Ons Huis

We zitten nu 1 week in ons huis. Het is hier echt prachtig. Ontzettend groen in de omgeving en geen toeterende auto's. We hebben even niet geblogd omdat we geen internet hadden in ons huis. Ik heb nu twee  3G USB stickjes aangeschaft. Ons huis bezit veel betonijzer daardoor is de ontvangst in huis slecht. We hebben nauwelijks ontvangst met de telefoon en ook de USB stickies voor het internet hebben er moeite mee. Onze spullen zijn nog steeds niet aangekomen. Afgelopen week kregen we het bericht dat de papieren in orde waren en dat het waarschijnlijk deze week door de douane zou komen. Veelbelovende berichten maar onze spullen hebben we nog niet. Het huis is gelukkig redelijk compleet. We hebben een fornuis, afwasmachine, koelkast, bankstel en bedden. We hebben ook 1 buro en een eettafel met stoelen. We hebben nieuwe matrassen laten maken op de bedden. De kwaliteit is echter wat anders dan dat we gehoopt hadden. Het voel alsof je op een betonnen vloer ligt. We hebben wat extra zachte toppers gekocht om het aangenamer te maken.
Thomas heeft morgen voetballen, een groepje expats wil iets oprichten, lijkt ons leuk. Bart en Anne-Marie gaan met regelmaat op zaterdag ochtend iets voor school doen, een soort praktijk opdracht bij een gehandicapten school.
Ik heb afgelopen week nog een keer hardgelopen, na een kilometer of 7 dacht ik volgens mij ben ik weer bijna bij het huist. Laat ik mijn GPS maar eens aanzetten. Het bleek dat ik nog 2 kilometer moest. Maar toen ik 800m van huis afwas ging de weg de andere kant op. Na een kilometer gelopen te hebben was de afstand naar huis 900m. Ik dacht dit gaat niet goed. Ik begon moe te worden. Lopen op een loopband is toch iets anders en doe je ook niet zolang. Ik zag een klein weggetje dat precies in de richting van ons huis lag. Ik ging er in, het was een klein weggetje dat kronkelde tussen twee hoge muren. Opeens lag er heel veel poep aan de zijkant op de weg. En honderd meter verder zat ik in de slums. Ik twijfelde terug gaan of doorgaan. Ik was al redelijk moe, terug gaan leek me niets, de mensen keken me verwonderd maar vriendelijk aan. Ik dacht ik ga maar door. Na een paar honderd meter kwam ik er weer uit en was ik op dezelfde weg als dat ik een tijdje terug was. Ik ben maar doorgelopen en na drie keer rechts was ik bij de ingang van onze woonwijk Sindh. Uiteindelijk was mijn rondje 12 kilometer, best ver voor een eerste keer,
Ik denk dat die poep op de weg het openbare toilet was van de slump. Wel slim om dat 100 m van je huis te doen.