Rest and Relaxation

Op dit moment zitten we met het gezin in Singapore. Ter compensatie van de omstandigheden in India hebben we zo af en toe een weekje rest and relaxation. We hebben een lekker luxe hotel geboekt in Singapore. De eerste dag hebben we de omgeving verkent. De tweede dag zijn we naar een dierentuin geweest en daar aan vast hebben we een nacht safari gedaan. Gisteren zijn we naar universal studios geweest. universal studio singapore Ik ben niet zo'n pretpark mens maar ik heb me er maar eens overheen gezet. Cyclons, Galaxi fighters, Egyptische graftombes, special effects studio's, Pinguins Madagastar en nog een paar andere attracties. Met regelmaat voelde ik mijn hoofd duizelen of mijn maag omkeren, maar ik moet zeggen dat ik wel enorm onder de indruk was. Als slot hebben we een waterworld show gekeken, een groot gevecht met veel water, we hadden een plekje gekozen in de splash zone, dus we hebben het vol op beleefd. 's avonds in bed wiel ik iets minder snel in slaap dan normaal, ik was nog steeds allerlei halsbrekende toeren aan het ondernemen.
Ik geloof dat de rest van het gezin ook ontzettend heeft genoten. Vandaag een rustig dagje in China Town, erg veel prullen winkeltjes gezien en een enorm grote boedistische tempel met zeer veel glimmende beelden.

Tot slot kwamen we in een Belgische kroeg tegen, we zagen dat ze bitterballen hadden op het menu, en Belgisch bier. Toen we de bitterballen wilden bestellen zei men dat het nog te vroeg was en dat de keuken pas over een uur open ging. we zijn dus maar even blijven hangen en nog een extra leffe gedronken. Heerlijk.

Karla caves

Vandaag naar de Karla Caves geweest. De caves liggen ongeveer 50 km van ons huis. We hebben twee locaties bezocht welke ongeveer 5 km van elkaar liggen. Voor beide locaties moesten we een wandeling berg op maken van ongeveer 20 minuten. De caves zijn Boeddhistische tempels en dateren uit de tweede eeuw voor Christus. Beide tempels hebben een grote gebedsruimte (chaitya) met daarnaast sobere leef ruimtes viharas welke bestaan uit een vierkant uitgehakt kamertje waar je net kan liggen.
Een van de verschillen tussen Boeddhisme en Hindoeïsme is dat Boeddhisten een gemeenschappelijke gebedsruimte hebben en Hindoes niet.
De ligging van de tempels is zorgvuldig uitgekozen, namelijk ver genoeg weg van alle drukte om in alle rust te kunnen bidden, maar niet zo ver dat niemand de moeite neemt om er naar toe te gaan. Ze zijn destijds gebouwd langs een handelsroute. Ik denk dat dit nu de huidige oude national highway van Mumbai naar Pune is.

Ik heb gelezen dat men bij het plafond is begonnen met uit hakken en zo langzaam naar beneden. Dit is best wel slim, dan heb je geen steigers nodig. De rosten heeft men los gemaakt door hout in spleten te stoppen, en vervolgens het hout nat te maken zodat het uitzet. Al met al een indrukwekkend bouwwerk. 

Water

Het is een bekend feit dat je geen water uit de kraan moet drinken in India. Toen Gerlinde en ik de aller eerste keer in India waren hebben we een aantal keren water uit een kannetje gedronken. Dit was in een uitermate net Hotel, dus verwacht je dat het wel goed zit. Helaas was dit niet het geval en we hebben allebei de hele week last van onze darmen gehad. Ideaal als je wilt afvallen, maar verder uitermate vervelend. Nu thuis hebben we twee kranen in de keuken, 1 met bruin water, en 1 met helder water. De waterleiding met helder water is aangesloten op een purifier. Het water uit de purifier smaakt goed en je wordt er niet ziek van. Het water uit de douche ruikt zo af en toe als slootwater, met wat shampoo erbij heb je toch het gevoel dat je schoon wordt.
Nu las ik vandaag een krantenbericht dat je toch wel weer aan het twijfelen brengt. Men loost hier ongezuiverd riool water in de rivier en een paar kilometer verder op neemt men weer water uit de rivier om te gebruiken als kraanwater. En het ergste van alles, men realiseert zich dat dit het geval is en men besluit er de komende 12 jaar niets aan te doen.
Wat zijn het toch een viezeriken. (Gele stukje tekst)

Sportschool

Ik heb de ideale sportschool gevonden. Op de sportschool waar Bart en ik trainen is het verboden om moe te worden. Je mag namelijk niet hardlopen op het atletiek baantje. Er worden potten met poedertjes aanbevolen. Zie foto.

Geintje, Bart en ik komen iedere keer totaal uitgeput thuis. Maar ik vind het gele bordje met al die potten op de achtergrond zo komisch.

Poes

Een paar maanden geleden troffen we een moeder poes met drie jonge katjes aan op onze tuinstoelen. Toen we de tuindeur open maakten rende moeder poes weg en de jonge katjes renden er achteraan. Twee katjes waren niet in staat om moeder poes te volgen, ze deden vele pogingen om over de schutting te klimmen maar vielen steeds naar beneden. Na dit voorval hebben we de poesen familie nog een paar keer gezien. Na een tijdje was er nog 1 jonge poes over, we gaven moeder poes en het jonge katje wat melk en een week later zijn we overgegaan op katte brokjes. De poesen gingen er beter uit zien, het jonge katje was afgelopen week continu op ons terras te vinden. Het eten deed hem goed, hij begon steeds enthousiaster te spelen. Tot een paar dagen terug, Anne-Marie hoorde gejammer op het terras. Het katje zat klem tussen de spijlen van de rotan stoel. Anne-Marie heeft de oven wanten aangedaan om zichzelf te beschermen en het katje te redden. Het lukte haar niet, en ze belde Gerlinde, Gerlinde was in de stad aan het shoppen, en het duurde nog een half uur voordat ze thuiskwam. Gerlinde heeft nog wat harder aan het beestje getrokken maar kreeg het niet los. Ze heeft de hulp van de buurman gevraagd, de arme man was net aan het genieten van een middag dutje, na een paar pogingen met de oven wanten besloot hij het met zijn blote handen te doen. Hij trok zo hard tot hij de rotan stoel optilde maar het beestje kwam niet los. Vervolgens een voet op de stoel en nog harder trekken, en ja het was gelukt. Het poesje beet als dank de buurman hard in zijn duim en rende hard weg.
We hebben het beestje een dag niet gezien. Maar vanmorgen was hij er toch weer om wat te eten.

Op weg naar huis

Afgelopen maanden zag ik onderweg naar kantoor dat men een brug aan het bouwen was. De brug lag 50 meter naast een andere brug. Ik hoef niet over de brug, maar alle verkeer vanaf de brug zorgt dagelijks voor een opstopping. Ik vermoede dat het met de nieuwe brug zou verslechteren omdat er nog een extra knooppunt op mijn route bij kwam. Het tegendeel is waar, het is een hele verbetering, geen opstopping meer. Ik maak nu alleen dagelijks een ommetje, daar waar ik vroeger rechtdoor ging ga ik nu links de oude brug op, om vervolgens aan de overkant weer terug te gaan via de nieuwe brug en de oude route te vervolgen. Hoe het kan dat dit beter door rijdt is een wonder. Ik denk dat de Indiërs het ook niet snappen, waardoor ze nog niet hebben ontdekt hoe men iemand kan afsnijden en vervolgens weer het hele verkeer te blokkeren.

Pepernoten

Afgelopen week was het 5 december, ik heb kadootjes gekocht in Japan. Helaas vond ik voor Anne-Marie alleen spulletjes van stof. Het meisje was een beetje teleurgesteld dat ze alleen maar lapjes stof kreeg. Thomas was verbaast dat je Lego kon kopen in India, na de verklarende woorden; vliegtuig; Japan begreep hij het.
We hadden ook behoefte aan pepernoten, zoals je verwacht kun je deze niet kopen in India. Dus op zoek naar een recept. Ja je raadt het al er moeten speculaas kruiden in. Die zijn ook niet te krijgen. Dus opzoek naar een speculaas kruiden recept. En ja hoor alle ingrediënten zijn verkrijgbaar. In de meest natuurlijke vorm. Nootmuskaat in de vorm van een noot, kruid nagelen, en Cardamon juist geplukt. Noten met de hand raspen, alles in een vijzel gedaan, daarna door de pepermolen om uiteindelijk een poedertje te maken. De pepernoten waren heerlijk. Ik kan hier ontzettend van genieten. Het geeft je het gevoel dat je het echt helemaal zelf hebt gemaakt. Dit is het tegenovergestelde van een paar zakjes uit het schap, in een kom en een elektrische mixer. Het lijkt wel hoe meer moeite je ervoor moet doen, hoe meer je er van geniet.

Technische blog

Gisteren ben ik me wederom zorgen gaan maken over het niveau van de engineers op het kantoor. Het is een beetje een technisch verhaal, maar ik vind het toch interessant om het te delen met jullie. Er is een proces op kantoor om mensen te stimuleren mee te denken en goede ideeën vast te leggen. Deze "goede" ideeën worden geëvalueerd door een commissie waar ik ook deel van uitmaak. Gisteren had 1 van de commissie leden zelf een idee ingebracht. Dan verwacht je enig niveau, maar helaas. Ze had een verhaal van 3 pagina's gemaakt over flow compensatie. Dezelfde informatie staat in de handleiding van ons systeem, dus het is sowieso al een onzinnige actie om dit te doen. Maar goed iedereen in India verklaart mij voor gek en vindt dit nuttig.
Haar verhaal en ervaring wat ze wilde delen ging over de clamp limits "grenswaarden" van de compensatie factor in het flowcomp algoritme. Ze had ontdekt dat deze grenswaarden ervoor zorgden dat de uitkomst van de berekening ervoor zorgden dat de uitkomst van de berekening niet overeenkwam met haar verwachtingen. Toen had ze bedacht dat je met een wiskundig trucje grenswaarden kan uitrekenen voor de meest extreme waarden zodat de uitkomst altijd overeenkomt met haar originele verwachtingen. Met andere woorden de uitkomst van de berekening wordt nooit begrenst.
Toen ik de opmerking maakte waarom ze niet gewoon plus en min een miljoen invulde keek ze me verbaast aan.
Toen ik zei "het effect is hetzelfde want je wilt immers dat er geen grenswaarde", keek ze me weer zeer verbaast aan.
Toen ik vroeg "waarom denk je dat er grenswaarden aan de compensatie factor zit" snapte ze er helemaal niets meer van.
Na drie keer te hebben uitgelegd wat de functie is van deze grenswaarden, en heb uitgelegd dat ze een goed verhaal heeft geschreven maar dat het voorbeeld niet goed was, heeft ze de opdracht mee genomen om een beter voorbeeld te verwerken in het document.
Ik heb letterlijk gesouffleerd wat ze moest op schrijven, ik ben benieuwd naar het resultaat.
Zo heeft dit overleg toch nog enig nut, deze groep van 5 personen zal in de toekomst deze fout niet meer maken, maar wat met de rest van 600 engineers. Ik heb dit probleem maar bij de knowledge manager neergelegd.

PS:
compensated flow = uncompensated flow * Compterm.
Compterm wordt berekend op basis van het medium wat je wilt compenseren. Bij gas wordt compterm bepaalt door temperatuur en druk. De grenswaarden van compterm zijn aanwezig om ervoor te zorgen dat bij meetfouten van temperatuur of druk je niet een hele extreme compensated flow uitgerekend welke uiteindelijk bij het regelen van de flow voor een ongewenste verstoring zorgt. In het voorbeeld wat de engineer gaf had ze het totale meetbereik van temp en druk gebruikt als input variabelen.

De engineers zijn best slimme mensen, de meeste hebben een hogere opleiding dan ik. Het probleem is dat ze geen flauw idee hebben over de de uiteindelijke functie, wat is het doel, hoe wordt het uiteindelijk toegepast bij de klant.

Wat ook merkwaardig is dat ik in de afgelopen 20 jaar als engineer deze berekening nooit heb hoeven te maken. Heel zelden heeft een proces technoloog aan mij gevraagd om de standaard grenswaarden van 0.8 en 1.25 te veranderen naar bijvoorbeeld 0.9 en 1.1.
In hetzelfde overleg hebben we ook nog een ander onderwerp behandeld. Dit was iets minder knullig. Maar ook bij dit onderwerp bracht ik iets op tafel waar men nog nooit over nagedacht had. Dit ging wederom over hoe de klant ons systeem uiteindelijk wil gebruiken.

telefoon en internet

Ik heb een week geleden een telefoonaansluiting aangevraagd. We hebben nl in ons huis geen netwerkservice om mobiel te bellen. Ben dus regelmatig onbereikbaar en zodra ik gebeld wordt dan spoedt ik mij naar buiten. Guus was laatst naar de sportschool en kwam om 21.30 terug, de buren hadden de gate al met het hangslot afgesloten en ik was onbereikbaar... vandaar toch de aanvraag voor de landline.
plan 2 van deze landline is om broadband internet aan te vragen, lekker snel internet zonder datalimiet zoals we nu hebben... halverwege de maand hebben we nog maar de helft vd snelheid en die was al niet snel hmmm. Nu biedt deze telefoonaanbieder een abonnement aan met 8Mbps en een datalimiet van 60 GB, dat klinkt goed.

Maar goed eerst die telefoon, alle papieren mee, paspoort pasfoto, huurovereenkomst, elektriciteitsrekening FRO papieren etc. en een aansluiting regelen.
Dat je betaald wat je belt is hier in India niet de gewoonte. Je moet dus vantevoren vertellen hoeveel gesprekken per maand je wil hebben. hmmm lastig nou doe de minste maar, meer dan 120 telefoongesprekken per maand zullen het wel niet worden.
Verder vroeg ik voor de zekerheid of er wel internationale gesprekken mogelijk zijn, nou nee!
Ik moet dan eerst laten zien dat ik kredietwaardig ben en 6 maanden Indiase bankgegevens overhandigen, hoezo privacy, jeetje ik heb nogmaar 2 maanden een account, mag mijn nederlandse account? antwoord NEE, maar je kunt een kaart kopen waarmee je internationaal kunt bellen. Nou dan dat maar.
Gistermiddag kwam er een mannetje van BSNL de telefoondraad vanaf de weg doortrekken naar het huis. Hij is er lang mee bezig geweest. Hij heeft een leentoestel achtergelaten voor t weekend en komt deze maandag ophalen. Er zit geen stekker aan de telefoon, er steken gewoon 2 draadjes in de telefooncontactdoos! Hoe Indiaas!
Daarna met mijn chauffeur op zoek naar een telefoon, zo eentje waar mee je met een kaart internationaal kan bellen. We zijn een paar uur op stap geweest en zo,n 10 winkels bezocht zonder succes.
's Avonds kwam mijn landlord even langs en vertelde ik van de zoektocht. Hij vertelde mij dat ik een kaart kan kopen voor international calls en dat daarop code's staan die je tevoren moet intoetsen. OOOOH ik kan dus een gewone telefoon kopen!!!
Nou heb ik vandaag weer wat te doen.

Ga maandagmorgen naar het kantoor om de internet connectie aan te vragen, ben benieuwd hoe dit gaat.
Wordt vervolgd...
Groetjes, Gerlinde

japan

Guus is in Japan, Sendai. Het gebied dat ik mrt 2011 door de Tsunami is verwoest. Er is een olieraffinaderij die binnenkort weer moet opstarten.
Hieronder de berichtgeving van zijn ervaringen via de mail die ik met jullie wil delen:
MAIL 1
Ik ben aangekomen in Sendai.
Men spreekt hier nauwelijks engels
 Mijn Telefoon heeft geen ontvangst.
 Van mijn Hotel kamer kan ik niet internationaal bellen.
 De stekker van mijn laptop past niet in het stop contact.
 Dus ik type even snel iets totdat mijn baterij op is.,

MAIL 2
onmogelijke opgave, scope is niet duidelijk, japanners doen alles wat de klant vraagt
 tijdens ons laatste skype poging is mijn vmware met een blue screen of dead overleden
 ik heb bij honeywell india internationaal bellen aan gevraagd,
 ik ga zo nog even skype proberen te redden
Op het werk is veel druk

MAIL 3
Ik heb vandaag mijn eerste aardbeving meegemaakt.
Niks ernstig of gevaarlijks maar toch een heel bijzondere ervaring.
Alles schud voor je gevoel wel een halve meter heen en weer.
Jappanners springen in de benen om de monitor vast te houden zodat
hij niet omvalt.
Deze basic instinct heb ik niet.
Het gaat goed met me, maak nog steeds lange dagen.
Morgen ook werken
mogen een half uur later op.
Hoera hoera.
We hebben het schedule denk ik onder controle.
Wel een cultural gap met jappanners, ook hun begrijp ik zo af en toe
niet. Ik zie dat australiers hier ook mee worstelen

Groetjes Gerlinde