Gerlinde is een nieuw project begonnen, ze wil zo'n kar waarop de Indiërs groente verkopen. Het lijkt ons wel een leuke aanwinst, en ook leuk om later mee te nemen naar Nederland. Even voor de duidelijkheid heb ik een fotootje toegevoegd.
Gerlinde had al eens aan Santosh gevraagd of hij kon bemiddelen bij de aankoop. Gerlinde vertelde me dat Santosh had bedacht dat er zo'n kar voor ons gemaakt moest worden, geen tweede hand maar een nieuwe. Ik zat vanmorgen bij Santosh in de auto, ik vroeg hem of hij er vandaag met Gerlinde achteraan ging. Hij maakte me duidelijk dat zoiets een mannen zaak is en dat ik komend weekend met hem op stap moest. Ik heb Santosh duidelijk gemaakt dat hij Gerlinde mee moest nemen om iets uit te zoeken. Gerlinde snapte vandaag niet wat Santosh wilde, ze gingen naar de markt en Santosh ging bij iedere kar aanwijzen wat goed, slecht en duur was. Vanavond kwamen we daar achter, een beetje mis communicatie. Morgen gaan ze weer en Gerlinde gaat zeer geïnteresseerd foto's maken. Ik heb vandaag de hele weg gepraat over allerlei constructie methoden van zo'n kar, ik snapte zo af en toe een zin want het meeste was in Hindi. Grof weg zijn er drie soorten low cost, medium cost en high cost. Daarnaast heb je verbindingstechnieken van klinknagels tot moeren en bouten. Moeren en bouten is high cost, ik ben benieuwd, ik vind trouwens dat ze dit maar op zijn Indiaas moeten maken, we willen immers een traditionele kar.
Ook het type hout is van groot belang, het schijnt dat het standaard waaibomen hout na 2 jaar is verrot. Santosh noemde "Sagwuan" ik denk dat het Hindi is voor een bepaalde houtsoort. Je begrijpt het al toen we het gekscherende plan bedachten om zo'n kar te kopen hadden we ons niet gerealiseerd dat het zo complex zou zijn. Ik zou natuurlijk ook naar zo'n groente kar kunnen gaan en een bod doen op de groente inclusief kar. Er komen straks diverse mannen 12 dagen lang werken aan onze kar, van losse stukken ijzer en een paar fietswielen gaan ze zo'n ding fabrieken naast ons huis.
Althans dat denken we nu, wordt vervolgt.
Gerlinde had al eens aan Santosh gevraagd of hij kon bemiddelen bij de aankoop. Gerlinde vertelde me dat Santosh had bedacht dat er zo'n kar voor ons gemaakt moest worden, geen tweede hand maar een nieuwe. Ik zat vanmorgen bij Santosh in de auto, ik vroeg hem of hij er vandaag met Gerlinde achteraan ging. Hij maakte me duidelijk dat zoiets een mannen zaak is en dat ik komend weekend met hem op stap moest. Ik heb Santosh duidelijk gemaakt dat hij Gerlinde mee moest nemen om iets uit te zoeken. Gerlinde snapte vandaag niet wat Santosh wilde, ze gingen naar de markt en Santosh ging bij iedere kar aanwijzen wat goed, slecht en duur was. Vanavond kwamen we daar achter, een beetje mis communicatie. Morgen gaan ze weer en Gerlinde gaat zeer geïnteresseerd foto's maken. Ik heb vandaag de hele weg gepraat over allerlei constructie methoden van zo'n kar, ik snapte zo af en toe een zin want het meeste was in Hindi. Grof weg zijn er drie soorten low cost, medium cost en high cost. Daarnaast heb je verbindingstechnieken van klinknagels tot moeren en bouten. Moeren en bouten is high cost, ik ben benieuwd, ik vind trouwens dat ze dit maar op zijn Indiaas moeten maken, we willen immers een traditionele kar.
Ook het type hout is van groot belang, het schijnt dat het standaard waaibomen hout na 2 jaar is verrot. Santosh noemde "Sagwuan" ik denk dat het Hindi is voor een bepaalde houtsoort. Je begrijpt het al toen we het gekscherende plan bedachten om zo'n kar te kopen hadden we ons niet gerealiseerd dat het zo complex zou zijn. Ik zou natuurlijk ook naar zo'n groente kar kunnen gaan en een bod doen op de groente inclusief kar. Er komen straks diverse mannen 12 dagen lang werken aan onze kar, van losse stukken ijzer en een paar fietswielen gaan ze zo'n ding fabrieken naast ons huis.
Althans dat denken we nu, wordt vervolgt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten