Bijna 2 weken

We zijn al bijna 2 weken in Nederland. Prioriteit 1 was om een kamer voor Bart te regelen. Dit is gelukt, we hebben 5 kamers bekeken en toen hebben we er 1 uitgekozen. Bart vond het moeilijk, 1 viel snel af, deze zag er niet netjes genoeg uit. Daarna zijn we met regelmaat naar Ikea geweest, tja normaal geef je je kinderen wellicht het bed en kast uit de kamer van het ouderlijk huis mee, maar dit kon niet voor Bart. Tja we hebben nog iets in de opslag in Eindhoven, maar dit werd het ook niet. Dus allemaal nieuwe spullen, Buro, bed en kast. De kamer ziet er tip-top uit, en grappig genoeg heeft dit de uitwerking op Bart dat hij het netjes wil hebben. Ik heb me verbaast, er hing wat spinnerag en Bart ging het weghalen, er stond een vies kopje en hij ging het afwassen, en na het boren ging ie stofzuigen. Andere mensen vinden dit misschien niet zo vreemd maar Bart heeft de laatste 2 jaar niets van dit alles gedaan, hij leunde 200% op onze hulp. Ik ben benieuwd hoe lang hij dit volhoudt. De 2 kamer genoten zijn leuke jongens en Bart ziet het helemaal zitten. Ik heb inmiddels ook 3 keer geroeid erg gaaf om deze sport weer even op te pakken. Wat hebben ze toch een mooi materiaal bij RV-Naarden en ook zo'n prachtig nieuw clubgebouw. Tja en ik ben natuurlijk veel te fanatiek. ik heb conditie van het het rennen, dus ik kan lekker doorgaan, tot mijn handen pijn gaan doen. Blaren, ik heb er 7 op mijn linker hand en 2 op mijn rechter.
Afegelopen weekend hadden we een verjaardagsfeest van oom Jaap hij is 90 geworden, een bijzonder gezonde man voor die leeftijd, en hij heeft ons minstens 5 keer bedankt dat we kwamen. Ik vond het erg leuk om alle familie nog een keer bij elkaar te hebben.
Ik ben nog 5 dagen in Nederland, we gaan nog naar Balk hebben nog een verjaardag van Claas en gaan de as van mijn moeder bijzetten in de urnen muur. En we willen het huis van onze vrienden waarin we logeren nog even leuk maken als dank voor de gastvrijheid. Fantastisch toch dat je op hun huis mag passen, en dat je in je eigen vertrouwde Bussum bent. Kortom nog genoeg te doen. 

Nederland

Aangekomen in Bussum.Vorig jaar zijn Gerlinde, Anne-Marie en Thomas een aantal weken in Bussum geweest. Ik was toen al terug in India, nu ik hier ben heb ik zo'n zin om gewoon even rond te lopen en fietsen, gewoon even voelen en kijken hoe het ook al weer was. Waar ik ook van kan genieten is dat je water uit de kraan kan drinken. Lekker zonder poespas gewoon glas onder de kraan en drinken, en dan heb je water zonder bijsmaakjes mjammie.
We zijn net even naar AH geweest, er stond een man achter ons te klagen dat hij de winkel zo slecht vond. Ik zat werkelijk vol onbegrip zijn geklaag aan te horen, in India kom je niet zo'n assortiment tegen, en je ruikt ook niet zo'n bedorven lucht als je bij het vlees komt. Ik snap echt niet waar die man zo'n probleem mee had. Ach ja alles is relatief.

Terug in India

Het is maar voor heel kort en het voelt goed om terug te zijn. Maandag kunnen we naar het FRO voor het afronden van de visa verlenging. We hebben dan nog 2 dagen over voor vetrek, bijzonder zo ruimschoots op tijd.
Waarom ben ik nou blij om hier terug te zijn?
Gisteren na aankomst om 1 uur s'nachts konden we niet slapen in de auto omdat het te veel hobbelt, als je de stoel platlegt dan glij je er gewoon af. Na ruim 1 uur bereiken we de express highway, deze is vlak en we vallen in slaap. 1 uur later, 80 km verderop stopt Santosh voor een pauze. Ik ben hier blij om hij heeft inmiddels twee en een half uur gereden. Je stapt uit de auto, in een modderpoel tussen het vuil. Dit is zo waanzinnig het tegenovergestelde van Japan. In Japan ligt er geen puin of zand als er wegwerkzaamheden zijn. In India ligt continu overall puin en zand, wat in de monsoon een modderpoel wordt. We staan nog even te kijken naast de auto, de meeste mensen hebben het zakje chips of het bekertje thee net leeg als ze ons passeren, en gooien het voor ons neer op de grond. Je fronst je wenkbraauwen maar denkt tja India. Een grote hoeveelheid mensen loopt op blote voeten over de met modder besmeurde weg. Je denkt aan de lakens waar ze later wellicht onder kruipen. Gerlinde komt terug van de WC, ze zegt het was te erg ik heb mijn neus dicht geknepen. Vervolgens vraagt ze hoe kan het nou dat het emmertje om door te spoelen zo bruin is. Tja ik weet het niet maar doorgaans worden dingen op de WC bruin van poep. Goed wij weer in de auto, en vallen prompt weer in slaap, bij Pune worden we weer wakker van de hobbels.
Na een paar uur slaap is het tijd om ontbijt te halen. We houden niet van Indiase prut s'ochtends, ik besluit op de fiets naar de nieuwe croisanterie te gaan. Ik ben de gate van de society nog niet uit of ik wordt op mijn eigen weghelft netjes aan de kant bijna omver gereden door een tegemoet komende inhalende brommer. Ik werd even wakker geschut, opletten Guus. Dit was ook het moment dat ik deze blog bedacht. Ondanks alles ben ik nog steeds blij dat ik terug ben.
Houd ik van chaos?
Houd ik van modder?
Houd ik van stank?
Is veiligheid op straat niet belangrijk voor me?
Natuurlijk niet maar hoe het in India is, en hoe de Indiers zijn maakt het op een of andere manier aangenaam.

Tokyo

Ik moest werken en Gerlinde had tijd om leuke dingen te bezoeken. De eerste dag heeft ze kalm aan gedaan. Lekker gewandeld rond het hotel. Vanaf het hotel hadden we een mooi uitzicht over de baai. s’Avond hebben we een snelle hap genomen, het werd even in de magnetron opgepiept. Daarna naar bed want de energie was wel op na zo’n lange reis en dag werken. De dag daarna is Gerlinde naar een aantal tempels geweest. s’Avonds hebben we met mijn collega’s gegeten. Het bier , de sake en het eten was overvloedig. Het valt op dat japanners relatief stil zijn, maar s’avonds na wat Sake dan komen ze los.

De volgende ochtend voelde ik me niet helemaal fris, ik dacht sake, bier, later bleek dat ik een griepje heb opgelopen, waar ik nu behoorlijk last van heb. Na een dag werken heb ik samen met Gerlinde wat gegeten, dit ging even fout. Ik dacht een salade te bestellen, maar het waren gebakken varkens oren.

De laatste dag hadden Gerlinde en ik een dagje samen, als eerste om 5 uur vertrekken naar de vismarkt. Dit is de grootste vismarkt 27 hectare. Prachtig al die soorten vissen en andere waterdieren. 

Indrukwekkend hoe die man met een mes van ruim 1 meter een tonijn fileert.

Toen we terug waren hebben een city hopper genomen, zijn langs vele gebouwen gereden, zijn nog in de sky tower geweest. Er was op 340 m hoogte een glazen vloer, best grappig sta je op een doorzichtig stukje glas en daaronder 340m helemaal niets. Gerlinde wilde niet mee en bleef op 2 m afstand staan. Tokyo is zo modern, het is een complete cultuur schok als je India gewend bent. Het is schoon, het is strak, WC brillen hebben een fan tegen de geur, mono rails, etc.

Vlak bij ons Hotel was een cruise schip, als je in Japanse kleding verschijnt krijg je korting, het was dus iedere avond een enorme verkleedpartij. Wel erg leuk.

We hadden trouwens een waanzinnig uitzicht vanuit ons hotel. Vanaf het Honeywell gebouw heb je trouwens hetzelfde uitzicht, dit staat namelijk 50m verderop. Ik denk dat dit het Honeywell kantoor is met het mooiste uitzicht.

Transit on Bangkok

Onze reis van Mauritius naar Tokyo was een beetje omslachtig. We moesten in Mumbai de kinderen droppen bij Santosh en de laptop oppikken bij Santosh. Dit had als gevolg dat we op Mumbai 2x door immigration heen. We hadden weinig tijd met een beetje vriendelijk voordringen hebben we het vliegtuig naar Bangkok gehaald. We hadden 10 uur tussen de vlucht van Mumbai-Bangkok en Bangkok-Tokyo. Dit gaf en in een mooie gelegenheid om Bangkok te bezoeken.

We wilden naar het keizerlijk paleis maar dat was net gesloten toen we aankwamen. We zijn naar “Wat Pho” gelopen, prachtige gebouwen en een enorme liggende Buda. De gebouwen en stupa's hebben andere vormen dan in Tibet, de buda's zijn hetzelfde. Er waren ook van de typerende Thaise beelden, welke elke poort bewaken. 

Daarna zijn we over een markt gelopen, met kant en klaar eten, mooi gepresenteerd.

Daarna hebben we een boottochtje gemaakt, dan zie je dat Bangkok vele huizen heeft op palen, je ook veel tempels tegen langs de oever. De boten zijn heel bijzonder, ze zijn 15 a 20 meter lang. Gerlinde en ik moesten op de juiste plek gaan zitten zodat we balans hadden, hij was vrij wankel dus. Er zat een zware motor in. zo'n een als je ook in een tractor vindt, aan de motor was een stang bevestigd met aan het eind de schroef. Ze kunnen de hele motor heen en weer bewegen om te sturen. De top snelheid was hoog en gaf een spetterend geheel.

Tot slot nog naar een Thais restaurant geweest. Lekker gegeten en een leuke invulling van de 10 uur de we moesten door brengen.

Terug reis

We zitten op het vliegveld te wachten. De afgelopen dagen hebben we gewandeld, gezwommen en we zijn nog een keer gaan snorkelen. Ik kijk terug op een geslaagde vakantie. Het bericht dat Bart geslaagd was voor school maakte het extra goed. Dit is wel een opluchting, en hij heeft het ook nog royaal gehaald ook. Dat ik me hier zorgen over maakte komt omdat Bart een zeer middelmatige start had van school,  dat we bij het schoolhoofd werden geroepen dat Bart harder moest werken en dat vorig jaar meer dan de helft was gezakt.
Komende week gaat Thomas logeren, en Bart en Anne Marie zijn alleen thuis. Ik heb een busines trip naar Tokyo en Gerlinde gaat mee. Ik vrees dat ik weinig tijd heb voor Gerlinde want in Japan werken ze lang, en onze workshop duurt maar twee en een halve dag en we moeten best wel veel bespreken en uitwerken. We zullen ook wel brak aankomen, in Mumbai gaan we vrijwel direct door, maar in Bangkok hebben we een pauze van 10 uur. Ik hoop dat we energie hebben om wat leuks te doen.

Relax

Vandaag hadden Thomas en Gerlinde hun duik. Gerlinde heeft haar duik certificaat gehaald. Thomas en Gerlinde kwamen beide enthausiast terug. Grote vissen gezien, 8m diep geweest, oren klaren ging goed. Allebei super trots dat ze het gedaan hebben, en ze willen nog wel een keer.Ik heb een wandeling gemaakt, Bart en Anne-Marie wilden het liefst hangen op de kamer. Ik ben eerst langs de kust gelopen en daarna het binnenland in. Leuke vogeltjes gezien en wat ook heel typerend is voor het Mauritius landschap de Papaya bomen.

De Hindu tempels doen niet onder voor de tempels in India. Ziet er bijna nep uit.

Casela

We zijn met een prive busje met chauffeur naar Casela gereden. Vreemd genoeg is een busje met chauffeur voordeliger dan een klein autootje huren. Het voordeel is dat je in ieder geval niet verdwaald in Port Louis.
Het nadeel is dat lekker op tijd vertrekken lastig is. We kwamen om half twaalf aan bij het park. Quad en Zip line hadden we geregeld. We hadden in gedachten dat ik met Gerlinde, Anne-Marie met Thomas en Bart alleen op een Quad zouden gaan. Maar toen we de korte instructie hadden gehad en |Anne-Marie het apparaat zag met alle handels en knopjes gaf ze aan dat ze liever achterop zat. Dus hebben Gerlinde en Anne-Marie van plek gewisseld. Eerst moesten we even laten zien of we het onder controle hadden. We moesten door een modderpoel rijden. Van al die knopjes en handels moesten we er trouwens maar twee gebruiken, gas geven en remmen. Na twee rondjes hebben we een paar kilometer gereden naar de ingang van het natuurpark. Gaf een beetje een vreemd gevoel je zit op een ronkend lawaai makend apparaat en dan probeer je van de natuur te genieten. Dit wat ik normaal in stilte probeer te doen. Dan wil je vervolgens ook wel even hard rijden, maar dan zitten er weer van die hoenen op je pad. Al met al een vreemde combi voor mijn gevoel. Wel mooi trouwens om tussen de zebra's en struisvogels door je rijden. Er zitten ook Nederlandse herten op het eiland, deze zijn een paar honderd jaar geleden door de Nederlanders aan wal gezet.
Enigzins stoffig stappen we van de Quad, bij het toilet hebben we de dikste laag maar even van het gezicht gespoeld. Mijn maag begon redelijk te knorren, dus op naar het restaurant, daar aangekomen realiseren we ons dat we slechts 15 minuten hebben voordat we aan de andere kant van het park moeten zijn voor de zip-lines, dit vonden we afgelopen week zo gaaf dat we het nog een keer wilden doen. Na wat gedronken te hebben gaan we met een lege maag richting de zip-lines. Vandaag was het parcours anders dan de vorige keer, het begon met een brug bestaande uit een paar staalkabels en een paar planken. Gerlinde vond het doodeng. De man voor me ook, hij was met zijn dochtertje van een jaar of 8 a 9. Het meisje vond het niet zo eng maar Pa zat maar te praten tegen haar. voorzichtig, langzaam, snap je het. Ik zag dat hij probeerde om gespannen de staal kabels onder zijn oksels te duwen, terwijl dit onmogelijk was omdat ze ruim 1 meter uit elkaar hangen. Toen we van de brug af kwamen zei Gerlinde dat ze schuurplekken had bij haar ellebogen, ze had dus hetzelfde proberen te doen. Daarna was het tijd voor Zip-line, nou hier waren we inmiddels ervaren in, en hebben vol plezier de oversteekjes gemaakt.

Trou Aux Biches

Gisteren was het zo leuk in Trou Aux Biches, dat we besloten nog een keer te gaan. Bart en Anne-Marie hadden geen zin om twee keer hetzelfde te doen. Gerlinde, Thomas en ik gingen met de bus, dit keer op de juiste plek uitgestapt.  We hebben hetzelfde tripje als gisteren gemaakt met de glas bodem boot. Vandaag 500 rupee voordeliger, tja dat afdingen zal ik wel nooit leren. Gerlinde had een onderwater wegwerp camera gekocht, ik ben benieuwd naar de foto's. is een beetje als vroeger dat je tot na je vakantie moet wachten en dan nog een week voor het ontwikkelen. Na het boot tochtje even wat gegeten en daarna parasailing. Fantastisch dat uitzicht. Beetje vreemd in het begin zie je de boot van je wegvaren en ja hangt zelf stil op dezelfde plek. Als het touw is afgerold dan ga je omhoog. Wat ik erg mooi vond is dat je de rand van het koraal kan zien, daar breken de golven, dit is 500m uit de kant, dit is ook de plek waar we gesnorkeld hebben. Terug op de boot lekker hard terug gevaren naar het strand.

Glas bodem boot

Vanochtend hebben Bart, Anne-Marie en ik de bus genomen naar Trou aux Biches. Thomas en Gerlinde hadden een duik afspraak. We stapten een halte te vroeg uit en hebben het laatste stuk naar het strand te voet afgelegd. Bij het strand hebben we een boot geregeld met een glazen bodem en snorkel spullen, de boot voer naar een plekje vlak achter het rif. Door de glazen bodem zagen we het koraal en de vissen al. We zagen ook een hele grote schelp, ongeveer 30 cm groot, open op een kier, de man die ons er naar toe bracht raadde ons aan de vingers niet tussen de schelp te stoppen. De schelp had een mooie golvende rand zo ongeveer 5 cm per golf. Na 1 uur snorkelen en vele vissoorten later waren we koud en klaar om terug te varen. Bij het strand aangekomen hebben we een lekker broodje besteld, en terwijl we wachten op het bereiden van het broodje kwamen Gerlinde met Thomas langs lopen, ze hadden hun duik gemist. Ze hebben het zelfde gedaan als ik en de twee oudsten. We hebben ondertussen lekker opgewarmd in de zon op het strand. Het was tijd om met de bus terug te gaan.

Duiken

Gisteren zijn Thomas, Gerlinde en ik naar de duikschool geweest. Bart en Anne-Marie zagen het duiken niet zitten. Eerst moesten we lange lijsten invullen mbt onze persoonlijke gegevens en gezondheid. Ik gaf aan dat ik een probleem heb met mijn rechter oor. Men vond het verstandig om een dokter te bezoeken voordat ik ga duiken. Het was tijd voor de theorie les. Alle tekens voor het communiceren onder water doorgenomen. Apparatuur bekeken, hoe het vest op te blazen en te ontluchten. Daarna was het tijd om de spullen te passen en voor te bereiden. Gelukkig hadden we hulp van iemand om de flessen op een karretje te vervoeren naar de zee. De flessen in het water getild en op de rug gedaan. Ik was als eerste aan de beurt zodat ik naar de huisarts zou kunnen terwijl Thomas en Gerlinde de oefeningen deden. Na de eerste stap ademen door het mondstuk ging de rest vanzelf. Mondstuk in en uit onder water, los laten en weer terug zoeken en dan weer in je mond. Wisselen met het mondstuk van de instructrische en het masker half vol laten lopen en weer leeg blazen. Tot slot een rondje zwemmen onder water. Ik was klaar en ben op blote voeten met die zware fles op mijn rug over de scherpe steentjes terug gelopen naar de duikschool. Bij de huisarts bleek dat het niet verstandig was dat ik diep ga duiken, tja dat was even een tegenvaller. Terug bij het water zijn Thomas en Gerlinde nog bezig met de oefeningen. Thomas vind het onder water zwemmen OK maar de oefeningen zijn een stap te ver. Terug bij de duikschool hebben we besloten om de cursus te stoppen en vandaag gaan Gerlinde en Thomas een duik maken zonder alle oefeningen. Ik ben benieuwd naar de verhalen.