Wada

In Pune is een enorme modernisering aan de gang. Net zoiets als in Nederland na de oorlog. Oude gebouwen tegen de vlakte en mooi nieuwe ervoor terug plaatsen. Mooie authentieke gebouwen tegen de vlakte. In de krant stond een artikel over de problemen die project ontwikkelaars hebben. Nee geen protest groepen o.i.d.. het gaat over het probleem dat men niet weet wie de eigenaar is van de Wada. De Wada's zijn familie bezit en blijkbaar staat niet ergens zwart op wit wie de eigenaar is. En dit is lastig als je iets wilt kopen.

Er is in India een wet (HuF, Hindu Undivided Family) waarin is vastgelegd dat de Wada van generatie op generatie wordt overgedragen, zonder echt een persoon te noemen. Een tweede probleem wat ze hebben is dat er vaak tempels en bronnen in de Wada zitten welke overheid eigendom zijn en deze mogen niet worden aangeraakt.
Ik ben blij dat men er zoveel moeite mee heeft, het is toch zonde om alles plat te gooien en te vervangen voor saaie flats. Maar ja men kijkt op dit moment alleen naar de luxe van het leven. En een Wada moderniseren komt niet op in het hoofd van een project ontwikkelaar.
Tot slot staat er nog een hint aan de projectontwikkelaars; houd er rekening mee dat ook dochters erfrecht hebben. Hmmmm. 

Verjaardagtaart voor Rushi

Afgelopen week was het Rushi 's verjaardag.
Rushi en zijn moeder heb ik leren kennen op de kinderdiabetes poli van het Jehangir Hospital hier in de stad.
Hij heeft Diabetes type I, coeliakie (glutenallergie) is doofstom en heeft een groeiachterstand (en waarschijnlijk nog wel meer gezondheidsproblemen).
Hij gaat bijna niet naar school en kan door zijn glutenallergie geen normale graanproducten eten. Zijn eten is dus beperkt tot rijst en groenten dag in dag uit.
Zijn moeder verzuchte een keer dat ze hem zo graag eens een echte verjaardagstaart zou willen geven maar dat het niet mogelijk was. Ze wist niet van het bestaan van glutenvrije producten!
Mijn vriendin Yasmin heeft maarliefst 2 glutenvrije taarten voor hem gemaakt en die heb ik samen met Lavanya (een dokter van Jehangir Hospital) en Santosh (onze chauffeur) naar hem gebracht.
Het was een hele tocht ernaartoe, mij was verteld dat het in Pune was maar ze bedoelde dat het binnen Pune-district lag. Zo ongeveer 20 kilometer uit de stad en dan nog 8 kilometer vanaf de doorgaande weg over allerlei slecht begaanbare wegen. We waren er 2 uur later dan verwacht.
Mama was opgewonden en blij. Ze had een hele maaltijd voor ons gekookt en mochten niet weg voordat we gegeten hadden, we hadden immers zo'n reis gemaakt helemaal om hen te bezoeken. Vader was nog niet thuis. Omdat wij kwamen was papa op pad gegaan om voor Rushi een nieuw overhemd te kopen.
De kaarsjes werden door Rushi en zijn zussen op de taart geplaatst en aangestoken. Daarna volgde een ritueel van aansnijden; Rushi sneed een stukje taart af en bood elke gast een hapje van de taart aan (duwde dit dus in de mond) waarna de gast de taart overnam en Rushi een stuk in zijn mond duwde. Ik was gelukkig niet de eerste zodat ik in de gaten had wat er van me verwacht werd.
We gingen natuurlijk veel te laat weg. Guus heeft een collega een lift gevraagd in de goede richting en heeft het laatste stuk naar huis per rikshaw afgelegd.

Ganesh Immersion Procession

De krant staat de afgelopen dagen vol met berichten ter voorbereiding op de processie. Vandaag is het zover. Ik las dat het evenement vorig jaar 27 uur heeft geduurd. Toen ik dit op mijn werk aan collega's vertelde, zeiden ze dat men er hard aan werkt om het in te korten, een aantal jaren geleden koste het nog 34 uur.
Ik ben vanmiddag even wezen kijken, niet in het centrum, daar zijn alle straten afgesloten voor auto's. Door de mensen massa en de vele Mandals, dit zijn tijdelijke gebed plekken gemaakt van palen en doek, er is een podium in met veel lampen en het beeld van Ganesh. Er zijn 3448 Mandals in Pune, er is een regel dat een Mandal 1/3 van de breedte van de straat mag zijn, maar houdt niemand zich aan, met als gevolg dat het verkeer er nauwelijks langs kan.
Bij de rivier een paar kilometer van ons huis was het ook een komen en gaan van mensen met Ganesh. Er zijn twee manieren om het beeld in het water te doen, met een boot of lopend. Er zijn jongens die voor een kleine vergoeding het beeld het water in brengen. Ik denk dat ze een leuke bijverdienste hebben, als ik zag hoe vaak ze achter elkaar het water in liepen om het volgende beeld onder te dompelen. Volgens mij moet je struikelen over de hoeveelheid beelden, maar ja er liggen natuurlijk ook gewoon stenen op de bodem dus het verschil zullen ze wel niet voelen.

Op weg naar huis kwam ik nog een kar tegen met kinderen die ook terug keerden van de rivier.

Leuk gezicht zo'n tafereel met een opgetuigde groente kar. De Ganesh beelden zijn er in alle soorten en maten. Maar ze worden allemaal met evenveel liefde naar de rivier gebracht.

HSE

Veiligheid is nummer 1, dat is het motto binnen Honeywell. Het is gebruikelijk om aan het begin van een vergadering aandacht te vragen over een veiligheidsaspect. Health Safety & Environment (HSE). Wat me opvalt is dat de spreker eigenlijk altijd een relatie probeert te leggen tussen dagelijkse voorvallen en het werk. Ik doe dit zelf ook, een tijdje geleden vroeg ik aandacht voor de afscherming van elektriciteit. Zo legde ik een verband tussen, de draden die uit een lantaren paal steken waarvoor ik Thomas moest waarschuwen en de ontbrekende beschermkap voor elektrische bedrading die de Indiase engineers niet in onze computer kasten laten monteren.
Zo werd tijdens de veiligheidstraining op de energiecentrale in Zuid-Afrika uitgebreid in gegaan op persoonlijke beschermingsmiddelen, er werd minstens een half-uur ingegaan op het nut van condooms en er werd uiteindelijk in het kort de relatie gelegd naar de helm op je kop.
In India werd vorige week ingegaan op het nut van tanden poetsen de relatie werd gelegd dat je je mond voor veel dingen nodig hebt, zoals je verbaal uit te drukken en om te eten. De relatie tussen praten en  tanden poetsen vond ik even lastig. Vervolgens werd gezegd dat het verstandig is om minimaal 1 keer per jaar naar de tandarts te gaan en niet zoals de meeste mensen doen alleen gaan als je kiespijn hebt.

In een andere meeting afgelopen week zaten we met ongeveer 30 mensen. Er werd aandacht gevraagd voor je houding, eerst hoe je goed moet zitten. Grappig om te zien iedereen gaat ineens rechtop zitten, inclusief mezelf. Daarna ging het over de houding tijdens het slapen. Er werd een plaatje getoond wat er ongeveer zo uit zag.

Vervolgens gingen we met dertig mensen raden wat het plaatje nou toch zou kunnen uitbeelden. Het was akelig klein en zoals ik heb proberen na te maken een wazige kopie, of zoals ze in India zeggen xerox.
We hebben na enige discussie besloten dat het de afbeelding van een kussen en een hoofd is, en dat er bedoeld wordt dat wanneer je op je rug slaapt het geadviseerd wordt om een plat kussen te hebben en als je op je zij slaapt dat het dan beter is om een hoog kussen te hebben. Daarna besloten we dat de afbeelding niet duidelijk genoeg was Pfff eindelijk iets zinnigs,

Zo zie je dat je uit dit soort momenten heel veel info krijgt wat er in de mensen omgaat. In Zuid-Afrika is het aids, in India is het tanden poetsen voordat je goed gaat slapen. Ook de ongelofelijke inefficiëntie, slechte kopieën, en dat de meeste mensen alleen naar de tandarts gaan als ze kiespijn hebben vertelt je iets over het land.

Huiswerk

Anne-Marie roept me om haar te helpen met een computer probleem. Ik heb een drukke dag achter de rug en probeer het naar de volgende dag te schuiven. Zegt ze papa kom nou ik moet dit oplossen anders kan ik mijn huiswerk niet maken. Ja dan moet je er toch maar naar toe. Kom ik op haar kamer, zegt ze tegen me ik moet deze app op mijn telefoon zetten weet jij nog hoe dit moet. Ik zeg tegen haar ik dacht dat het om je huiswerk ging. Ja klopt ik moet een decibel meter op mijn telefoon installeren. Ik heb haar probleem opgelost. Daarna zit ik met Gerlinde beneden een kopje koffie te drinken. Opeens horen we een hele harde gil van Anne-Marie, Gerlinde schrikt, ik stel Gerlinde gerust, dit is Anne-Marie die haar decibel meter aan het testen is.

Most news

Most news in 30 minutes.
Dit is het bericht dat met enige regelmaat op TV verschijnt.

De vraag is hoe krijg je dit voor elkaar. De zender "Times Now" heeft daar een een oplossing voor die bij mij niet werkt. Nu ben ik een man en dus niet multi-tasking.
Het lastige met zo'n nieuwszender is dat het gewoon doorgaat. Ik mis minstens 80% van de info die op me af komt. Men presenteert namelijk 5 dingen gelijk op 1 beeldscherm. Het nieuws duurt echter maar 1 minuut want daarna komt er weer 2 minuten reclame. Tijdens de reclame kun je weer wat energie verzamelen voor de volgende flash.

Het is ontzettend vermoeiend om naar al deze prikkels te kijken. De vraag is: is dit nou echt de manier om zoveel mogelijk nieuws in 30 minuten te brengen. Gerlinde vroeg me terwijl ik de blog schreef mag hij nu op een andere zender. Zij wordt er dus ook gek van.

vogeltjes in de society

Ik heb gisteren nog even door de society gewandeld. Ik zag nog een paar leuke vogeltjes. Toen ik het vogeltje in het boek opzocht kon ik niet echt iets vinden wat er op leek. Wat het dichts bij kwam was een spreeuw, maar die heb ik zo vaak gezien in Nederland en dit beestje zag er toch echt anders uit. Misschien was het een jong vogeltje, hij ziet er zo pluizig uit. Een jonge spreeuw, misschien een Indiase variant?

Een eindje verderop zag ik ook nog een paar zwart witte vogels.

Het is een heel mooi seizoen in India, de temperatuur is niet al te hoog 27 graden, het is droog monsoon is nagenoeg over, en de natuur is nog niet verdroogd alles is groen en de bomen bloeien volop. Onderstaande foto heb ik in lane 1 genomen in onze society.

Pune University

Ik ga al een paar maanden s'ochtends vroeg een paar rondjes rennen bij Pune University. Toen ik vanochtend terug kwam ben ik samen met Gerlinde naar de University gefietst. We hebben genoten van de prachtige bloemenperken. Ik ren hier iedere week langs, maar kijk blijkbaar altijd de andere kant op want ik had het nog nooit gezien.

Bij de back-gate van het universiteits terrein zijn we afgestapt en en hebben gewandeld door de botanische tuin. Het is niet een botanische tuin zoals we uit Nederland kennen, waar op een klein oppervlak vele soorten planten zijn. Nee dit is een uitgestrekt gebied waar voedsel wordt verbouwd, wel veel soorten en een oase van rust in de stad. Aan het eind van de botanische tuin kwamen we bij de rivier die door de stad loopt. Er staan mooie grote bomen, en toen we omhoog keken zagen we vleermuizen hangen. Het waren de grote die iedere avond over ons huis trekken.

Daarna zijn we terug gelopen, we kwamen nog een groep papagaaien tegen, maar tegen de tijd dat ik mijn foto toestel gereed had waren ze al luidkeels schreeuwend weg gevlogen. Wel jammer 1 van de vogels zat zo dicht bij en goed in het zicht. Het fiets tochtje naar huis was vrij pittig van we moesten tegen de heuvel op.

Lohagad

Afgelopen woensdag was het een nationale feestdag. Alle Indiers gaan naar de rivier, we hadden afgesproken met vrienden om te gaan wandelen naar Lohagad fort. Ik heb dit een maand geleden ook alleen gedaan. Het regende toen, er was weinig uitzicht maar wel een mooie misterieuse sfeer. We zijn naar Bhaje gereden en begonnen met de wandeling, het was wel een lange wandeling voor Thomas, 11km. met een flinke berg op en af. Dapper van hem dat hij het heeft volgehouden.

Gerlinde vindt het altijd wel spannend die hoogte verschillen, ze nam veilig had pad in het midden.

Terug in Bhaje had Tim, klasgenoot van Thomas veel bekijks op zijn waveboard, als hij van de ene kant naar de andere kant ging renden alle kinderen achter hem aan.

Op de terug weg in de auto was het opvallend stil, iedereen was toch best wel moe.

Spelling

Op mijn werk heb ik dagelijks discussies met diverse mensen hoe we eraan kunnen werken dat medewerkers meer accuraat werken. Hoe krijg je nou voor elkaar dat een Indiër net zo'n pietje precies wordt als ik. Geen genoegen nemen met: "het is bijna goed.".
Vanochtend tijdens het hardlopen had een gesprek met Craig, een lotgenoot, probeert ook iets te veranderen in India. We kwamen tot de conclusie dat misschien een cijfer op hun werk wel eens zou kunnen werken. Men is uitermate streberig als het erom gaat wie de beste is. Nou komende week hier maar eens over nadenken en een voorstel doen, eens kijken hoe men hier op reageert.
Thomas had afgelopen week huiswerk, het ging om spelling, 16 woordjes leren uitspreken en foutloos opschrijven in het dictee. Hij heeft natuurlijk onze hulp nodig, en op deze manier wordt ook onze woordenschat uitgebreid. Afgelopen week stond er een woord in dat we niet kenden: baffel, ik op internet gezocht en vond slechts baffle. Dit betekend zoiets als in verwarring. Tja in verwarring was ik want het woord Baffel kon ik niet vinden. Uiteindelijk maar een mail naar de juf gestuurd. Komt ze terug met een mailtje Ooh sorry ik heb een foutje gemaakt het moet baffle zijn. Dan denk je toch krijg nou wat. Dit is de juf die spelling geeft.
Moet ik hier nou ook nog een reward systeem in gaan voeren: :"de juf van de maand met de minste fouten".

Trommelen

Aanstaande woensdag is het Ganesh Chaturthi. Ganesh Chaturthi is een van de belangrijkste festiviteiten in Pune. Men brengt een beeld van Ganesh naar de rivier. Zo'n beeld wordt aangeschaft met de familie of met een buurt gemeenschap. Afhankelijk van de grootte van de groep is het beeld groter. Tijdens het festival is er veel trom geroffel. Men moet hier voor oefenen. Of zoals Santosh zei training. Bij training moet ik altijd denken aan uithoudingsvermogen. Men oefent iedere avond al een week lang. Men doet dit ongeveer 300m van ons huis. Iedere avond horen we op de achtergrond getrommel 1 a 2 uur lang. Het is inderdaad een soort conditie training.

De beelden worden tegenwoordig geverfd met allerlei mooie kleuren, de verf is giftig. Het is een aanslag op het leven in de rivier. Er zijn bewegingen om naar niet giftige verf over te gaan. Vroeger waren de beeldjes van klei en kon het niet zoveel kwaad.

Hand uit het raam

Je ziet met regelmaat, automobilisten met de hand uit het raam signalen te geven. Het was ons opgevallen dat deze hand uit het raam belangrijker wordt gevonden dan je richting aanwijzer. Ik ging vanavond eens kijken of er ook verkeersregels zijn in India. Uiteraard is alles in India vastgelegd, tot in het grootste detail. Honderden pagina's met regeltjes. Het is zo jammer dat je op de weg er zo weinig van terug ziet.

Afgelopen weekend zei Gerlinde tegen me dat een beetje planoloog een wereld van verschil zou kunnen maken in het verkeer. Ze zei daarop dat zelfs zij met een paar simpele opmerkingen een wereld van verschil zou kunnen maken.
Dit was op het moment dat we via de oprit van een snelweg de snelweg verlieten omdat er geen afrit is.

De oprit is ongeveer 1.5 auto breed, het was erg druk, het duurde dus een poosje voordat we de scherpe bocht konden maken. Toen we de oprit afreden moest iedere tegenligger door de berm. Tja en dan ga je al snel fantaseren, wat zou het handig zijn om een afrit te hebben, of misschien zelfs een klaverblad. Daarentegen begrijpt wel iedereen je handgebaren zodat het toch gewoon allemaal lukt. Deze verkeerssituatie stond trouwens niet in het handboek van honderden pagina's wellicht is er toch iemand het boek(je) te buiten gegaan.

Hash Cash

Vandaag hebben we deel genomen aan de eerste Hash na de zomer. Meestal is de Hash bij iemand thuis, vandaag was hij nabij een stuwmeer, 15 km buiten Pune. De wandeling was mooi, een beetje bergop en een prachtig uitzicht over het meer. De hairs hadden op een mooi plekje in de wei het bier geregeld. Helaas begon het te regenen, het ritueel van nieuwelingen inwijden en daarna werden vrijwilligers aangewezen voor de komende periode. Gerlinde werd als Hash Cash aangewezen, dit houdt in dat ze de pot mag beheren. Het ging natuurlijk gepaard met voldoende flauwe grappen, dat ze het risico nu liepen met zo'n zuinige Nederlander dat men wellicht belasting aan de pot moet afdragen.

Een biertje drinken op een mooi plekje

Onderweg kwamen we langs van de weg een paar keer een hele kluwen van beestjes tegen.

Wandelen langs de weg, een brommer passeert, zoals gewoonlijk vol geladen met van alles en nog wat.

toppunt van veiligheid

Iedere buitenlander verbaast zich over de onveilige situaties in de bouw. Hoge steigers van 15 verdiepingen van Bamboe en touw, waar de werknemers inklimmen zonder valbeveiliging, zonder helm en op blote voeten.
Toch heb ik onlangs een kleine verbetering gezien, 500m van ons kantoor wordt gebouwd, hier hebben de bouwvakkers een helm op. Het probleem is dan hoe moeten de vrouwen de schotels met bouwmateriaal op hun hoofd dragen. Men heeft heel inventief op de helm een plastic rand gemaakt om de schotel te dragen.

Nou komt het toppunt van veiligheid.

Ik zag zo'n vrouw met zo'n helm een schotel dragen vol met helmen. Wauw die vrouw had wel 8 helmen op haar hoofd, das pas veilig.

Happy Birthday

Gerlinde is vandaag jarig, ze is vannacht op haar verjaardag terug gekeerd naar huis. Een mooier cadeau kun je je natuurlijk niet wensen. Vanochtend hebben we elkaar cadeaus gegeven. Toen ik jarig was Gerlinde er niet. Best grappig elkaar om en om een cadeau geven. Thomas vroeg waarom krijg ik nooit zoveel cadeaus. Ik zei ja dan moet je jarig zijn vlak na een veel te lange vakantie. Wanneer ben ik ook alweer jarig, toen we hem eraan herinneren wat hij had gekregen was hij blij dat hij zo'n mooi cadeau had gehad.
s'Middags naar de winkel geweest om taart te kopen. De Indiase taarten zijn  niet lekker, er zit wellicht geen ei in, er zit veel te veel suiker in en het is geen echte slagroom maar iets anders wat vet en smeuïg is. Overmorgen gaan we voor Anne-Marie zelf maar wat bakken. Ziet er wellicht iets minder mooi uit maar is in ieder geval wel lekker.

We hebben de taart op de fiets gehaald, ik ben zo voorzichtig mogelijk tussen alle kuilen door gefietst, er is maar 1 kant beschadigd.