, en dat ik op zaterdag op kantoor wordt verwacht in verband met Palkhi festiviteiten. Dan zie maar eens weer hoe flexibel de Indiase gemeenschap is. We verbazen ons steeds weer over de last minute wijzigingen en mededelingen van de school van onze kinderen en nu dit weer op mijn werk.
Mijn collega uit Nederland is deze week overgekomen om een workshop te geven. Tja  hij moet de workshop nu maar met een dagje inkorten. Je vraagt je af zou men dit nou niet eerder weten. Dus ik op internet Palkhi opgezocht, en ik zie dat het een traditie is die al 1000 jaar bestaat. Ook de dag waarop het plaats vindt staat vast. Je zou denken dat het dus niet geheel onverwacht kan zijn.
Santosh mijn chauffeur begon er vandaag ook over, hij voegde er aan toe dat op woensdag de Guru naar Pune komt en dat hij op vrijdag vertrekt. Hij noemde een hele reeks met wegen die afgesloten zijn. Wel frapant dat ook Santosh vandaag over deze afsluitingen begint. Ik vroeg hem sinds wanneer hij dit wist, helaas is zijn engels te slecht en mijn Hindi schiet tekort om deze vraag duidelijk te stellen. Santosh begon van voren af aan uit te leggen wanneer welke wegen allemaal waren afgesloten. Tja dan leg je je er maar bij neer dat ik hier vandaag niet achterkom. Morgen op kantoor maar eens vragen.

Celebration of : 1000 years old Tradition Two Palkhis : Tukaram Palkhi from Dehu and The Dayaneshwar Palkhi from Alandi. Duration : 22 days In the month of : Ashadh (June - July) and Kartik (November - December)

Palkhi, a unique feature of Maharashtrian culture, is a 1000-year-old tradition followed by the warkaris (people who follow the wari, a fundamental ritual). People collectively go singing and dancing, chanting Dnyanba-Tukaram in what are called as Dindis (organised group of warkaris) to the holy town of Pandharpur in Hindu months of Ashadh (June-July) and Karthik (November-December).

The Palkhi starts in the month of Jyeshth (June) and the whole process lasts a total of 22 days. Every year on the eleventh day of the first half of the month of Ashadh, the Palkhi reaches Pandharpur. Every saint, right from Sant Dnyaneshwar to Sant Tukaram was following the wari tradition.

The HistoryIn the year 1685, Narayan baba, the youngest son of Tukaram was a man of innovative spirit and decided to bring about a change in the dindi-wari tradition by introducing the Palkhi, which is a sign of social respect. He put the silver padukas (footsteps) of Tukaram in the Palkhi and proceeded with his dindi to Alandi where he put the padukas of Dnyaneshwar in the same Palkhi. This tradition of twin Palkhis went on every year, but in 1830 there were some disputes in the family of Tukaram, concerned with rights and privileges. Following this, some thoughtful persons decided to break-up the tradition of twin Palkhis and organise here after, two separate Palkhis - Tukaram Palkhi from Dehu and the Dnyaneshwar Palkhi from Alandi.

From that time till date, both the Palkhis meet in Pune for a brief halt and then diverge at Hadapsar to meet again at Wakhri, a village nearby to Pandharpur.

Along with times, the popularity of this ancient tradition has soared immensely. A total of approximately 1.5 lakh devotees proceed along with the Sant Tukaram Palkhi from Dehu village, while a total of 2.25 lakh devotees march along with the Sant Dnyaneshwar Palkhi. At present a total of 43 Palkhis including the above two visit Pandharpur every year. PS: 1 lakh is 100000

Jangali Maharaj Temple

Vandaag heb ik met een collega uit Nederland (Rene) een rondje Pune gedaan. We zijn ook naar Jangali Maharaj Tempel geweest. Ik was hier nog niet eerder geweest. Gerlinde wel. Ze was hier samen met een gids geweest en wist dus vele details.
Naast de Jangali Maharaj tempel is de Pataleshwar Cave tempel. Deze tempel is gewijd aan een god van de onderwereld, en de tempel is uitgehouwen uit een rotsachtige bodem. Er moeten vele manuren in zijn gaan zitten om zoveel rots weg te hakken.

Het dak van de ronde cirkel was vroeger het bodem oppervlak en dit liep gewoon door, dat hele gat en dus ook de pilaren van de tempel heeft men uitgehakt. Aan de achterkant zit onder de grond nog een aantal kamers met heilige plekjes waar mensen gaan bidden.

kantine

Als ik ga lunchen op het werk dan moet ik de volgende stappen ondernemen.
Stap 1
In de rij voor een bonnetje met je bestelling en afrekenen natuurlijk. Terwijl je in de rij staat kun je het uitgebreide bord bestuderen om iets te kiezen. Eten is erg voordelig, voor 43 Rupee heb je een volledige warme maaltijd: 

chapati

  , rijst, curry sausje, warme groente, rauwkost, een paar chips en een toetje. Dit is ongeveer 65 eurocent. Het uitspreken van de bestelling doe ik blijkbaar onduidelijk, ik moet iedere dag mijn bestelling herhalen, gelukkig heb ik nog niet dat Indiase accent wat iedereen begrijpt.

Stap 2
In de rij staan om je bonnetje voor een maaltijd te verwisselen. Doorgaans gaat dit vrij snel, als is voorbereid en men schept het op met zo'n grote plets, ziet er erg onsmakelijk uit.

Stap 3

Een lepel pakken uit de voorraad bak

Helaas is deze bak meestal leeg, vandaag was hier geen rij maar met regelmaat staat er een groep mensen te wachten op een lepel. Als de lepel voorraad dan wordt aangevuld dan moet je snel zijn anders is de bak weer leeg. Dit is best lastig met een bord met eten in je hand. Daarom doe ik stap 3 meestal als eerste, echter als de bak leeg is ga ik door en doe ik het in de volgorde zoals aangegeven. Ik dit wel eens ter sprake gebracht, iedereen ziet het logistieke probleem van de lepels, men concludeert dat er wellicht iemand heeft bezuinigd op het aantal lepels, of men ook nadenkt hoeveel het kost dat iedereen iedere dag 5 minuten staat te wachten verteld het verhaal niet.

Stap 4

Lekker eten

Stap 5

Je bordje opruimen

Stap 6 

Je handen wassen, en je tanden poetsen met je vinger (tandenpoetsen sla ik over)

Stap 7

Sla ik altijd over, maar men drinkt dan een glaasje water. Ik vertrouw het water niet zo.

soon monsoon

In de krant staat dat de monsoon in India is begonnen in Kerala. Vanaf Kerala trekt de monsoon richting het noorden. Over enkele dagen is hij in Pune. Vandaag hadden we al een kleine bui. En dat na maanden geen druppel water uit de lucht. Temperatuur is volgens mij al iets lager. Lekker.

Crisis

Vandaag las ik een leuk kranten artikel

"We are not to blame" vind ik wel een heel kenmerkende opmerking.

19 jaar

Gisteren waren we 19 jaar getrouwd. Tja de tijd gaat snel. Je leert elkaar aardig kennen door de jaren. Zo heb ik geleerd als ik Gerlinde wil verrassen met een kettinkje oid. dat ik altijd het verkeerde kies en dat we het vervolgens moeten ruilen. Ik ben maar op de pragmatische toer overgegaan. We gaan samen naar een shop en dan zoekt ze uit wat ze wil. Zo ook gisteren naar een sieraden winkel. Het gaat iets anders dan in Nederland, Gerlinde wist een winkeltje waar je sieraden kan kopen, ergens achteraf op de eerste etage. Ik kwam erachter dat de man ook een soort tussen-handelaar was, er kwamen steeds mensen om sluitinkjes of andere onderdelen van sieraden te kopen. Er kwam ook iemand ringen ophalen om in Duitsland te verkopen. De man opende een krant met vele ringen erin en liet zien dat de ringen naar wens waren aangepast. Vervolgens legde de verkoper ons schouder ophalend uit dat die Duitsers er altijd zo'n merkje in willen anders kunnen ze het niet verkopen in Duitsland. Ik fronste m'n wenkbrauwen, in Duitsland denk men ha een zilvermerk, terwijl er een locale Indiër de merkjes instampt. Zou natuurlijk best een beëdigde edelsmid oid kunnen zijn, maar dan is het toch vreemd dat men de merkjes niet direct inzet. Goed we hebben een mooie "zilveren" ketting voor Gerlinde gekocht voor een schappelijke Indiase prijs. In Duitsland moet je er wellicht het drievoudige voor betalen.

Sportschool

Vanochtend even wezen trainen. Ik begon met 15 minuten rennen, de loopband had wat kuren vandaag. De snelheid fluctueerde van 11 tot 16 km/hr. Ik dacht ach leuke interval training. Er zijn ook groepslessen, ik zit  met regelmaat te overwegen om hier aan mee te doen. Dan zie ik door het raam van de groepsles ruimte dat er hoofdzakelijk vrouwen en een enkele man van die Bolywood dansjes aan het doen zijn. Ik zie dan die mannen van de verwijfde slinger bewegingen maken en dan denk ik, nee dit is niks voor mij. Voel ik me toch blijkbaar iets te veel macho voor. Ik ging na het hardlopen op een fiets zitten, ik had te trappers net twee keer rond en ik hoor dat er een spinning class begint. Tja dat kun je dan niet laten lopen.
Ik wist niet zo goed wat me te wachten stond, na 20 minuten stevig door fietsen mochten we even 1 minuutje rustig fietsen. In dit minuutje werd verteld dat we 10 minuten staand op de trappers gingen fietsen. Ik dacht oeps dat is best lang. Maar wat ik niet had verwacht dat men tijdens het staand fietsen van je verwacht dat een een bolywood beweging moet maken. Met je schouders in een elegante slinger naar boven en beneden. Gelukkig niet continu want dit is dodelijk vermoeiend. Na 10 minuten dacht ik, wauw ik heb het volgehouden, maar helaas de opdracht van staand fietsen was nog niet voorbij, we hebben dit 20 minuten gedaan. Wauw wat een les.