Gisteren hadden we een Hindi les. We hebben inmiddels een hele rij met karakters met bijbehorende klanken in ons hoofd zitten. We zijn ook begonnen met tellen, Gerlinde en ik zijn inmiddels in staat om tot tien te tellen in Hindi, gisteren hebben geoefend om verder te tellen tot twintig. De leraar roept de woorden in een moordend tempo op en hij verwacht van ons dat we hem na zeggen. Als geheugen steuntje lees ik altijd mee, tot we bij 17 kwamen, daar stond een klank welke ik nog niet kende. De leraar begon uit te leggen dit is een combinatie van twee letters welke zijn samen gevoegd het is de Tah + de Rah en we noemen dit de Trah. Met een beetje fantasie kun je inderdaad wat stukken van ieder karakter herkennen en als je dit samen neemt heb je weer een nieuwe variant. Ik vond het best logisch, tot ik naar het geschreven woord 17 keek, daar stond na de Trah weer een Rah geschreven. Waarna de leraar zei oh ja je kunt het zo schrijven maar zo zonder de extra Rah is het ook goed.
Dit is typisch Indiaas, het moet zo, maar als je het iets anders doet is het ook goed.
Ik zou dit eens moeten voorstellen aan de schooljuf in Nederland. Ach wat maakt het uit of je het nou met d of dt schrijft.
Dit is typisch Indiaas, het moet zo, maar als je het iets anders doet is het ook goed.
Ik zou dit eens moeten voorstellen aan de schooljuf in Nederland. Ach wat maakt het uit of je het nou met d of dt schrijft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten