Nieuw avontuur

De tijd in India zit er binnenkort op. We hebben besloten om ons levensavontuur voort te zetten in Bahrain. Dat is wel even iets anders, India nu volop groen verruilen voor een zandbak. Als kind mocht ik altijd graag in de zandbak spelen. Dus dat zal in Bahrain ook wel lukken. Het plan is om te gaan werken in Saoedi Arabie. Saoedi leek ons geen geschikte plek om te wonen. Er zijn nogal wat beperkingen voor vrouwen.

Het is bijna niet te geloven maar ik heb het gevoel dat ik alle klungelligheden van India ga missen. Het is vaak ergernis maar minstens zo'n grote bron van vermaak. Vandaag zag ik nog een vrouw het gras plukken in het park. Kun je je toch haast niet voorstellen. Moet je je eens gaan indenken dat ze je een mandje in de hand geven en zeggen ga jij vandaag het gras op het voetbalveld even kort maken. Ga maar plukken, ga maar zitten, begin nou maar.

Gisteren zat ik met Santosh in de auto, het begon een klein beetje te regenen. De voorruit was zo vettig dat je geen hand voor ogen zag. Ik zei tegen Santosh dat de ruit vies was, hij zei nee, het zijn de ruiterwisserbladen, en maandag of dinsdag gaat de auto naar een service beurt. Ik zei nee die ruit is vies, als we thuis zijn maken we hem samen even schoon, met schoonmaakspullen van madam. Uiteindelijk zei hij OK. Stapvoets reden we de laatste kilometer naar huis. Nou ik had gelijk hoor een beetje glas-ex en de ruit was weer brandschoon. Hij heeft me toen wel drie keer bedankt.

Die koppigheid en eigenwijsheid doet me denken aan 1 van mijn eerste gesprekken met Jeff na 1 of 2 maanden in India. Jeff zei Indiers zeggen nooit nee, met als gevolg dat ze het gevoel hebben dat ze altijd gelijk hebben. En als je dan daar tegen in gaat kom je in een grote discussie.

In Bahrain en Saoedi ben ik nog niet van dit gedrag af, veel mensen die er werken zijn van oorsprong Indiers. De ervaringen van afgelopen twee jaar zullen me hopelijk goed van pas komen. Ik ga in ieder geval weer gewoon zelf auto rijden, lijkt me lekker, maar ik ben nu ook wel gewend aan s'ochtends in de auto even relaxed de krant lezen. He bah wat klinkt dat verwent, dit is het ook vreselijk verwent. Voor Gerlinde zou het ook wel wennen zijn, moet je eens voorstellen moet je je eigen boodschappen weer gaat tillen. In India raak je wel heel erg verwent.

We gaan het nog missen.

Ik kijk ook wel heel erg uit naar goede winkels, goed internet, goede wegen, betrouwbare elektriciteitsvoorzieningen. En boven alles kijk ik natuurlijk uit naar die nieuwe baan, een pracht kans in mijn leven. De Saoedische Engineering afdeling structureren en laten groeien naar minstens de dubbele omvang.

Ambassade

Iets langer dan een maand geleden ben ik begonnen om een reis naar Saoedi Arabie te regelen. Als eerste had ik een uitnodigingsbrief nodig. Dit had ik binnen twee dagen rond. Ik werd optimistisch, ik vroeg aan de traveldesk op mijn werk hoelang visa voor Saoedi duurt, men gaf aan 3 dagen maar omdat ik geen Indier ben is het wellicht veilig om 2 dagen speling te houden. Gerlinde en Anne-Marie hadden hun verjaardagen rond die tijd, dus ik nam nog wat extra marge en plande een reis. In totaal 11dagen vanaf het moment van plannen, ik dacht geen zorgen. Inmiddels weet ik dat je in India dit soort zaken bijna dagelijks moet blijven pushen. En dit deed ik, maar ondanks alles, kwam er twee maal een verzoek om meer papieren en je raad het al ik heb mijn reis moeten afzeggen. Gelukkig heeft Honeywell de mogelijkheid om dit vrijwel kostenloos te doen. Kost slechts wat administratie kosten. Daarna heb ik met iets lagere frequentie gevraagd waarom het nou niet afgerond werd. Beetje bij beetje, krijg je iedere keer iets meer informatie, soms wat onjuiste informatie. Het laatste wat ik heb gehoord dat men op de ambassade het personeel heeft vervangen. De nieuwe ploeg is niet in staat ook maar 1 Visum af te geven. Dit is trouwens een groot probleem op mijn werk omdat een groot deel van het werk in Saoedi wordt gedaan door Indiers. Na een maand begin je je ook zorgen te maken over je papieren, paspoort, residential permit en mijn HTS diploma waren ergens. Ik moet er toch niet aan denken dat dat kwijt raakt. Nou ben ik over het algemeen niet zo'n zenuwpees maar als je Indiase collega, zijn zorgen uitspreekt over zijn papieren die niet in zijn bezit zijn, dan begint er bij mij toch ook wel iets te kriebelen.
Gisteren verliep mijn uitnodigingsbrief, dit betekend dat je opnieuw kan beginnen. We hebben nu een reis naar Bagrein geregeld, we hebben een vergaderzaal geregeld en de Saoedi werknemers moeten nu maar naar Bahrein komen. Ik heb mijn papieren weer terug. Komt het toch nog goed.
Ik ben benieuwd, het is voor mij de eerste keer in Bahrein. Maandag vertrek ik.

