Koninginne dag

Jolanda had een koninginne dag feest georganiseerd in pune. Een heuze vrijmarkt waar de kinderen iets konden verkopen en kopen. Erg leuk sommige hadden spulletjes om te verkopen, andere hadden een grabbel ton. Ik had koek happen en tomaten splashen. Bij dit laatste had een enkeling een moreel bezwaar, eten verspillen terwijl honderd meter verderop mensen honger lijden. Ik had hier ook wel aangedacht, maar je moet ook een beetje je eigen leven lijden.
De kids hadden in ieder geval reuze plezier met het spel.
Er waren vele lekkernijen, waaronder over heerlijke bitterballen, erg leuk alle nederlanders en belgen uit heel pune bij elkaar. Meeste in oranje, vooral de belgen waren allen in die mooie oranje kleur.

Numbers in India

Bij Honeywell hebben onze producten een versie nummer. Toen ik in dienst trad was er R220, daarna kwam  R230, R300, R310, R320 etc. Het nummer gaat met tientallen omhoog. We hebben nu een ander product, de huidige versie is R410, de nieuwe versie wordt niet R420 maar R430. De reden is dat 420 een bijzonder nummer is in India, en development engineering heeft nadrukkelijk gevraagd dit nummer over te slaan. Niet te geloven zo'n bijgeloof van een stelletje techneuten.
Op wikipedia vond ik:
Section 420^[1] of the Indian Penal Code covers offences relating to cheating and dishonestly inducing delivery of property, and leads to punishments of fines and/or jail terms of up to 7 years.
The term "420" is used in India to refer to a confidence trickster.
A confidence trick (synonyms include confidence scheme and scam) is an attempt to defraud a person or group after first gaining their confidence. Aconfidence artist (or con artist) is an individual, operating alone or in concert with others, who exploits characteristics of the human psyche such asdishonesty, honesty, vanity, compassion, credulity, irresponsibility, naïveté, or greed.

Vandaag zat ik met Santosh in de auto, zegt hij opeens toetoetoetoe, ik dacht dat hij de claxon niet kon vinden, later bleek dat hij een nummerplaat met vier tweeen zag. Ik begreep van iemand dat 2 een speciaal getal is in India.

Toen ik dit op Internet probeerde op te zoeken kwam ik op een site voor nummerologie. Je geboorte datum bepaald je karakter en je levensloop. Wel handig hoef je je daar in ieder geval geen zorgen om te maken.
Na wat rekenen kwam ik op:
Guus 7 = peaceful and affectionate soul, and by nature rather reserved and analytical

Gerlinde is ook een 7
Anne-Marie 2 = extremely sensitive people

Ik herken hier wel iets in, wie weet. Voor meer info zie.
http://www.thisismyindia.com/numerology/index.html 

Als je niet van rekenen houdt kun je ook deze site gebruiken die het voor je uitrekend.
http://www.lifepathnumber.com

LOF run end April

Vanochtend was het vroeg op om naar Kothrud te fietsen. Ik ging gisteren om 11:00 naar bed omdat de wekker op 4:30 uur stond. Ik kon niet slapen, mijn biologische klok zei dat het 7:30 uur was en dan is het nog geen tijd om te slapen. Er was een stroom storing met als gevolg dat de Arco het niet deed. Kortom ik heb slecht geslapen. Ik stap op mijn fiets, als ik net buiten de poort ben zie ik een temperatuur van 32 graden aangegeven. Pff dat is warm en dat om 5 uur s'ochtends. Bij de start is alles weer prima geregeld, een warming up een beetje rekken en strekken en we zijn klaar voor vertrek. Het voelt niet goed, ik kom niet op snelheid. Er komt 1 van de trainingsmaatjes naast me rennen, ik besluit aan te haken. Tot op de dag van vandaag ben ik altijd een aantal minuten sneller geweest dan hem. Maar vanochtend heb ik moeite om aan te haken. Na 10 km zie ik hem wat voeding uit zo'n knijpzakje naar binnen werken, ik dacht dat had ik ook moeten hebben. Mijn energie drankje was op. Toch is dit het moment dat ik opeens een gaatje met hem sla. Het geeft me vleugels. Dan raak ik oververhit, ik voel kippenvel op wangen, uit ervaring weet ik dat ik dan moet temperen. Ik zak helemaal terug, op het keerpunt zie ik hem weer dichterbij komen, ik versnel de laatste paar kilometer een beetje. De tijd was nog niet eens zo slecht, maar het voelde niet goed.
1 uur en 36 kilometer, de halve marathon was vanochtend geen 21.2 km maar 19.8 km.

27 april

Gisteren zijn we laat uit Nederland terug gekomen. Het was half vijf voordat we in bed lagen. Thomas was om 10:30 wakker, hij had geslapen in het vliegtuig, mijn biologische klok stond nog op Nederland. Vandaag de koffers uitgepakt. Het was een feestje, wat Gerlinde en de kinderen allemaal tussen de kleren hadden gestopt. Hagelslag, vlokken, satésaus, tompouce, appelstroop, vele zakken drop, vlaggetjes, kroontjes, koek en nog meer. Genoeg om Koninginnen dag door te komen. Toen alles weer op zijn plek lag en de koffers weer in de berging zaten, vroeg Bart om Deo. Zijn Deo was op het vliegveld ingenomen, tja dat weet je van te voren maar Bart blijft wat hard leers. Ik ben even op de fiets naar de winkel geweest, Poeh wat een hitte. (later zag ik dat het 35 graden was bij ons zitje naast huis, dit is doorgaans het koelste plekje wat we hebben, en vorige week was er nog nachtvorst in NL). Bij de winkel aangekomen, parkeer ik mijn fiets, lever mijn tas in en ga op zoek naar Deo, ik neem ook nog brood en eieren mee. En dan in de rij, tjonge wat duurt dat lang, vorige week bij AH stonden Gerlinde en ik nog een beetje om ons heen te kijken en toen moesten we al afrekenen, en inpakken.Vandaag niet slechts een handvol artikelen, maar bij ieder artikel moest er na het scannen nog een keuze worden gemaakt uit een veel te lange lijst op de kassa. Hij had steeds hulp nodig van zijn meer ervaren collega. Ja dat is heel raar in de supermarkt bij onze backgate heeft men meerdere artikelen met dezelfde streepjes code, en de kassier moet na het scannen met de muis het juiste artikel aanklikken. Wow wat een automatisering.
Buiten bij de winkel even het bonnetje laten stempelen en dan weer op de fiets terug. Stom van me ik kon de weg niet vinden waar ik uit was gekomen. De normale Backgate is dicht ivm het aanleggen van een nieuw afwateringskanaaltje.(Open riool). Ik zie de gate waar ik ben uitgekomen maar hij is dicht, een hek potdicht alsof het al in geen jaren is open geweest. Ik fiets nog wat verder, dan keer ik om en kom weer langs de dichte gate, even verder zie ik de gate waar ik was uitgekomen. Stom van me ik was hem al voorbij gefietst voordat ik ging kijken waar ik naar toe moest.
Thuis aangekomen, vroeg Thomas om te gaan zwemmen. Ik had nog 1 kaartje, Gerlinde had vertelt dat ze de vorige keer wat moeite had om aan te tonen dat ze wel in de society woonde (anders mag je niet zwemmen). Ik dacht ik neem 500 rupee mee en een rekening van de telefoon met mijn naam erop, dan moet het goed komen. Ben ik bij de ingang, zegt die meneer tegen me, "het kantoor is gesloten U kunt geen kaartjes kopen". Tja daar had ik niet op gerekend. Ik kijk hem smekend aan, zegt hij je hebt 1 kaartje, dus 1 persoon mag zwemmen. Sta ik daar met Thomas. Dat is toch geen optie. Zeg ik: "ik zal morgen betalen" hij keek heel bedenkelijk, uiteindelijk kwam de Indiase ja schudding uit zijn nek. Wij blij en stappen naar binnen, komt ie achter me aan, en vroeg ie of ik vandaag niet wilde betalen en morgen de kaartjes ophalen. Nou ja dat heb ik maar gedaan, ik ben benieuwd of hij het morgen nog weet.

Weekje Nederland

Het was een druk weekje in Nederland. Donderdag kreeg ik het bericht dat mijn moeder was overleden. We hadden op vrijdag een vlucht naar Nederland geboekt. Thuis deed het internet het niet, ik had de vlucht op kantoor geboekt. Ik zat hopeloos te twijvelen, zo snel mogelijk naar NL, of toch een paar dagen wachten. In al deze verwarring had ik een vlucht geboekt voor vrijdag met twee tussenstops, Pune- Frankfurt-Hamburg-Amsterdam en dan met de auto naar Beerze. Achteraf was dit niet zo practisch en duurde de reis lang. Op zaterdag zijn we naar mijn moeder gegaan om afscheid te nemen. Op zondag zijn we naar Oosterbeek gereden, best lekker om met je zus te kunnen praten en de begravenis nog een keer door te spreken. Maandag zijn we naar Meppel gereden voor de crematie. Na afloop hebben we nog even afgesproken en wat gedronken met neven, nichten ooms en tantes. Dit was best gezellig je spreekt ze ook nauwelijks en dan zijn dit de gelegen heden om weer even bij te praten. Na afloop nog even naar oom Jaap, we kregen het over de stamboom en hij had ook iets moois gemaakt. De kinderen kregen veel chocolade, dit zullen ze wel niet snel vergeten. Daarna was het tijd om de kamer van mijn moeder leeg te ruimen. Dit was zo klaar omdat ze er minder dan een week had gewoond. Auto was vol geladen en we zijn weer naar Oosterbeek gereden. s'Avonds sloeg de vermoeidheid toe en zijn we vroeg gaan slapen. Het eerste wat Gerlinde tegen me zei de volgende morgen was dat Roos een baby had gekregen. Na het ontbijt zijn we naar Beerze gereden om Roos en Otte te bewonderen. Een pracht baby en een trotse verse pa en ma. Ook Opa en Oma waren helemaal opgewonden. Na een paar uur zijn we weer terug gegaan naar Oosterbeek.
Thomas had van Oma een badminton set gekregen, we hebben iedere dag minstens een uur in de tuin staan spelen. Dan kun je van een geslaagd cadeau spreken. Lekker om buiten te zijn en niet direct compleet nat te zijn van het zweet. Woensdag was het tijd voor ontspanning, ik ben met Thomas naar het openlucht museum geweest, Gerlinde naar de kapper en Bart en Anne-Marie hebben zitten leren. Thomas was zo enthausiast over het openlucht museum, we moesten alle boerderijen en molens van binnen en buiten bekijken. Wat het natuurlijk ook extra leuk maakt is de kaas soufle en kroketten, want die hebben we in Pune niet.
Donderdag ben ik naar kantoor in Amsterdam geweest, erg nuttig om eens even face-to-face te praten met je collega's. Ik heb Gerlinde in de kids in Bussum achtergelaten waar eenieder een vriend(innet)je heeft bezocht. s'Avond naar Beerze gereden om nog 1 keer Roos/Freek/Otte / Opa en Oma te begroeten. En vanonchtend was het vroeg op om hetzelfde retourtje te maken Beerze - Amsterdam - Hamburg - Frankfurt - Pune. Nu in Hamburg om een paar uur te wachten op de aansluting.

ups and down

Zo af en toe gaat het allemaal op rolletjes en zo af en toe zit het allemaal tegen. Op dit moment zit ik in zo'n periode dat je het gevoel hebt dat alles tegen zit. Op mijn werk lukt het ene na het andere niet. Je denkt iets moois te hebben gemaakt wat je echt een stap dichter bij een goede situatie brengt, maar wordt niet geaccepteerd. Je denkt dan in 1 klap een rij van je actie lijst te kunnen strepen, maar dat lukt niet en je lijst wordt alleen maar langer ipv korter.

En dan is het weekend je kijkt er naar uit.
Om 18:11 stuur ik een berichtje naar Gerlinde dat ik naar huis kom.
Ze vraagt of ik even langs de winkel ga om spagetti en wat ingredienten voor de saus te halen. Kom ik bij de kassa's, zie ik dat er overal een rij staat, bij 1 kassa zie ik slechts 1 echtpaar. Ik sluit aan, dan moeten ze betalen, de vrouw haalt al haar geld uit de portemonee, de man legt wat bij maar het is niet genoeg. Dan gaan ze alle broekzakken bij langs, maar geen rupee te vinden. Er wordt nog een briefje te voorschijn gehaald gaat van de vrouw naar de man en weer terug en uiteindelijk betaald de man met een bankpasje. Dit alles gaat op Indiase snelheid en ik begin me al te ergeren. Ik zie de kassa naast me veel sneller gaan. Dan gaat het echtpaar staan kijken hoe de kassier de tas inpakt met de handen op de rug staan ze te kijken. Grrrr Ik denk dat ik aan de beurt ben, maar dan begint de man met een debat mte de kassier over het bonnetje, alles wordt weer uit de tas gehaald. Alle producten geteld, ik ga naar de kassa ernaast en sluit achteraan. De rij gaat vrij snel, moet ik betalen en wordt mijn bankpasje niet geaccepteerd. Ik moet mijn boodschappen achterlaten en naar de overkant van een veel te drukke straat lopen om geld te pinnen. Terug bij de kassa staat er weer een rij. Ik besluit vooraan te sluiten, en vraag of ik mag betalen. Ik moet even wachten. Er komt een nieuwe klant bij de kassa en deze wordt geholpen voor mij, ik vraag wederom om te mogen betalen, even geduld meneer. Mijn bloed kookt zo'n beetje. Dan zijn alle boodschappen gescanned van die klant, maar hij gebaard even te wachten, zijn vriend loopt de winkel in om nog wat extra's te halen, Ik kijk de kassier nogmaals aan, om te mogen betalen. Dan wil die klant afrekenen maar zijn pasje doet het niet, hij gaat van de ene scanner naar de andere, pasje poetsen, krombuigen, en ja hoor hij doet het. Eindelijk ben ik aan de beurt. Het is inmiddels 19:00 uur, bijna 1 uur alleen om wat spagetti te kopen.

Onderweg naar huis passeer ik altijd een tunneltje. het verkeer stond hier vast, toen we na 20 minuten 400m waren opgeschoten en voor aan stonden om het tunneltje door te kunnen, komt er een ongeduldige automobilist die de hele file heeft gepasseerd over de verkeerde rijbaan en zet zijn auto overdwars voor de onze zodat er van twee kanten geen auto door de tunnel past.

Misschien is het wel altijd zo in India en negeer ik het over het algemeen, en voel ik me nu een beetje opgefokt omdat andere zaken tegen zitten.

Tot slot kom ik thuis en zie ik een email van mijn zus dat de gezondheid van mijn moeder erg achteruit gaat, en dat ze wellicht niet lang meer heeft te leven.

Tja Ups en Downs.

Gudi Padwa

Vandaag is het Gudi Padwa, of in het nederlands gezegd nieuw jaar. Dit is iets typisch uit Maharastra, de streek waarin we leven. Gudi Padwa is op het moment van de nieuwe maan. Op de huizen worden Gudi geplaatst.

Dit brengt geluk, en een nieuw jaar brengt nieuwe kansen.

Er zit ook een religieus tintje aan, de Bhrama's geloven dat vanaf Gudi Padwa the wereld is ontstaan.

De Gudi is een helder groen en geel doekje vast gemaakt aan een bamboe stok. Er zitten suiker cristallen en Neem blaadjes aan een twijg met mango bladeren en een slinger met rode bloemetjes, Dit geheel wordt in een zilveren pot gezet.

Ik heb er een paar gezien gewoon op de nok van het huis. Niet in een zilveren pot.

Zwemles

Gerlinde was een paar weken geleden met Thomas naar het zwembad geweest. Ze had afgesproken met Jolanda en haar kids om zwem instructie te krijgen van Brenda. Thomas is altijd zo verlegen in dit soort omstandigheden dat hij het water niet is ingeweest. Tja hij moet toch wel iets anders doen dan alleen maar thuis hangen. Daarom had ik voorgesteld dat ik ook nog wel wat beter wilde leren zwemmen. Zo hadden we nu afgesproken dat frank en zijn kinderen en ik en thomas zwem instructie zouden krijgen. Na wat pushen hadden Thomas eindelijk zover om te zwemmen, ook helena dochter van Frank had wat moeite om te starten. Al met al zal Brenda wel gedacht hebben wat heb ik nou voor stel. Gerlinde had gezegd tegen Brenda dat ik ook wel wat instructie kon gebruiken. Ze was verbaast dat ik toch wel redelijk vooruit kwam. Volgende keer nog iets beter voorbereiden met bril en oordoppen en dan kunnen we nog wat meer plezier hebben. Thomas zwemt trouwens best goed door, we hadden zo'n oefening om alleen met je benen te zwemmen en hij ging ongeveer net zo snel als ik. Nu de andere technieken noch.