Pune running

Gisteren in de sportschool heb ik op de loopband getraind. Ik heb lekker mijn best gedaan, en dat viel iemand op. Nadien vroeg hij me hoe hard, hoe ver en of ik het vaker deed. Vervolgens nodigde hij me uit om mee te rennen met de Pune running groep. Enthousiast zei ik o leuk ik doe graag mee, waar is het? Hij zei bij de ingang van Pune university, en vervolgens zei hij er achteraan we vertrekken om zes uur. Ik vroeg een beetje schichtig s'morgens? Yes. Oeps dat is dus de wekker zetten om 5:30. Vanmorgen heb ik dit gedaan. De temperatuur was heerlijk. De ingang van de university is op slecht ruim 5 minuten fietsen. Ik was mooi op tijd, ik zag mensen lopen met rugnummer, ik dacht oh er wordt hier ook een ander event georganiseerd. Na wat rondvragen kwam ik bij de organisatoren, ze vroegen of ik 21 of 25 km wilde lopen, toen ik aangaf dat dat wel een beetje ver was voor een eerste keer zeiden ze dat er om 7 uur een groep van 5 en 10 km vertrok. Ik heb me ingeschreven voor de 5 km. Toen ik vroeg naar het event legde men me uit dat iedere laatste zondag van de maand er een run wordt georganiseerd en dat men de andere zaterdagen en zondagen om 6 uur trainingsronden loopt. Die paar training rondjes had ik me eigenlijk een beetje op ingesteld. Dat het zo lekker ging ligt wellicht aan het feit dat ik nog wat extra rode bloedlichaampjes heb na de hoogte stage in Tibet.

Ik vond het erg leuk, ik was de snelste van de 5 km, het universiteitsterrein heeft een mooie natuur. Weer een stukje van de omgeving ontdekt. Zonder dit event was ik de poort nooit binnen gegaan, je hebt het gevoel dat het alleen voor studenten is met een legitimatiebewijs oid.

Mijn horloge had in het begin nog geen ontvangst, het was laatste stuk was heuvel op, snelheid ging wat naar beneden.
Voor het grafiekje: connect garmin

Hash

Gerlinde en ik nemen sinds een tijdje deel aan Hash events. Jullie hoeven niet te schrikken, we zijn niet aan de hasj of drugs.

The Hash House Harriers (abbreviated to HHH, H3, or referred to simply as Hashing) is an international group of non-competitive running, social and drinking clubs. An event organized by a club is known as a Hash or Hash Run, with participants calling themselvesHashers or Hares and Hounds.

http://en.wikipedia.org/wiki/Hash_House_Harriers

We doen dus 1 keer in de 14 dagen een wandeling en drinken achteraf een biertje. Het is best grappig het wordt iedere keer bij iemand anders thuis georganiseerd. Je ziet dus steeds een ander deel van de stad. Ik heb tot nu toe twee keer mee gedaan, het was twee keer op dezelfde locatie. De deelnemers zijn een beetje terughoudend met het organiseren. Er wordt namelijk niet alleen een biertje gedronken maar er worden een aantal studentikoze handelingen verricht. Zoals de doop als je een keertje de wandeling organiseert.

Gerlinde en ik hebben ons aangemeld om de hash zondag over een week te organiseren. We gaan dus komend weekend maar eens op zoek naar een geschikte route. Ik weet de spel regels nog niet zo goed maar die gaat men mailen naar ons. Ik heb gehoord dat de wandeling/hardloop parcour 5 km is als je alles in 1 keer goed doet. Er moeten aan paar doodlopende sporen zijn, als je deze loopt dan wordt de tocht 8 km.

De eerste keer dat ik mee deed ben ik gaan hardlopen, ik kende de spelregels niet, ik loop harder dan alle deelnemers dus ik heballe doodlopende sporen tot aan het eind gevolgd en heb 8.5 km gelopen. Het is best grappig het parcour is uitgezet met krijt sporen. Als je een cirkel vindt dan moet je zoeken naar het juiste spoor. Een aantal lopen dood. en 1 is de goede. Gedurende het rennen wordt van je verwacht dat je roept On-On als je een spoor vindt. De rest kan je volgen. Als je aan het eind van een dood spoor bent dan moet je heel hard roepen Oooh Shit. Best bizar je bent in een publieke omgeving, mensen weten niet wat er gaande is en er lopen een stel gekken te schreeuwen, On-On en Ooh shit.

Volgend weekend wordt het even douchen na afloop met bloem en bier over ons uitgespreid. Het ritueel zal ons ook een naam geven die het daglicht niet mag verdragen. Ik moet hier nog wat subtiele hint voor verzinnen, best lastig.

Wat ook best bijzonder is dat ik nog nooit van deze organisatie had gehoord, en als je deelneemt dan zie je mensen uit diverse landen die ook in al die landen hebben deelgenomen aan hash events.

Tibet

Ik heb de afgelopen tijd niet kunnen bloggen, we waren in Tibet en in Tibet zijn social media sites geblokkeerd. Dus geen facebook en geen blog, Bart en Anne-Marie hebben dit wel gemist. Toch even een overzicht van onze reis.

Kathmandu – Nyalam

S’ochtends om 5 uur vertrokken, op weg naar de grens met Tibet. Onderweg kwamen we een plek tegen waar men bungee jumps doet.



Om 10 uur waren we bij de grens, onze visa’s moesten nog worden geregeld. Alles verliep soepeltjes. Onze tassen werden gedragen door een paar dragers, onze Nepalese gids ging mee tot aan de grens, daar moesten we wachten op onze Tibetaanse gids. Je mag alleen in Tibet reizen onder begeleiding van een gids. Onze rugzakken hadden we zelf bij ons en werden grondig geïnspecteerd, het boekje over Tibet moesten we inleveren. Het is verboden om boekjes over Tibet te hebben. Het boek over Nepal mocht onze nepalese gids weer mee terug nemen, zodat we dit op de laatste dag weer mee kunnen nemen naar huis. Terwijl we aan het wachten waren kwam er een grote groep dragers aan met enorm grote pakketten op hun rug. Vlak voor onze neus werd alles neergezet, vervolgens werd een compressor gestart om er een grote hoeveelheid gif op te spuiten. De compressor was nog niet uitgezet of al de drager renden naar hun pak en begonnen vervolgens waanzinnig te duwen om voor aan te staan. Er stonden nog wat mannen om heen om het te ordenen, ik had het gevoel dat men vee nog met meer eerbied behandeld. Een man sloeg en duwde tegen de dragers, welke vervolgens nauwelijks het evenwicht konden bewaren.

Vervolgens verliep onze reis voorspoedig, we verbaasden ons over de mooie wegen. Bij het eerste checkpoint reeds op 3500m moesten we uit de auto, en ik voelde me een beetje dizzy, dit komt door de hoogte. Kort daarna kwamen we de eerste Yak’s tegen.




Ons eerste guesthouse, men had ons vertelt dat ze wat eenvoudiger zouden zijn als ons hotel in Kathmandu. Het zag er allemaal schattig uit, maar er was geen verwarming en het toilet moesten we delen met alle andere gasten. Er kwam ook geen water uit de kraan, we kregen daarentegen wel een grote thermoskan met heet water.





Bart en ik zijn nog even wezen wandelen, veel energie heb je niet op deze hoogte.




S’nachts werden Gerlinde en Thomas ziek, hoofdpijn en overgeven.

Nyalam - Tingri

De volgende ochtend zijn we om 9:30 vertrokken, het sneeuwde dit maakte het nog kouder, de overgang van India 35 graden naar 0 graden en enkel een zomerjas bij ons maakt het wel bar, maar we hebben geen winterjassen meegenomen naar India want die heb je niet nodig.




Het is alleen in de auto lekker warm, verder is nergens een kachel, als je in een restaurant gaat eten dan zit je met je jas aan kou te lijden, op je hotel kamer is is niet anders. Daarna op 5000m hoogte, als het helder weer is kun je vanaf hier een aantal bergen zien van boven de 8000m, helaas was het bij ons bewolkt en konden we slechts een foto van elkaar maken.

Ik vind het bewonderingswaardig dat mensen hier kunnen leven, er groeit bijna niets. Ze verzamelen Yak stront en leggen dit te droger over hun hele huis. Dus in de winter branden ze wellicht toch wel een vuurtje. Of zoals me mijn buurman zojuist vertelde, dit gebruikt men alleen om mee te koken.



Enkele kilometers verder konden we de mount everest zien, de top was helaas in de wolken, maar toch best indrukwekkend. Even een familiekiekje met op de achter grond de hoogste berg.


Anne-Marie wordt ook ziek, we moeten op zoek naar een WC, na twee dorpjes te zijn gepasseerd vinden we een toilet. Het is overigens een heel leuk plekje met een lokale markt. De huizen zien er allemaal ongeveer hetzelfde uit. Boven de deur een enorme versiering, rond de ramen een zwarte rand in de vorm van een trapezium langs de dakrand een randje rood en zwart. Op deze dakrand legt men bolletjes yak poep of takken.




Terwijl we de reis vervolgden hebben we oneindig veel foto’s van bergen gemaakt, op de foto ziet het er toch niet zo bijzonder uit als in het echt. We zagen een nog een paar vogels,het zijn wooly necked cranes, deze zijn alleen in de Himalaya te vinden. Onze gids weet de naam van deze vogels niet, maar dit hebben we later in ons vogelboekje opgezocht. Het is zowiezo lastig om met de gids te praten, zijn engelse uitspraak is erg lastig te begrijpen.





Nadat we aangekomen waren bij ons hotel, hebben Bart Anne-Marie en ik een wandeling gemaakt. Langs een riviertje, stenen zoeken, waar is dat prachtige berg kristal.




De deur van onze hotel kamer was uitzonderlijk mooi versiert, toch jammer dat er geen verwarming is.

Tingri – Shigatse

De volgende ochtend bij vertrek zag ik een vogeltje die moest ik natuurlijk even vastleggen. Het is een Rose Finch.



Na enkele kilometers rijden konden we de mount everest voor de tweede keer zien, dit keer was het helder weer, waw.



Daarna gingen we over de hoogste pas van onze vakantie ruim 5200m.



Bart en ik zijn inmiddels ook ziek geworden, dit verbeterd de sfeer niet, alle 5 hoofdpijn, alle 5 last van onze darmen en maag. We besluiten om in Shigatse naar het ziekenhuis te gaan. We hebben allen 1 uur aan de zuurstof fles gehangen, daarna hebben we rust genomen. Na een goede nachtrust was de hoofdpijn nog niet weg maar wel een stuk verdraagzamer.

Onderweg zien we de boeren het land bewerken, met een paard of met een Yak of met de hand.








Shigatse – Gyantse

De volgende morgen hebben we eerst de shigatse Dzong bekeken, dit hadden we de vorige dag overgeslagen ivm ons zieke gevoel. Bart had nog steeds niet zoveel puf en gaf op na het eerste stukje van de klim.



In vroegere tijden heeft hier een Lama gewoont en later ook koningen.



Gyantse – Lhasa

De volgende ochtend hebben we voor vertrek naar Lhasa, de stupa en monastry bekeken in Gyantse. We voelden ons weer iets beter, alleen Gerlinde heeft nog erge hoofdpijn.





Na een stukje rijden kwamen we langs de KharolaGletsjer.



Daarna kwamen we langs een meer, dit meer was mooi blauw, het is een natuurlijk meer en ligt op een hoogte van ongeveer 4 kilometer. In de verte zie je een berg van 7200 meter.



Lhasa

We hebben een hotel met verwarming, en warm water, het eerste wat ik heb gedaan is een lekker warm bad genomen. We zitten in een t-shirt in de kamer terwijl de thermostaat 17 graden aangeeft, en we vinden het lekker comfortabel.


Dag trip 1 in Lhasa

We zijn op drie locaties geweest.
Potala Palace, hier hebben vele Dalai Lama's gewoont, van de machtigste zijn grote Stupa's met veel pracht en praal, de Stupa van de 5e dalai Lama is het indrukwekkendst.Norbulingka, dit is het zomer paleis van de huidige Dalai Lama, hij woont er natturlijk niet omdat hij in ballingschap is, het hele paleis is opengesteld, ontvangkamers, gebedsruimtes, slaapkamer, badkamer, alles. In de winterleefde de huidige Dalai Lama ook in Potala palace. Tot slot zijn we in het oude centrum naar Jokhang Monastry geweest. Er zijn beelden van alle goden en vroegere heersers, we hadden het gevoel dat het wel een beetje veel van hetzelfde was. Het meest bijzondere in de monastry was een huwelijks geschenk van een chinese prinses, een gouden Buddha. Deze koning is met drie vrouwen getrouwd geweest een Chinese, een Tibetaanse en een Nepalese. Hierdoor zal hij wel veel macht hebben verworven.





Jokhang in centre of old Lhasa



Norbulingka






Potala Palace





Op straat in oud Lhasa

Vroeg op

Morgen vertrekken we om 5:00 uur richting Tibet, onze Chinese visa's zijn klaar.
Waarom dit zo vroeg moet is me niet duidelijk maar dat zien we morgen wel.

Dagje Kathmandu

Vandaag stonden er 4 bijzondere plaatsen op het programma, drie boeddhistische tempel complexen waarvan 1 met een paleis en de vierde plek was een hindoeïstisch tempel complex.
We gingen in hetzelfde luxe busje als gisteren, er was een gids voor ons geregeld vandaag. De gids wist zeer veel informatie te vertellen. Het ging over de goden, Shiva, Vishnu en hun vele verschijningsvormen, en hun reïncarnaties. De tempels welke altijd vier afbeeldingen hebben welke de windrichtingen aangeven. De hand op de aarde, de hand omhoog etc. te veel om allemaal te onthouden. Inmiddels herken ik heel wat namen van de goden maar het is toch lastig om alle kenmerken en verhalen erbij te onthouden. Verder heeft hij vertelt over de mandala, en de cirkel van het bestaan. Hij heeft het uitgebreid gehad over de 6 vlakken in deze cirkel, drie voor het goede en drie voor het kwade. Op Hanuman dhoka Durban Square waren heel veel tempels, de meeste gebouwd in de 17e eeuw. Op deze plaats was ook het afgedekte beeld van de apen god Hunuman te zien, deze is afgedekt omdat het ongeluk brengt als je zijn ogen ziet. Naast de apen god was de gouden poort naar het paleis. Het houtsnijwerk in de gebouwen is echt monniken werk, heel indrukwekkend. Wat ook een indrukwekkend verhaal was ging over een huis waar men een meisje (kumari) wordt opgevoed als een god. Dit meisje moet afstammen van een bepaalde kaste een groep mensen uit deze kaste verkiest dan het mooiste meisje op zes jarige leeftijd. Deze verkiezing gebeurd in de hoogste tempel welke we gezien hebben. Na de verkiezing wordt het meisje opgevoed in een huis zonder haar ouders, ze wordt als een levende god aanbeden (de enige levende god die in dit geloof bestaat), als ze dan de leeftijd heeft om te trouwen dan mag ze uit het huis om een normaal leven te lijden.
De gids gaf aan dat de man die haar trouwt fysiek en mentaal sterk moet zijn, als hij dit niet is dan zal hij sterven binnen een half jaar na het huwelijk.

Deze temple is de meest belangrijke in het Hindoeïsme, hij is als mekka voor de moslims

Er liepen een aantal van die mannen rond die iets uitstralen en iets van zegeningen over mensen uitspraken.

De cirkel van het bestaan, met de zes vlakken in het midden.

Stupa tempel Boudhanath de bol in het midden heeft een doorsnede van 40 m, de vlaggetjes hebben 5 verschillende kleuren, geel, groen, rood, wit, blauw. Deze staan voor Aarde, Water, Vuur, Lucht.

Kamari Ghar, het huis waar het uitverkoren meisje wordt opgevoed. We hebben het mooie meisje niet gezien, het schijnt dat ze soms door het raam kijkt, je mag dan geen foto maken.

Tempel, neus is een 1 dat staat voor eenheid, de ogen die alles zien en over je waken, het derde oog de stip tussen de ogen staat voor wijsheid, dan volgen er 13 cirkels naar boven ik weet niet meer waar het voor staat, dan komt er een mantel welke beschermt, en het bovenste puntje is nirwana. Er staat een man op de tempel met gele verf, hij maakt de bogen door een emmer gele verf met een sierlijke zwaai naar beneden te gooien. Ik ben vergeten wat de cirkels betekenen, het was iets van een bloem of zo.

Kathmandu

Gisteren naar Kathmandu gevlogen. We hadden een voorspoedige reis. In Delhi hing Bart lang aan de telefoon met Naree, ja dit is het laatste moment bellen want in het buitenland bellen met onze Indiase sims hebben we nog steeds niet geregeld.

In Kathmandu hebben we een visa geregeld voor Nepal, multy entry want we gaan uit het land en we moeten er nog een keer in op de terugweg. We werden opgehaald door de reisorganisatie en afgezet bij het hotel. Daar krijgen we formulieren voor de Chinese visa's. Dit is meer papier werk, maar dat wisten we van te voren. Alle spullen verzamelen, verzekering nummer en paspoorten.Gerlinde kon haar paspoort niet vinden, Alle tassen op de kop vragen bij de receptie, onder de bedden. Nou dan weet je ook precies waar ze schoonmaken en waar niet. Maar geen paspoort van Gerlinde. De man van de reisorganisatie voor de visa kwam onze paspoorten met gegevens ophalen. De man uitgelegd dat er iets ontbrak, hij heeft wat rondgebeld en is met Gerlinde naar de vluchthaven gereden. Daar aangekomen was er een afspraak gemaakt op de parkeerplaats en Gerlinde kon de paspoort terug kopen voor 50 $.
Klinkt allemaal een beetje frauduleus maar goed als niet oplettende toerist ben je al lang blij dat je je paspoort weer terug hebt.
Vandaag maar lekker genieten van wat hier te zien is.

Even van de doorgaande weg

Vanochtend ben ik een stukje wezen fietsen, ik ben nog een keer naar de plek geweest van de early birdwatch. Ik vond er vandaag geen rust, er werd hard gewerkt aan het verstevigen/verhogen van de rand rondom het stuw meertje. Naast deze vrouwen stond een kraan met pneumatische kamer rosten te verpulveren. Uiteraard met een man met de joystick van de kraan in zijn hand.

Ik had op de kaart gezien dat er ook een binnendoor weggetje is. Het eerste weggetje liep dood, ik eindigde bij een plek waar een bijeenkomst was, er was in het midden een plek waar rook was met veel mannen erom heen. Er waren twee tribunes 1 met vrouwen en 1 met mannen. Ik had het gevoel dat het niet gepast was om een foto te maken dus dat hem ik maar niet gedaan.

Toen ik me omdraaide zag ik het volgende beeld.

Rond de gekleurde huisjes was het best schoon. Maar dit beperkt zich tot ongeveer 1 meter. Toen ik de foto zag moest ik denken aan een les op school, vertel eens Guus war zie je allemaal.

Brommers, huisjes, was, afval, een kinderfiets, een bed, een bank, een plek waar je kan koken, elektriciteitskastjes, een geit, een golfplaat, steenbakkerij, kokosnoten, brandhout, schotelattennes.

Ook nog wel een paar leuke vogeltjes gespot:

De Lift

Velen zullen bij het lezen van deze titel denken aan de film van Dick Maas. Jaren terug toen ik aan het studeren was op de HTS moest ik een verslag maken over de besturing die ik had ontworpen voor een Lift. Als grap had ik het verslag geschreven in de vorm van een film script. De titel was "De Lift". Als HTS'er weet je het verschil tussen fictie en realiteit erg goed. Je weet ook dat er beveiligingen in een lift besturing zitten welke ervoor zorgen dat de horror uit de film nooit werkelijkheid kan worden. In Amsterdam nam ik altijd de trap, om één of andere reden ga ik in India altijd met de lift. Misschien omdat het naar de derde is ipv de tweede verdieping, misschien omdat het trappenhuis er altijd uitzag als een openbaar toilet (is recent volledig overgeschilderd dus dit kan het ook niet zijn) of ben ik gewoon iets luier geworden. Met regelmaat dan gaat de deur net voor je neus dicht, ik steek dan meestal mijn voet even tussen de deur zodat de sensoren in de deur er voor zorgen dat de deur open gaat. Als ik dat doe dan zie ik de ogen bijna uit het hoofd van de Indiërs puilen. Maar ik ben niet de enige, zo af en toe doet een Indiër dit met zijn hand, echter ze doen dit zeer schichtig en met een razend snelle terug trekkende beweging.
Kwam ik gisteren thuis verteld Gerlinde tegen mij, weet je wat ik in de krant las: Er is gisteren een kind van 6 tussen de deuren van een lift gekomen, en het arme kind is 5 verdiepingen mee naar boven gesleurd. Het kind heeft het overleefd maar ligt met vele meervoudige botbreuken in het ziekenhuis.
Tja de volgende keer toch maar gewoon wachten?

Snert

Vorige week heb ik twee pakken snert gekregen van mijn roei-maten. Vandaag 35 graden en een lekker kopje snert. Dat gevoel van je lekker aan het kommetje opwarmen omdat je koude handen hebt na het sneeuwballen gooien ontbrak. Maar het was wel lekker.

Bart stelde nog voor om alle Arco's full-power aan te zetten, maar dat is ook weer zo overdreven.