Roeien

In Bussum bestond ons leven vooral uit roeien. We hebben nu 5 maanden niet geroeid. Tijdens ons oriëntatie bezoek en ook de eerste week in Pune hebben we ons best gedaan om een plek te vinden om te kunnen roeien. Onder andere bij het COEP, een studenten vereniging. Vandaag was er een roei-event bij het COEP. We zagen dit als een kans om binnen te komen en wat mensen te ontmoeten. We hadden twijfels of men niet-studenten zou binnen laten. Het viel mee, we reden zo met de auto de poort binnen en stonden op het studenten terrein. Daarna richting het water, door een detectie poort en ja hoor we waren bij het water. Gerlinde vond het jammer dat we zo laat waren, de hele tribune zat vol wel 10 rijen dik. Wauw dit is een groot event, dit impliceert dat even kennis maken er wellicht ook niet in zit. We vinden een plekje voor de tribune aan de rand. Het boten te water laten begint, er worden kajakken en roei boten te water gelaten. We verbazen ons over de hoeveelheid reparaties die er aan de boten hebben plaats gevonden. Er zijn vele oude boten maar ook best een aantal mooie. Met trots vertelt het spreekstalmeester duo over de oudste roeiboot van India waarvan er nog maar drie in India bestaan en de COEP heeft er twee in hun bezit, de boot is 80 jaar oud. We zien de boten weg roeien, de meeste beschikken niet over een verfijnde roei-techniek. Er gaan ook een paar twee-zonders het water op en ik moet zeggen het slifferde constant maar de beweging zag er best redelijk uit.
We zaten inmiddels een uurtje te kijken en hadden het gevoel dat het wel tijd werd voor de start van de eerste wedstrijd. Dan zie ik in de verte een kudde koeien de rivier in lopen. de boten varen er omheen.

En inderdaad het event begon, echter niet met een wedstrijd maar met een soort vlootschouw, waarbij alle boot typen nog een keer werden benoemd. Ik hoorde Bart zeggen gaan we naar huis. En dit gaf wel redelijk het gevoel weer wat we alle drie hadden. De spreekstalmeester legde uit dat een roei-regatta overal elders in India betekend een wedstrijdjes hard-roeien maar dat ze bij het COEP er een hele speciale show van maakten en dat dit al jaren de traditie was. Hadden we toch iets beter ons huiswerk moeten doen. Maar toch ook bij het COEP was er een wedstrijd. Het start schot was in de vorm van aftellen, het publiek werd gevraagd mee te doen. Ten, Nujn, eet, sefn, six, fojv, for, tree, too, one. Ik keek naar de start, het was ongeveer op 300m afstand, ik zag twee boten langzaam op gang komen, na een poosje ging het tempo toch omhoog. Na 250m voor de tribune begon de eindsprint, met wild enthousiasme ging men verder enorme rukken waarbij het blad de halve haal boven het water werd uitgerukt. Na deze skiff 1 tegen 1 race volgde er nog 1 wedstrijd van twee 2- tegen elkaar. Het wedstrijd gedeelte was voorbij, nu volgde er een schouwspel waar ik me enorm over heb verbaast. De boten gingen verspreid over de rivier aan een kant liggen en vervolgens volle sprint naar een centraal middelpunt, waarbij men kruist en elkaar net niet raakt, het publiek ging uit zijn dak. Dit ging wel 20 minuten door, het is een wonder dat men elkaar niet raakte. We zeiden tegen elkaar dat er wel enige oefening voor nodig was en dat tijdens het oefenen het wellicht zo af en toe fout gaat, wat vervolgens alle butsen en reparaties in de boten verklaart.
Hierna hebben we hetzelfde tafereel met Kajakken bekeken, men roeit harder in een kajak dan in een roeiboot, dit was nog indrukwekkender. We zijn naar huis gegaan, en we concludeerden dat dit niets met het roeien te maken heeft waar we op hoopten.