EcoGrid

s'Ochtends had ik om half tien afgesproken met Hemant. Santosh was mooi op tijd dus we gingen strak volgens plan op weg. Volledig voorbereid wist ik waar we naar toe moesten. Hemant kon lekker Maharati met Santosh praten, opvallend dat hij niet naar het handige kaartje keek maar de route beschrijving nauwkeurig volgde. Het zal wel de Indiase manier van navigeren zijn, volledig berust op landmarks, zo als vrouwen ook de weg zoeken. De eerste 55 km stond op de kaart als een grotere weg daarna klein weggetje de bergen in. De grotere weg was er zo belabberd aan toe dat ik mijn hart vast hield voor het vervolg van de rit. Maar vreemd genoeg viel het enorm mee de weg was kleiner maar er zaten geen gaten in. In Pune was het droog en had je het gevoel dat de moesson al over is maar hier regent het volop. Bij EcoGrid werden we enorm vriendelijk onthaalt, ze behandelden me in het begin een beetje als een ere gast, dit gaf me nogal een ongemakkelijk gevoel. Ik wil eigenlijk gewoon het liefst 1 van de vele zijn. We werden naar onze tent gebracht, er stond alleen een binnentent. Er stonden ongeveer 20 tentjes hutje mutje in een schuur. Daarna was het tijd voor een kleine lunch, een heerlijk kopje soep, het eten van de maiskolf in de soep was alleen een beetje lastig. Nou ja dan maar op zijn Indiaas met de handen in je soep graaien. Het was tijd om de loopschoenen uit de tas te halen, daarna nog even sterke verhalen over iedereens persoonlijke records. Iedereen was klaar en had zin om te rennen, we zijn maar iets eerder gestart. Ik heb de warming up verzorgt. Kort na de start rende me iemand voorbij, een vrij jonge gast, en hij had mede gedeeld dat zijn pr op de halve marathon 58 min te zijn, ik dacht dit is een wereld topper, maar hij haalde me relatief langzaam in. Later bleek dat zijn pr 85 min was, nog steeds 12 min sneller als de mijne maar dit klinkt iets realistischer. Het parcours was fantastisch, zo'n rust, op een afstandje het meer, steile bergen met vele watervallen, het enige wat lastig was waren de gaten in de weg wat ervoor zorgt dat je niet ongelimiteerd rond kan kijken. Na een paar kilometer haalde ik die snelle gast in en liep voorop, ik twijfelde of het verstandig was want ik had de afgelopen weken nauwelijks getraind. Bijna bij het keerpunt ging het steil omhoog, ik ben maar even gaan wandelen om nog wat energie voor de terugweg over te houden. Bergaf ging razend snel bijna eng zo hard. Uiteindelijk kwam ik als eerste over de finish, geeft toch wel een trots gevoel. Even uitblazen en wat water drinken even zitten en toen werd het koud, en dus tijd voor een douche. Deze douche was er niet, het was een bijzonder toiletgebouw, muurtjes van beton / leem wat er uiterst rustiek uitzag. De plek waar ik een douche verwachte stond een grote emmer met water met een bakje erin. Na drie bakjes water over mijn hoofd besloot ik dat ik schoon was. Brrr dat koude water, toen zag ik mijn benen en zag dat ik nog even door moest met poetsen. Daarna was het tijd voor een biertje en nog een. De certificaat uitreiking, dit is wel leuk, men had de lokale kinderen geregeld om langs de weg klaar te staan voor ons met water. Deze kregen een certificaat als dank, prachtig die trotse blik van ze. De barbeque die binnen stond was inmiddels ook gereed, het was maar goed dat er geen muren inzaten zodat de rook nog een klein beetje weg werd geblazen. Wederom lekker eten, niet zo pittig en zeer smaakvol. Na nog een biertje werden mijn loopmaatjes steeds losser, er begon 1 te zingen, het was in Maharati of in het Hindi, ik verstond er geen woord van. Daarna reageerde een ander op het gezang met een soort reactie. Dit ging over en weer en zo gaande weg gingen steeds meer mensen meedoen  en op een gegeven moment waren er twee groepen. Ik vermoed dat de ene groep de originele Maharati waren en de rest de import in Pune. Ze hadden zo'n lol, ik heb enorm genoten ook al verstond ik er geen woord van. Daarna was het tijd om te gaan slapen. De volgende ochtend gingen een aantal mensen nog een flinke wandeling maken, ik heb verkozen naar mijn gezin te gaan want die waren die nacht immers thuis gekomen.