Gisteren waren we 19 jaar getrouwd. Tja de tijd gaat snel. Je leert elkaar aardig kennen door de jaren. Zo heb ik geleerd als ik Gerlinde wil verrassen met een kettinkje oid. dat ik altijd het verkeerde kies en dat we het vervolgens moeten ruilen. Ik ben maar op de pragmatische toer overgegaan. We gaan samen naar een shop en dan zoekt ze uit wat ze wil. Zo ook gisteren naar een sieraden winkel. Het gaat iets anders dan in Nederland, Gerlinde wist een winkeltje waar je sieraden kan kopen, ergens achteraf op de eerste etage. Ik kwam erachter dat de man ook een soort tussen-handelaar was, er kwamen steeds mensen om sluitinkjes of andere onderdelen van sieraden te kopen. Er kwam ook iemand ringen ophalen om in Duitsland te verkopen. De man opende een krant met vele ringen erin en liet zien dat de ringen naar wens waren aangepast. Vervolgens legde de verkoper ons schouder ophalend uit dat die Duitsers er altijd zo'n merkje in willen anders kunnen ze het niet verkopen in Duitsland. Ik fronste m'n wenkbrauwen, in Duitsland denk men ha een zilvermerk, terwijl er een locale Indiër de merkjes instampt. Zou natuurlijk best een beëdigde edelsmid oid kunnen zijn, maar dan is het toch vreemd dat men de merkjes niet direct inzet. Goed we hebben een mooie "zilveren" ketting voor Gerlinde gekocht voor een schappelijke Indiase prijs. In Duitsland moet je er wellicht het drievoudige voor betalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten