Vanmorgen ben ik op de fiets naar Pashan lake gefietst. Ik stapte op de fiets en ik wilde eerst even door NCL fietsen om daarna naar Pashan lake te fietsen. Helaas de poort van NCL zat dicht, en mijn stuur van de fiets was net iets te breed om door de voetgangers poort te gaan. Dus ik ben via Banerroad gegaan, er reed een auto voorbij en die gebaarde me te stoppen. Met een groot vraagteken op mijn hoofd stopte ik. De man zag mijn fiets met het mooie rose bagage rek, en vroeg waar ik hem gekocht had. Nadat ik zei dat het een Nederlandse fiets was keek hij zeer geinteresseerd. Hij vertelde me dat hij regelmatig fietst en dat hij in de fietsen handel zat. Na een korte babbbel ben ik weer verder gefietst. Deze route had een pittige heuvel en het zweet stond inmiddels op mijn voorhoofd. De weg die ik meestal neem was een klein stukje terug. Ik zag een klein weggetje rechtdoor, welke ik genomen heb. Dit weggetje werd na 400m een zand en keien pad, en na 600m een glibberig modderpad. Vredig scharrelen de mensen rond hun huizen en kijken verbaast naar een blanke op een fiets met een rose bagage rek, zijn best doen om niet om te vallen op een glibberig modderpad. Uit eindelijk zie ik Pashan lake, maar ik ben iets verder dan normaal. Ik besluit nog even door te fietsen om een plekje te vinden om af te stappen. Uiteindelijk langs de Highway vind ik een geschikt plekje, vreemd de rust voor je van een mooi meer en achter je het kabaal van een toeterende menigte op de highway.
Er kwam ook nog een buffel voorbij zwemmen, een vogel had een prachtig bootje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten