Uitpakken

Na 2 maanden is het zover. Onze spullen zijn aangekomen. De avond voordat de verhuizers zouden komen, ging mijn telefoon. Het was iemand van Buhariwalis (wij noemen hem Boer Harry) de verhuizer, hij melde dat hij bij de gate van de society stond. Hij had geluk dat we nog niet in bed lagen het was inmiddels 23:00 uur. Hij melde dat de bewakers hen niet naar binnen wilde laten, ik heb maar aangeboden om naar de gate te komen om het issue op te lossen. Dagelijks rijden we langs de bewakers, het enige wat ze doen is bij de poort staan. Ze vragen niets. Maar 's avonds voelt men zich ineens heel belangrijk, ze deden zeldzaam gewichtig. Ik moest eerst contact opnemen met de Chairman van de society. Na een smeekbede dat ik mijn spullen niet op straat wilde hebben en het liefst binnen de poort en een belofte dat men niet ging lossen midden in de nacht kreeg ik toestemming. Vervolgens hebben de bewakers nog 10 minuten intern overleg gehad in hun hokje bij de gate. Toen kwam het verlossende woord dat men naar binnen mocht maar de vrachtwagens in de buurt van de gate moest parkeren. Ja inderdaad, in Bussum vertrok 1 half gevulde 40 voeter en in Pune kwamen drie vracht autootjes aan met onze spullen. De dag daarna kwamen de verhuizers met ongeveer 15 man onze spullen in huis zetten en uitpakken. Na anderhalve dag staat alles op zijn plek en zijn alle dozen uitgepakt.

De grootste uitdaging hadden de verhuizers aan onze Ikea spullen. De IKEA spullen waren zorgvuldig gedemonteerd in Bussum en moesten zonder gebruiksaanwijzing weer in elkaar. We hebben 1 bedbankje wat complex in elkaar zit. Er zitten laden blokken onder, en het bed moet natuurlijk ook weer kunnen uitschuiven. Men was met 8 man 1 bed aan het monteren, en vooral ook met 8 man elkaar aanwijzingen aan het geven. Met een eindeloos geduld zonder kwaad te worden is het uiteindelijk toch een bed geworden. Er ontbraken echter twee onderdelen. Ondanks dit ging men gewoon door, toen twee uur later de onderdelen in een doos op een andere kamer waren vonden hebben ze het bed weer gedeeltelijk uit elkaar gehaald en weer in elkaar gezet. Ook ons antieke kastje heeft voldoende aandacht gehad (Zie foto)

baneshwar

Vandaag zijn we naar baneshwar geweest. In Baneshwar is een tempel, picknick plek en waterval te zien. We zijn via een doorgaande weg naar Baneshwar gereden, na een tijdje herkenden we de weg. We zagen de plek waar we tijdens het bezoek aan Mahabaleshwar ook op de snelweg kwamen, we hebben toen vanaf het hotel minstens een uur door de stad gekronkeld, nu waren we hier in een kwartier. Ik krijg het gevoel dat ik een beetje snap hoe de wegen door de stad lopen. Normaal heb ik altijd na 1 a 2 weken. Wellicht komt dit omdat we ons laten rijden en dat je het niet zelf hoeft uit te zoeken. In Baneshwar hebben we eerste de tempel bekeken.

In de tempel hebben even rustig gekeken naar de rituelen de Hindoes uiten. Ze slaan eerst tegen een bel, dan buigen ze zich voorover om wat water aan te raken en dat vervolgens op hun borst te slaan. Het bassin van het water was in de vorm van een schildpad. Er zaten ook schildpadden in het vijvertje voor de tempel. Het ritueel in de tempel gaat bij sommige Hindoes gaat dit gepaard met gezang. Na het water aanraken gaat men naar een beeldje dat versiert is met bloemen en men doet een schietgebedje. Tot slot loopt men achterwaarts de tempel uit.

Op zo’n terrein rond de tempel zijn nog diverse goden afgebeeld. Onder de tempel zit een waterbron, het water wordt door een beeld van een koe geleid, en stroomt uit zijn mond. Ook op deze plaatsen worden rituelen uitgeoefend.

Na dit stukje cultuur was het tijd om wat te eten. Dit vinden we over het algemeen lastig omdat het zo ontzettend onhygiënisch is. We zagen een plekje waar men iets uit de frituur serveerde, we dachten: “dat dood alle bacteriën, daar worden we vast niet ziek van”. Het was lekker, iets van aardappelen met een hete curry in een oliebol, dit werd geserveerd met wat extra gefrituurde groene pepers en een wit bolletje. We hebben met zijn drieën gegeten en gedronken voor 40 roepie, dit is ongeveer 65 eurocent.

Vervolgens gingen we opzoek naar de waterval. Het was een mooi paadje en na een klein wandelingetje kwamen we bij de waterval. We waren boven bij de waterval, er waren redelijk veel mensen in en rond het water. We zagen beneden mensen zwemmen, om daar naar toe te gaan moesten we eerste door het water naar de overkant, dan via de rotsen naar beneden klauteren. De rivier bedding was zeer glad, je zag ook alle mensen hand in hand de oversteek wagen. Thomas en ik hebben dit gedaan, Gerlinde bleef achter. Aan de overkant moesten Thomas en ik met diverse mensen op de foto. Ja wij zijn ook een toeristische attractie, ik denk dat we 10 keer op de foto zijn gezet. Over het algemeen zijn dit jonge mensen die dit vragen. Beneden aangekomen hebben we heerlijk gezwommen. Gerlinde had inmiddels een gemakkelijke route gevonden en zat beneden op ons te wachten. Maar ja zij had niet zoveel fotografen ontmoet

Terwijl we aan het zwemmen waren ontstond er boven aan de rand een grote groep mensen, ze waren verbaast dat we konden zwemmen. Toen Thomas stroomop waarst zwom begonnen ze te wijzen. Even later kwam er een jonge naar beneden geklommen, hij stond naast ons en zei “I want to join you but I’m not a swimmer” Ik liet hem zien dat je ook op het diepste punt nog net kon staan. Na 5 minuten aarzelen had hij voldoende moed verzameld, hij ging het diepe in en begon een wilde borstcrawl. Al proestent met zijn longen gevuld met water kwam hij aan de overkant. Blij roepend “this is my first time”, ik denk dat de jongen een jaar of 15/16 was. Hij was niet de enige die niet kon zwemmen.

Sindh

We wonen in Sindh society housing. Dit is een woonwijk in Pune. In het begin had ik een paar keer een spraakverwarring als ik zei dat we in Sindh wonen. Sindh is namelijk een gebied in Pakistan. In de Indus valei, dit is een valei met een rijk verleden.

 

 Indus Valei

 

In 1947 is het engelse India opgesplitst in twee landen namelijk India en Pakistan. De Sindhu’s leefden op het grens gebied, de moslim Sindhu’s zijn naar pakistan verhuist en de Hindu Sindhu’s naar India en de rest van de wereld. Rond deze tijd zijn er ook een Sindhu’s in de buurt van Pune gaan wonen. Vandaar de wijk met de naam Sindh society.

Ik heb ook nog even een filmpje gemaakt van de omgeving en ons huis. Het filmpje is 21 Mb dus het downloaden kan wel even duren.

Ons Huis

We zitten nu 1 week in ons huis. Het is hier echt prachtig. Ontzettend groen in de omgeving en geen toeterende auto's. We hebben even niet geblogd omdat we geen internet hadden in ons huis. Ik heb nu twee  3G USB stickjes aangeschaft. Ons huis bezit veel betonijzer daardoor is de ontvangst in huis slecht. We hebben nauwelijks ontvangst met de telefoon en ook de USB stickies voor het internet hebben er moeite mee. Onze spullen zijn nog steeds niet aangekomen. Afgelopen week kregen we het bericht dat de papieren in orde waren en dat het waarschijnlijk deze week door de douane zou komen. Veelbelovende berichten maar onze spullen hebben we nog niet. Het huis is gelukkig redelijk compleet. We hebben een fornuis, afwasmachine, koelkast, bankstel en bedden. We hebben ook 1 buro en een eettafel met stoelen. We hebben nieuwe matrassen laten maken op de bedden. De kwaliteit is echter wat anders dan dat we gehoopt hadden. Het voel alsof je op een betonnen vloer ligt. We hebben wat extra zachte toppers gekocht om het aangenamer te maken.
Thomas heeft morgen voetballen, een groepje expats wil iets oprichten, lijkt ons leuk. Bart en Anne-Marie gaan met regelmaat op zaterdag ochtend iets voor school doen, een soort praktijk opdracht bij een gehandicapten school.
Ik heb afgelopen week nog een keer hardgelopen, na een kilometer of 7 dacht ik volgens mij ben ik weer bijna bij het huist. Laat ik mijn GPS maar eens aanzetten. Het bleek dat ik nog 2 kilometer moest. Maar toen ik 800m van huis afwas ging de weg de andere kant op. Na een kilometer gelopen te hebben was de afstand naar huis 900m. Ik dacht dit gaat niet goed. Ik begon moe te worden. Lopen op een loopband is toch iets anders en doe je ook niet zolang. Ik zag een klein weggetje dat precies in de richting van ons huis lag. Ik ging er in, het was een klein weggetje dat kronkelde tussen twee hoge muren. Opeens lag er heel veel poep aan de zijkant op de weg. En honderd meter verder zat ik in de slums. Ik twijfelde terug gaan of doorgaan. Ik was al redelijk moe, terug gaan leek me niets, de mensen keken me verwonderd maar vriendelijk aan. Ik dacht ik ga maar door. Na een paar honderd meter kwam ik er weer uit en was ik op dezelfde weg als dat ik een tijdje terug was. Ik ben maar doorgelopen en na drie keer rechts was ik bij de ingang van onze woonwijk Sindh. Uiteindelijk was mijn rondje 12 kilometer, best ver voor een eerste keer,
Ik denk dat die poep op de weg het openbare toilet was van de slump. Wel slim om dat 100 m van je huis te doen.

Geduld is een schone zaak

Onze huisraad is al sinds 28 july onderweg. Oorspronkelijk werd gezegd dat de boot op 28 augustus zou aankomen. We hadden naam van de boot doorgekregen. Al snel hadden we een site gevonden waarop we onze boot konden traceren. http://www.marinetraffic.com/ais/shipdetails.aspx?MMSI=636090292

Volledig volgens plan was hij ongeveer 1 week voor de verwachte aankomst datum in Dubai. We dachten dit gaat helemaal goed komen. Totdat we op 28 augustus tot onze verbazing zagen dat het schip India voorbij was gevaren naar Singapore. Kort daarop kregen we een email van de vervoerders dat de boot op 8 september zou aankomen. Van andere expats in het Hotel kregen we te horen dat de boten wel vaker een ommetje maken en via Singapore naar Mumbai varen. Wederom op de tracking site gekeken zagen we dat onze bootvia Taiwan naar Noord China was. Gelukkig kregen we van de vervoerder te horen dat de container op een andere boot op 8 september was aangekomen in de haven. Vandaag maar eens gevraagd wanneer de goederen aankomen. Waarop ik het antwoord kreeg dat de haven verstopt was en dat de boot vandaag of morgen gaat aanleggen om de lading op wal te plaatsen.
Nog maar even geduld hebben, het komt vast wel een keer aan.

Shopping in the dark

Vandaag hebben we de sleutel van ons huis gehaald. We hebben even rond gekeken in het huis en een plannetje bedacht wat we nodig hadden om er te kunnen leven. Onze container met spullen is nog onderweg. Het huis is dusdanig compleet dat we alleen wat beddengoed nodig hebben. Gerlinde wist een goed adres. Santosh heeft ons ernaar toe gereden. Het was een lekkere grote winkel met van alles voor in het huis. De winkel heette heel toepasselijk @home. Het was alleen een beetje lastig om te vinden wat je wilde hebben. Het licht deed het namelijk niet. We waren niet de enige winkelende gasten dus we hadden ons ook niet vergist of zo. Na lang zoeken toch een paar douche gordijnen gevonden. Voordat we buiten waren, hadden we al door dat het geen beddengoed was. Bij de kassa duurde het nog enige tijd voordat de hele bon was geschreven en alle bedragen waren opgeteld. Betalen in Cache dat was natuurlijk de enige optie.
Daarna even wat eten, maar eerst even handen wassen. Ik weet niet waar ik overal heb aangezeten in het donker maar mijn handen pikten waanzinnig en toen ik ze ging wassen kwam er zwart water af.

Gevaren driehoek

Zo af en toe valt je iets op waarvan je denkt "OK, zo kan het ook".
Als je in Nederland pech hebt dan ben je verplicht om 30 meter achter je auto een gevaren driehoek neer te zetten. In India heb ik nog geen gevaren driehoek op de weg zien staan. Toch hebben auto's zo af en toe pech. Of ze staan midden op de weg stil om te dienen als afzetting voor een feest o.i.d.. Gisteravond zag ik zo'n auto midden op een kruispunt stil staan. De auto was herkenbaar aan een paar takjes groen die er op gestoken waren. Als gevaren driehoek was er een rijtje met stenen om de auto gelegd. Andere auto's reden er langs alle kanten omheen. Een paar dagen geleden zag ik een auto aan de kant van de weg staan met een rijtje stenen er omheen. Ik dacht in eerste instantie dat de auto niet verder kon omdat er stenen op de weg lagen. Later realiseerde ik me dat dit wordt gebruikt om de weg af te zetten. Hetzelfde zie je als mensen ergens een boom willen beschermen of als men hun eigen verkoop hutje langs de kant van de weg wil beschermen. Er wordt dan een rijtje met stenen op de weg gelegd. Soms verschijnt dit van de een op de andere dag. Daar waar je gisteren nog met volle snelheid over de boomwortels scheurt ligt de volgende dag een akelige rij met stenen.
Ik zal vandaag of morgen een foto proberen te maken en toevoegen aan dit blog.

4 sept

Anne-Marie is vandaag jarig. Vanmorgen ben ik met haar een mobieltje wezen kopen. Dit kun je beter samen doen dan er een kopen zonder dat ze erbij is, want het is erg lastig om in te schatten wat belangrijk is voor een meisje van 15. De Nederlandse telefoon had een simlock, dit is een mooi excuus om een nieuwe te kopen en weer een beetje bij de tijd te zijn. Ze was erg blij met haar telefoontje, thuis gekomen ziet ze op facebook dat haar feestje met vrienden al is begonnen. Haar vrienden hadden iets geregeld bij een Italiaans restaurant. Dit is best handig als je zelf nog niet weet waar de leuke plekjes zijn. Te laat op je eigen feestje komen kan dus ook in Pune. Thuis gekomen van haar feestje blijkt dat haar mobieltje het helaas niet doet. Het Hotel personeel komt iedere keer een taart brengen als er iemand jarig is. Dit is dus onze derde taart al.

Ter compensatie van al deze zoetigheid ga ik met Bart met grote regelmaat naar de Gym. We hebben als doel 4x per week. Volgens mij lukt dit aardig. Ik heb het gevoel dat ik een bere conditie heb. Met de kracht training heb ik moeite om bij Bart aan te haken. Spierpijn valt gelukkig mee. Vandaag ook nog met Thomas een geocache proberen te doen. Hij was helaas geripped, we vonden slechts het dekseltje van de cache.

Voor wie geen idee heeft wat geocachen is: Mijn profiel:

http://www.geocaching.com/profile/?guid=65f84335-abff-49b9-b002-79c78aaf2a75

Na de cache in deze prachtige buurt heb ik nog wat rond gekeken. We waren op zoek naar kaas en yoghurt. Dit hoorde bij het eten wat we vanavond voor Anne-Marie wilden koken. Ik heb zelfs een stukje Gouda gevonden. Gerlinde gaf aan dat het geen echte Goudse was maar Indiaase Gouda. Nou ja in de pasta saus smaakte het prima.

In de Lane 8 kwamen we ook nog een mooi Ganesh podium tegen zie hieronder:

We zagen vandaag in de krant dat het gisteren extreem weer was, ook voor indiaase begrippen was dit uitzonderlijk. 69,1 mm in 24 uur in Pune. Het is 14 jaar geleden dat het water zo hoog stond in de rivier.

tamhini ghat

Een paar dagen geleden hadden we bedacht dat we vandaag naar Tamhini ghat's zouden gaan. Een collega van me had dit aangeraden. Het is daar prachtig in de monsoon. We zaten nog maar net in de auto of het begon te regenen en even later nog harder te regenen. Toen we door de wijk Kothrud reden richting het westen begon ik te twijfelen of het wel een goed idee was om met dit weer erop uit te trekken. De kant van de weg leeg wel een rivier en even later stroomde het water met grote hoeveelheden over de weg. Buiten Pune reden we door de rijstvelden, prachtig, nog steeds regen. Het water gutste overal langs. We kwamen bij de Mulshi Dam aan, we reden er per ongeluk voorbij. Santosh (onze chauffeur ) keerde en we gingen een klein weggetje in. Er hing een tak over weg, ik stapte uit om hem opzij te duwen, zonder goed te kijken duwde ik tegen de tak. Mijn hand zat vol met stekels, ik heb zelden een tak met zoveel doorns gezien. We zijn maar weer omgekeerd en de dam maar gelaten. Santosh vertelde dat er tijgers apen en slangen zaten, ik dacht ach die paar stekeltjes vallen best mee. Daarna kwamen we bij een prachtig plekje, het was een soort kom van bergen met rondom watervallen. In de stromende regen zijn we er even uit geweest en ondanks een paraplu waren we door en door nat toen we terug waren bij de auto. Op de terug weg had Santosh een short cut bedacht. Het was een klein weggetje dat ons langs mooie plekjes leidt. Het water stroomde met regelmaat over de weg. Santosh reed steeds vol zelfvertrouwen door de beekjes. Ik dacht: "de jeep safari van een paar jaar geleden is er niets bij", en dat in een gewone personen auto. Toen stonden er jongens en mannen langs de weg en zeiden dat we niet verder konden. Santosh heeft een zeker ego en reed door. Zo af en toe even wachten, maar zodra hij zag dat het water bij de mensen nog onder de knieen was reed hij door. Maar je raadt het al de mensen hadden ons niet voor niets gewaarschuwd. We zagen mensen over de weg lopen die tot hun heupen in het water stonden. Santosh gaf het op, we hebben nogmaals alle rivieren genomen. In Pune aangekomen zagen we dat ook daar het water was gestegen. En de rivier niet al te ver van ons hotel was 2 a 3 meter hoger dan normaal.

Waw wat een avontuur, en ik heb genoten.

Een van de laatste overstroming zie we nog hebben genomen.

Ganesh Chaturthi

Vandaag was het de eerste dag van Ganesh Chaturthi. Dit feest duurt tien dagen. Vandaag werd er niet gewerkt. Ik had het gevoel dat iedereen in Pune bezig was met het voorbereiden van de feestelijkheden. Ganesh Chaturthi valt op de vierde dag na nieuwe maand in de Hindoe maand Bhadrapada. Vanavond hebben we een rondje gereden en bij diverse plekken even uit de auto gegaan om het feest (processie tocht) te bekijken. Het feest bestaat uit een versierde wagen met Ganesh er op. Wierook. Een groep met dansende mannen. Enorm hard trom geroffel. Bij het eerste feest wat we tegen kwamen dachten we dat er een duizendknaller werd afgestoken maar dit bleek trom geroffel te zijn. Verder oorverdovende muziek uit een wagentje waar iemand op een soort keyboard muziek maakt. Er rijdt een extra kar achteraan met een aggregaat om alles van spanning te voorzien. Er lopen dan grote kabels van dit wagentje naar de andere. Dit alles verplaatst zich door de straten. De rest van het verkeer wurmt zich er omheen, wij dus ook.

Onderweg kwamen we ook diverse brommertjes tegen met Ganesh erop, of een omgebouwde Riksa met Ganesh erin en een man met een grote trommel er boven op.

Bron: Wikipedia:

Ganesh Chaturthi (गणेश चतुर्थी)is een Hindoeïstische feestdag ter ere van Ganesha, de olifanthoofdige zoon van Shiva en Parvati, die op veel plaatsen aanbeden wordt als god van de wijsheid, welvaart en goed geluk.
Op de eerste dag van de viering wordt er door de aanbidders eerst ter purificatie een bad genomen, en koopt men vervolgens een beeld van Ganesha. De beelden, voorheen meestal van klei gemaakt maar tegenwoordig van diverse milieu-onvriendelijke pleistersoorten, vindt men in alle soorten en maten, van enkele centimeters tot metershoog. Dit neemt men dan in een processie mee naar huis, alwaar het beeld op een altaar wordt neergezet en versierd. Het beeld laat men voor de duur van het feest staan, en wordt 's ochtends en 's avonds aanbeden en voorzien van offergaven (vooral zoetigheid). Op de laatste dag van het feest wordt het beeld weer meegenomen, en in het water van de dichtstbijzijnde rivier, meer of zee gegooid, en bij ontstentenis daarvan in een emmer water opgelost. Met het gebruik van milieuonvriendelijke materialen heeft dit inmiddels vaak tot gevolg dat er in de dagen na het feest een immense vissterfte optreedt.