baneshwar

Vandaag zijn we naar baneshwar geweest. In Baneshwar is een tempel, picknick plek en waterval te zien. We zijn via een doorgaande weg naar Baneshwar gereden, na een tijdje herkenden we de weg. We zagen de plek waar we tijdens het bezoek aan Mahabaleshwar ook op de snelweg kwamen, we hebben toen vanaf het hotel minstens een uur door de stad gekronkeld, nu waren we hier in een kwartier. Ik krijg het gevoel dat ik een beetje snap hoe de wegen door de stad lopen. Normaal heb ik altijd na 1 a 2 weken. Wellicht komt dit omdat we ons laten rijden en dat je het niet zelf hoeft uit te zoeken. In Baneshwar hebben we eerste de tempel bekeken.

In de tempel hebben even rustig gekeken naar de rituelen de Hindoes uiten. Ze slaan eerst tegen een bel, dan buigen ze zich voorover om wat water aan te raken en dat vervolgens op hun borst te slaan. Het bassin van het water was in de vorm van een schildpad. Er zaten ook schildpadden in het vijvertje voor de tempel. Het ritueel in de tempel gaat bij sommige Hindoes gaat dit gepaard met gezang. Na het water aanraken gaat men naar een beeldje dat versiert is met bloemen en men doet een schietgebedje. Tot slot loopt men achterwaarts de tempel uit.

Op zo’n terrein rond de tempel zijn nog diverse goden afgebeeld. Onder de tempel zit een waterbron, het water wordt door een beeld van een koe geleid, en stroomt uit zijn mond. Ook op deze plaatsen worden rituelen uitgeoefend.

Na dit stukje cultuur was het tijd om wat te eten. Dit vinden we over het algemeen lastig omdat het zo ontzettend onhygiënisch is. We zagen een plekje waar men iets uit de frituur serveerde, we dachten: “dat dood alle bacteriën, daar worden we vast niet ziek van”. Het was lekker, iets van aardappelen met een hete curry in een oliebol, dit werd geserveerd met wat extra gefrituurde groene pepers en een wit bolletje. We hebben met zijn drieën gegeten en gedronken voor 40 roepie, dit is ongeveer 65 eurocent.

Vervolgens gingen we opzoek naar de waterval. Het was een mooi paadje en na een klein wandelingetje kwamen we bij de waterval. We waren boven bij de waterval, er waren redelijk veel mensen in en rond het water. We zagen beneden mensen zwemmen, om daar naar toe te gaan moesten we eerste door het water naar de overkant, dan via de rotsen naar beneden klauteren. De rivier bedding was zeer glad, je zag ook alle mensen hand in hand de oversteek wagen. Thomas en ik hebben dit gedaan, Gerlinde bleef achter. Aan de overkant moesten Thomas en ik met diverse mensen op de foto. Ja wij zijn ook een toeristische attractie, ik denk dat we 10 keer op de foto zijn gezet. Over het algemeen zijn dit jonge mensen die dit vragen. Beneden aangekomen hebben we heerlijk gezwommen. Gerlinde had inmiddels een gemakkelijke route gevonden en zat beneden op ons te wachten. Maar ja zij had niet zoveel fotografen ontmoet

Terwijl we aan het zwemmen waren ontstond er boven aan de rand een grote groep mensen, ze waren verbaast dat we konden zwemmen. Toen Thomas stroomop waarst zwom begonnen ze te wijzen. Even later kwam er een jonge naar beneden geklommen, hij stond naast ons en zei “I want to join you but I’m not a swimmer” Ik liet hem zien dat je ook op het diepste punt nog net kon staan. Na 5 minuten aarzelen had hij voldoende moed verzameld, hij ging het diepe in en begon een wilde borstcrawl. Al proestent met zijn longen gevuld met water kwam hij aan de overkant. Blij roepend “this is my first time”, ik denk dat de jongen een jaar of 15/16 was. Hij was niet de enige die niet kon zwemmen.