Pune city

Het huis ontvlucht om de herrie van de slijptol te verwisselen voor claxonnerende auto's in de stad.
In Nederland zien we de laatste jaren een nieuwe ontwikkeling van eco vriendelijke huizen. Volgens mij bestaat dit eco vriendelijke huis al iets langer. Het grappige was dat nadat ik de foto had gemaakt, liepen ons twee meisjes voorbij. Ze stopten en zaten naar de over kant van de weg te kijken. Ik zag ze denken, ik zag ze zoeken, wat is daar nou voor speciaals.

 Even verder kwamen we in een gedeelte van de stad waar men boeken verkoopt. Veel tweedehands boeken, maar ook nieuwe. Leuk gezicht om te zien hoe de studenten iets van de prijs proberen af te praten.
Wat die man in die linker winkel aan het doen is, is me een raadsel.

En dan al die afkortingen, het is toch om gek van te worden.

Even verder komen we in de buurt van de tempel op Laxmi road. Laxmi was de godin van de welvaart. En de tempel is volgens mij dan ook 1 van de weinige waar de beelden zijn belegd met echt goud. Helaas hebben ze dan voor de veiligheid afgelopen zomer een enorme betonnen muur om de tempel gemaakt. De agenten zaten gezellig te keuvelen op een stoel naast de muur. Ze hadden alle vijf trouwens wel een enorm geweer op hun schoot liggen.

We liepen een klein steegje in naast de tempel, en daarna kwamen we op een plek waar ze veel tempel prullaria verkopen. Allemaal uiterst kleine winkeltjes. Deze in de trapkast zag er wel heel leuk uit. De mevrouw hing een beetje onderuit op haar stoel, toen ze zag dat ik een foto ging maken ging ze even recht zitten. 

Even stilte

Het was vanmorgen weer erg lawaaierig bij ons op het terras. De buren waren weer eindeloos aan het slijptollen. Na een uur vluchte Gerlinde naar binnen en ik de natuur in.

Een duif op een stronk. ik vind de compositie mooi.

Beestjes in het water, de vorige keer dat ik hier was was alles kurkdroog, maar na alle regen van afgelopen week staat het hele gebied blank. Deze beestjes kunnen heel hard zwemmen, moet je eens kijken naar die propeller aan de linker kant. 

Bij iedere voetstap kijk ik altijd waar ik mijn voeten neerzet, en dan vlak voor je een struik waar je beter met een boogje omheen kan gaan..

Ik heb gewoon lekker even genoten van de stilte om me heen. Toen ik thuis kwam waren de buren nog steeds aan het slijpen, we hebben binnen even gegeten en zijn de stad maar eens ingegaan.

Satara KAAS Plateau

Genoten van de bloemen zee bij Satara, op het KAAS plateau. Op het weggetje erna toe was het heel druk, ook op het Plateau was het waanzinnig druk. Dit was echter alleen de eerste 400 meter, bijzonder maar heel fijn dat niemand de moeite neemt om iets verder te lopen.

Kapper

Ik ben gisteren naar de kapper geweest. Ik ging in de kappersstoel zitten. De kapper vroeg hoe ik het wilde hebben onder kort en boven op middelmatig. Hij liet de tondeuse zien en vroeg OK? Waarop ik een klein knikje maakte. Hij haalde de Tondeuse 2 maal boven mijn oren langs en vroeg of het OK was. Ik dacht oops dat is kort, maar ja ik had niet zoveel keuze meer.

Ik loop dus nu rond met een lekker kort koppie.

Ganpati

Een vrije dag vandaag want het is het begin van het Ganpati festival. Vandaag is de dag dat ieder een beeld koopt van Ganpati of misschien beter bekend als Ganesh. Ik ben er op uit getrokken op mijn fiets om een beetje folklore op te snuiven. Op vele plaatsen is de weg half geblokkeerd omdat er een podium is opgebouwd,  het podium is voorzien van golfplaat muren en een dak, zodat Ganpati de komende 10 dagen een mooi plekje heeft. Het is net zoiets als het dorpsfeest in Nijeveen waar je met de buurt een boog  of straat versiering maakt. Het mooie nieuwe asfalt wordt stuk gemaakt om palen in te slaan voor de versiering van de weg.
Er zijn vele kraampjes waar je een beeldje kan kopen. En andere kraampjes waar je alle ingrediënten voor alle rituelen rond het feest kan kopen. Die verkoper had trouwens wel door dat ie aan mij geen beeldje kon slijten, hij zat lekker ongeïnteresseerd mijn zijn telefoon te spelen. Bij mij op mijn werk zouden ze zeggen je mag je telefoon alleen vast houden als je een order kan binnen slepen.

Ik zie een auto stoppen, er komen 4 jonge mannen uit ze hebben allen een witte baret op. De laatste komt uit de auto met een beeld in zijn handen, de rest begint een vers op te dreunen. Even verder zie ik een gezin, pa voorop met een beeld in de handen ze hebben wellicht al een hele afstand afgelegd.

Na een stukje fietsen zag ik een optocht van mannen met trommels en een kar met een os, Ganpati en vele kinderen.

Ik parkeer mijn fiets en besluit het geheel van iets dichter bij te bekijken, de trommelaar waren lekker aan het trommelen, het podium was nog leeg, dus wellicht gaan ze dadelijk Ganpati van die ossenkar op het podium zetten. Ik heb nog steeds geen mooie foto van de os en Ganpati, en ik meng me in de menigte ik sta met mijn rug naar de trommelaars en kijk de os recht in de ogen, tijd voor een foto. En toen kwam er een knal, zo ongelooflijk hard, daar hebben die trommelaars de afgelopen weken voor geoefend. Verschrikt kijk ik naar die os, blijft ie staan, ja geen kick. Dat dier gebruiken ze wellicht ieder jaar en is inmiddels doof.

Indian Grey Hornbill

Bij ons voor de deur op straat lande een Indian Grey Hornbill, hij moest zijn uiterste best doen om dat vruchtje te kraken, hij was er zo druk mee dat ik op korte afstand kon naderen en een paar prachtige plaatjes kon schieten.

http://guusbirds.blogspot.in/2013/04/indian-grey-hornbill.html

Alleen thuis

De meisjes zijn samen op pad. Thomas is aan het logeren. En dan ben je alleen thuis. Ik had nog een klus voor mijn werk die af moet. Vrijdag wilde het niet lukken op mijn werk. Ik werd om de haverklap afgeleid, en ik moest er echt even diep over nadenken. Maar na een nachtje slapen, had ik vanmorgen een idee en dat heb ik vanmiddag in een uurtje uitgewerkt. Ha dat is een lekker gevoel. En dan ben je alleen, ik heb de camera, verrekijker en een fles water gepakt en ben lekker gaan wandelen.

Het eerste wat me opviel waren 2 mannen die aan het grashakken waren. Dit zie je met regelmaat, ook een stukje verderop was een vrouw in haar tuin aan het gras hakken. Ik moest denken aan mijn vader die vroeger met een zeis aan het maaien was, die zeis was vlijm scherp en ik mocht als kind niet in de buurt komen. Als mijn vader een steentje raakte dan kwam er een Ahg geluid, hij pakte dan onmiddellijk de wetsteen om de braam te verwijderen en hem weer op scherpte te maken. Het gras werd prachtig gelijkmatig afgesneden en opzij gelegd op een soort rilletje. Het is in India wellicht onmogelijk om geen steen te raken. Maar een iets efficiëntere manier om het gras te maaien moet toch mogelijk zijn, zeker tegenwoordig waar prachtige bosmaaiers bestaan welke maaien met een touwtje en dus geen last hebben van stenen. Bij deze mannen vliegen de plukken gras in het rond, en het duurt eeuwen voordat het gras is platgeslagen en daarna plukkerig is blijven staan.

 Iets verder een vogeltje

Yellow Eyed Babbler

Deze Baya weavers maken hele mooie nesten en deze zat zo mooi op de uitkijk.

Deze spotted breast vogeltjes zie ik de laatste tijd iedere keer, maar dit was wel een hele grote zwerm.

Dit vogeltje heeft een mooi staart, helaas lastig om scherp op de foto te zetten.

 Mooie vlinder, alleen als hij ging zitten was hij een beetje saai geel, ik heb lang gewacht tot ie zijn vleugels spreidde en bleef zitten.

 Groene stenen bij de steengroeve, vroeger was dit 1 van de plekken waar men stenen dolf voor sieraden.

Ik hier heerlijk even aan de rand van het water gezeten

Na de steengroeve heb ik nog een geocache gezocht en gevonden. Was weer een lastig plekje, de hint was onder stenen langs een pad. Er lag een oude muur van allemaal stenen, ik had het gevoel van een spelt in een hooiberg. Gelukkig tilde ik vrij snel de goede steen op om eronder te kijken, anders had ik het wellicht opgegeven.

Yellow Eyed Babbler

Yellow Eyed Babbler

Terug in de bewoonde wereld zag ik een groep vrouwen die ook even de natuur in waren geweest. Niet om zoals ik even te genieten van de omgeving, nee zij hadden een heuse taak, een Puja voorbereiden, ze hadden ieder een tas bij zich vol met diverse bladeren en takken. Leuk om te zien hoe ze de berm afstruinen en elkaar helpen om de juiste planten te vinden.