Het is maar voor heel kort en het voelt goed om terug te zijn. Maandag kunnen we naar het FRO voor het afronden van de visa verlenging. We hebben dan nog 2 dagen over voor vetrek, bijzonder zo ruimschoots op tijd.
Waarom ben ik nou blij om hier terug te zijn?
Gisteren na aankomst om 1 uur s'nachts konden we niet slapen in de auto omdat het te veel hobbelt, als je de stoel platlegt dan glij je er gewoon af. Na ruim 1 uur bereiken we de express highway, deze is vlak en we vallen in slaap. 1 uur later, 80 km verderop stopt Santosh voor een pauze. Ik ben hier blij om hij heeft inmiddels twee en een half uur gereden. Je stapt uit de auto, in een modderpoel tussen het vuil. Dit is zo waanzinnig het tegenovergestelde van Japan. In Japan ligt er geen puin of zand als er wegwerkzaamheden zijn. In India ligt continu overall puin en zand, wat in de monsoon een modderpoel wordt. We staan nog even te kijken naast de auto, de meeste mensen hebben het zakje chips of het bekertje thee net leeg als ze ons passeren, en gooien het voor ons neer op de grond. Je fronst je wenkbraauwen maar denkt tja India. Een grote hoeveelheid mensen loopt op blote voeten over de met modder besmeurde weg. Je denkt aan de lakens waar ze later wellicht onder kruipen. Gerlinde komt terug van de WC, ze zegt het was te erg ik heb mijn neus dicht geknepen. Vervolgens vraagt ze hoe kan het nou dat het emmertje om door te spoelen zo bruin is. Tja ik weet het niet maar doorgaans worden dingen op de WC bruin van poep. Goed wij weer in de auto, en vallen prompt weer in slaap, bij Pune worden we weer wakker van de hobbels.
Na een paar uur slaap is het tijd om ontbijt te halen. We houden niet van Indiase prut s'ochtends, ik besluit op de fiets naar de nieuwe croisanterie te gaan. Ik ben de gate van de society nog niet uit of ik wordt op mijn eigen weghelft netjes aan de kant bijna omver gereden door een tegemoet komende inhalende brommer. Ik werd even wakker geschut, opletten Guus. Dit was ook het moment dat ik deze blog bedacht. Ondanks alles ben ik nog steeds blij dat ik terug ben.
Houd ik van chaos?
Houd ik van modder?
Houd ik van stank?
Is veiligheid op straat niet belangrijk voor me?
Natuurlijk niet maar hoe het in India is, en hoe de Indiers zijn maakt het op een of andere manier aangenaam.
Waarom ben ik nou blij om hier terug te zijn?
Gisteren na aankomst om 1 uur s'nachts konden we niet slapen in de auto omdat het te veel hobbelt, als je de stoel platlegt dan glij je er gewoon af. Na ruim 1 uur bereiken we de express highway, deze is vlak en we vallen in slaap. 1 uur later, 80 km verderop stopt Santosh voor een pauze. Ik ben hier blij om hij heeft inmiddels twee en een half uur gereden. Je stapt uit de auto, in een modderpoel tussen het vuil. Dit is zo waanzinnig het tegenovergestelde van Japan. In Japan ligt er geen puin of zand als er wegwerkzaamheden zijn. In India ligt continu overall puin en zand, wat in de monsoon een modderpoel wordt. We staan nog even te kijken naast de auto, de meeste mensen hebben het zakje chips of het bekertje thee net leeg als ze ons passeren, en gooien het voor ons neer op de grond. Je fronst je wenkbraauwen maar denkt tja India. Een grote hoeveelheid mensen loopt op blote voeten over de met modder besmeurde weg. Je denkt aan de lakens waar ze later wellicht onder kruipen. Gerlinde komt terug van de WC, ze zegt het was te erg ik heb mijn neus dicht geknepen. Vervolgens vraagt ze hoe kan het nou dat het emmertje om door te spoelen zo bruin is. Tja ik weet het niet maar doorgaans worden dingen op de WC bruin van poep. Goed wij weer in de auto, en vallen prompt weer in slaap, bij Pune worden we weer wakker van de hobbels.
Na een paar uur slaap is het tijd om ontbijt te halen. We houden niet van Indiase prut s'ochtends, ik besluit op de fiets naar de nieuwe croisanterie te gaan. Ik ben de gate van de society nog niet uit of ik wordt op mijn eigen weghelft netjes aan de kant bijna omver gereden door een tegemoet komende inhalende brommer. Ik werd even wakker geschut, opletten Guus. Dit was ook het moment dat ik deze blog bedacht. Ondanks alles ben ik nog steeds blij dat ik terug ben.
Houd ik van chaos?
Houd ik van modder?
Houd ik van stank?
Is veiligheid op straat niet belangrijk voor me?
Natuurlijk niet maar hoe het in India is, en hoe de Indiers zijn maakt het op een of andere manier aangenaam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten