Zo af en toe gaat het allemaal op rolletjes en zo af en toe zit het allemaal tegen. Op dit moment zit ik in zo'n periode dat je het gevoel hebt dat alles tegen zit. Op mijn werk lukt het ene na het andere niet. Je denkt iets moois te hebben gemaakt wat je echt een stap dichter bij een goede situatie brengt, maar wordt niet geaccepteerd. Je denkt dan in 1 klap een rij van je actie lijst te kunnen strepen, maar dat lukt niet en je lijst wordt alleen maar langer ipv korter.
En dan is het weekend je kijkt er naar uit.
Om 18:11 stuur ik een berichtje naar Gerlinde dat ik naar huis kom.
Ze vraagt of ik even langs de winkel ga om spagetti en wat ingredienten voor de saus te halen. Kom ik bij de kassa's, zie ik dat er overal een rij staat, bij 1 kassa zie ik slechts 1 echtpaar. Ik sluit aan, dan moeten ze betalen, de vrouw haalt al haar geld uit de portemonee, de man legt wat bij maar het is niet genoeg. Dan gaan ze alle broekzakken bij langs, maar geen rupee te vinden. Er wordt nog een briefje te voorschijn gehaald gaat van de vrouw naar de man en weer terug en uiteindelijk betaald de man met een bankpasje. Dit alles gaat op Indiase snelheid en ik begin me al te ergeren. Ik zie de kassa naast me veel sneller gaan. Dan gaat het echtpaar staan kijken hoe de kassier de tas inpakt met de handen op de rug staan ze te kijken. Grrrr Ik denk dat ik aan de beurt ben, maar dan begint de man met een debat mte de kassier over het bonnetje, alles wordt weer uit de tas gehaald. Alle producten geteld, ik ga naar de kassa ernaast en sluit achteraan. De rij gaat vrij snel, moet ik betalen en wordt mijn bankpasje niet geaccepteerd. Ik moet mijn boodschappen achterlaten en naar de overkant van een veel te drukke straat lopen om geld te pinnen. Terug bij de kassa staat er weer een rij. Ik besluit vooraan te sluiten, en vraag of ik mag betalen. Ik moet even wachten. Er komt een nieuwe klant bij de kassa en deze wordt geholpen voor mij, ik vraag wederom om te mogen betalen, even geduld meneer. Mijn bloed kookt zo'n beetje. Dan zijn alle boodschappen gescanned van die klant, maar hij gebaard even te wachten, zijn vriend loopt de winkel in om nog wat extra's te halen, Ik kijk de kassier nogmaals aan, om te mogen betalen. Dan wil die klant afrekenen maar zijn pasje doet het niet, hij gaat van de ene scanner naar de andere, pasje poetsen, krombuigen, en ja hoor hij doet het. Eindelijk ben ik aan de beurt. Het is inmiddels 19:00 uur, bijna 1 uur alleen om wat spagetti te kopen.
Onderweg naar huis passeer ik altijd een tunneltje. het verkeer stond hier vast, toen we na 20 minuten 400m waren opgeschoten en voor aan stonden om het tunneltje door te kunnen, komt er een ongeduldige automobilist die de hele file heeft gepasseerd over de verkeerde rijbaan en zet zijn auto overdwars voor de onze zodat er van twee kanten geen auto door de tunnel past.
Misschien is het wel altijd zo in India en negeer ik het over het algemeen, en voel ik me nu een beetje opgefokt omdat andere zaken tegen zitten.
Tot slot kom ik thuis en zie ik een email van mijn zus dat de gezondheid van mijn moeder erg achteruit gaat, en dat ze wellicht niet lang meer heeft te leven.
Tja Ups en Downs.
En dan is het weekend je kijkt er naar uit.
Om 18:11 stuur ik een berichtje naar Gerlinde dat ik naar huis kom.
Ze vraagt of ik even langs de winkel ga om spagetti en wat ingredienten voor de saus te halen. Kom ik bij de kassa's, zie ik dat er overal een rij staat, bij 1 kassa zie ik slechts 1 echtpaar. Ik sluit aan, dan moeten ze betalen, de vrouw haalt al haar geld uit de portemonee, de man legt wat bij maar het is niet genoeg. Dan gaan ze alle broekzakken bij langs, maar geen rupee te vinden. Er wordt nog een briefje te voorschijn gehaald gaat van de vrouw naar de man en weer terug en uiteindelijk betaald de man met een bankpasje. Dit alles gaat op Indiase snelheid en ik begin me al te ergeren. Ik zie de kassa naast me veel sneller gaan. Dan gaat het echtpaar staan kijken hoe de kassier de tas inpakt met de handen op de rug staan ze te kijken. Grrrr Ik denk dat ik aan de beurt ben, maar dan begint de man met een debat mte de kassier over het bonnetje, alles wordt weer uit de tas gehaald. Alle producten geteld, ik ga naar de kassa ernaast en sluit achteraan. De rij gaat vrij snel, moet ik betalen en wordt mijn bankpasje niet geaccepteerd. Ik moet mijn boodschappen achterlaten en naar de overkant van een veel te drukke straat lopen om geld te pinnen. Terug bij de kassa staat er weer een rij. Ik besluit vooraan te sluiten, en vraag of ik mag betalen. Ik moet even wachten. Er komt een nieuwe klant bij de kassa en deze wordt geholpen voor mij, ik vraag wederom om te mogen betalen, even geduld meneer. Mijn bloed kookt zo'n beetje. Dan zijn alle boodschappen gescanned van die klant, maar hij gebaard even te wachten, zijn vriend loopt de winkel in om nog wat extra's te halen, Ik kijk de kassier nogmaals aan, om te mogen betalen. Dan wil die klant afrekenen maar zijn pasje doet het niet, hij gaat van de ene scanner naar de andere, pasje poetsen, krombuigen, en ja hoor hij doet het. Eindelijk ben ik aan de beurt. Het is inmiddels 19:00 uur, bijna 1 uur alleen om wat spagetti te kopen.
Onderweg naar huis passeer ik altijd een tunneltje. het verkeer stond hier vast, toen we na 20 minuten 400m waren opgeschoten en voor aan stonden om het tunneltje door te kunnen, komt er een ongeduldige automobilist die de hele file heeft gepasseerd over de verkeerde rijbaan en zet zijn auto overdwars voor de onze zodat er van twee kanten geen auto door de tunnel past.
Misschien is het wel altijd zo in India en negeer ik het over het algemeen, en voel ik me nu een beetje opgefokt omdat andere zaken tegen zitten.
Tot slot kom ik thuis en zie ik een email van mijn zus dat de gezondheid van mijn moeder erg achteruit gaat, en dat ze wellicht niet lang meer heeft te leven.
Tja Ups en Downs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten