Goa Foto's

Op het strand zaten we ons af te vragen of het net aan de kant van de drijver in het water zit of aan de andere kant.

Bart geniet zichtbaar van het scooteren

Mooie kreek 

Spotted Eagle

 White Bellied Sea Eagle

 Yellow Wagtail

 Agonda beach resort, heerlijk die strand bedden met schaduw dakje.

 Pas op Anne-Marie achter je een opkomende golf

 Pffff valt mee

 Bij een tempel een paar beeldjes

 Anne-Marie is ook aan het scooteren

 Ik kan me goed voorstellen hoe een paar eeuwen geleden hier de Portugezen deze huizen hebben gebouwd.

 Biggetjes, heel veel

 Zo mooi hoe ze van 1 kokosboomblad een vlechtwerk maken waarvan men daarna een aantal naast elkaar zet en een muur van een huis heeft.

 s'Avonds fun

 Kreek vlak achter de rand met beach hutten

 Zo mooi dat licht in het bos

 Laag hangend fruit, die bollen hebben een doorsnede van 30 cm.

 Palolem beach

 Die vrouw heeft power, ik denk dat de gas fles vol is want ze loopt van de doorgaande weg naar huis.

Vroeg op

De wekker stond om 4:45, ik heb mijn ren kleren aangedaan,mijn tas gepakt en om 5 uur was ik klaar voor vertrek. Ik heb het hek van slot gedaan, ik zag dat Santosh er nog niet was. Om 5:15 besluit ik Santosh te bellen. Telefoon heeft geen bereik. Ik begin India te vervloeken, gasten zijn nooit op tijd, tijd bestaat niet voor ze, telefoon doet het nooit als je hem nodig hebt. Na een paar minuten buiten besluit ik om het netwerk maar een keer uit en aan te zetten. Ik bel Santosh en hij geeft aan dat hij er over 15 min is. Dit is de tijd die hij nodig heeft om van zijn huis naar mijn huis te rijden.
In de auto vroeg ik of hij nog sliep, waarop hij aangaf dat hij op zijn thee zat te wachten. Frons!!!
Als een gek zijn we al toeterend in de vroege ochtend naar de andere kant van Pune gereden. Bij aankomst zag ik de groep renners net vertrekken. Goed ik heb snel mijn start nummer opgespeld en ben achter de groep aangerend. Ik liep te hard om mijn achterstand goed te maken. Na een paar km lag ik voorop. Het was een mooie run. Over een pad op e heuvels. Lastig om echt hard te lopen. Maar ik heb genoten. De laatste 5km werd het warm, met nog 1 km te gaan kreeg ik een bloedneus. Ik ging wat waterdrinken bij 1 van de drink posten, het vrouwtje wat daar stond raakte lichtelijk in paniek toen ze het bloed zag. Ik heb haar gerust gesteld en ben verder gelopen. Ik dacht als ze nou maar niet een finish foto maken, met mijn bloedneus. Over de finish gekomen waren er weer heel veel bezorgde mensen. Ze wilden me naar een medical point brengen, ik zei ik wil alleen wat water en ik pak mijn rugzak wel even. Het bloeden stopte snel. Na een tijdje kwamen er allerlei mensen naar me toe, hoe ik dat toch doe, zo hard rennen, op ik alle dagen train etc etc. Nou ja deze voorbeeld functie heeft er weer toe geleid dat er 3 mannen met me mee willen trainen.

Fietsen

Ik heb vanochtend maar een rondje gefietst, mijn Achilles pezen zijn geïrriteerd en ik wilde toch iets doen. Ik vertrok rond 8 uur, ik dacht op de fiets heb ik niet zo'n last van de hitte. Ik had inderdaad niet veel last van de warmte echter het verkeer was erg druk. Ik dacht was ik toch maar iets eerder vertrokken. Het is zo druk dat lekker door fietsen niet lukt. Ik had van een collega gehoord dat er een mooie Japanse tuin was. Ik heb op google earth even de coördinaten opgezocht zodat mijn horloge me de weg zou wijzen. Ik zag dat de naam van het park dezelfde naam had als de achternaam van mijn collega, "Desphande", ik zal hem maar eens vragen of het iets uit de familie is. Tijdens het fietsen heb je dezelfde snelheid als de riksja's, brommers en auto's. De brommers remmen ontzettend af voor verkeersdrempel. Ik houd hier niet zo van op de fiets, je moet iedere keer weer op snelheid komen. Je kunt zo'n verkeersdrempel zo eenvoudig opvangen met je benen en er soepeltjes over heen rijden. Maar als ik snelheid wil houden en de rest staat bijna stil op die drempels, daar wordt het ook niet veiliger van, dus ik rem ook maar af. Ik heb een rondje door de Japanse tuin gelopen, ik moest entree geld betalen, ik vroeg nog een keer extra naar het bedrag want ik dacht dat ik het niet goed had verstaan. 5 rupee dit is ongeveer 7 eurocent met de huidige koers. De tuin zag er goed verzorgt uit, niet uitzonderlijk mooi, ik verbaasde me het meest over het water wat er doorheen stroomde, dit was schoon en stonk niet. Dit is voor het eerst dat ik dit zie in India.
Na het bezoek aan de tuin ben ik naar Parvatti Hill gefietst, ik had geen slot bij me voor de fiets en heb een bezoek maar overgeslagen, ik ben doelloos een stuk verder gefietst. De weggetjes werden kleiner en kleiner, ik vind dit altijd wel leuk, je komt een beetje in de woongebieden van de doorsnee Indiër. Tot op een gegeven moment de weg helemaal op hield. De brommers gingen echter nog steeds rechtdoor, ik dacht laat ik dat ook maar doen, en na 100 m over zand en keien kwam ik bij de Pune-Bangalore Highway. Vanaf dit punt heb ik mijn horloge ingesteld op Thuis en ben met een lekkere snelheid met het verkeer mee naar huis gefietst. Je ziet de mensen verbaast kijken als je gewoon met het verkeer mee fietst over de snelweg. Snelheid was net iets boven de 30 km/hr.
Thuis aangekomen zag ik dat ik een rondje van 36 km had gemaakt, een mooi alternatief voor een hardloop training. Ik zit wel ontzettend onder het stof, ik begrijp weer iets beter waarom alle Indiërs met een doek voor hun gezicht op de brommer zit. Het lijkt trouwens wel een heel leger  bankovervallers als je hier over de weg rijdt.

Werk

Ik heb er weer 2 dagen werken op zitten na de korte vakantie in Goa. Ik vind het altijd verbluffend hoe verfrissend het is om op vakantie te gaan. Hoe je in een paar dagen de motor weer kan opladen en er weer volop tegen aan kan gaan. Maar het tegenovergestelde is ook waar, 2 dagen, veel achterstallige mail, een paar nieuwe klussen met wat tijdsdruk en je bent dat gevoel van de opgeladen motor alweer vergeten. Lekker dat het weekend is en dan kan ik er maandag weer lekker tegen aan.

Wat me ook altijd opvalt dat een complimentje altijd heel erg goed werkt. Vandaag had ik iemand een uitdagende vraag gesteld, het is een jonge enthousiaste gast, ik had hem een mailtje gestuurd om hem een beetje uit te dagen om zijn GB project een extra dimensie te geven. Hij kwam bij me en we hebben even gepraat. Toen hij weg ging zei hij tegen me dat hij zich er telkens weer over verbaast dat ik steeds over een grote diversiteit van onderwerpen verstand van zaken heb. En dat hij er zich over verbaasde dat ik dat allemaal kan onthouden. Dat doet je toch goed als mens, zo'n complimentje.

Ik hoop dat ik dat onthouden nog een tijdje volhoud, ik betrap me erop dat ik zo af en toe wat vergeet, dit is nieuw voor me, het zal wel te maken hebben met dat ik een jaartje ouder wordt.

Goa

Afgelopen zaterdag zijn we naar Goa gereden, de afstand was 500 km, de eerste paar honderd kilometer ging over de snelweg. Op de snelweg kregen we een lekke band, we dachten met zijn allen waarom stopt Santosh niet, even later had ie door dat we een lekke band hadden, maar we waren op een soort fly-over, we moesten dus nog enkele honderden meters door. Auto's achter ons begonnen te toeteren, en wurmden zich langs onze auto. Santosh had om een onverklaarbare reden de auto midden op de weg geparkeerd. Hij wilde denk ik de band/velg niet verder beschadigen en vroeg ons om uit te stappen. Nou maar even goed uit kijken en dan midden op de weg auto's voor en achter je. Aan de kant van rijbaan waar we vandaan kwamen was geen vlucht strook, dus ik gebaarde Santosh om de auto aan de overkant te parkeren. Na een minuutje konden wij ook naar de berm aan de overkant lopen. Daar hebben we de band verwisseld. Het was er een en al poep. Terwijl we de band aan het wisselen waren kwam er nog even een vrouw om te poepen, ze had een emmertje water bij zich. Vrijd snel konden we weer verder rijden.
We hadden het advies gekregen om via Amboli te rijden. Deze weg was veel beter dan nog verder te rijden over de snelweg en een andere weg naar Goa te volgen. We waren de snelweg nog niet af en we kwamen op een zeer slechte weg, Santosh besloot om 10 a 20 km per te gaan rijden. 50 had volgens mij ook gekund, bussen vrachtauto's alles stormde ons voorbij. Gelukkig werd de weg na een paar kilometer beter, en dit was een prachtige weg door de bergen. We hebben in Sawantwadi geluncht, dit is een mooi plaatsje met een centraal meertje met gezellige restaurantjes er om heen.
Na een kleine 12 uur rijden waren we op de plaats van bestemming.
We hadden een beach hut geboekt, leuke kleuren had het resort, zwart met paars, alles gemaakt van multiplex. De grootste verrassing was de badkamer, hij was zeer groot, en er zat geen dak op. Je had het gevoel alsof je in je blote kont buiten staat.
Er stond een aangename wind vanaf zee, dit maakte de temperatuur aangenaam. Je kon lekker zitten op het beach terras met uitzicht op zee. Het eten was er ook goed. De golven in zee waren hoog, heerlijk zitten spelen met de kids in de golven, met een band mee gesleurd worden door meters hoge golven.
We hebben ook een dag scooter gehuurd dit was een nieuwe ervaring voor ons, erg leuk. We hebben ons helaas niet al te goed ingesmeerd met zonnebrand en daardoor hadden we bijna allemaal wel een plek waar we verbrand waren. Bart was er het ergst aan toe hij heeft zijn rug niet ingesmeerd op de eerste dag. Die heeft dus op zijn buik geslapen. Gisteren zijn we terug gereden, ik heb een boek gepakt en ben lekker gaan lezen. Halverwege na de lunch begon Santosh zo te gapen en allerlei dingen te doen om wakker te blijven dat ik maar voorgesteld heb een stukje te rijden. Ik heb voor het eerst in India gereden, het was op een rustige snelweg. Voor ik het wist reed ik honderd waarop Santosh me duidelijk maakte dat dit veel te hard was. Tja en dat op een lege snelweg. Goed ik ben terug gegaan naar ruim 80, ik wil Santosh ook niet in de problemen brengen want ik weet dat ze hem op kantoor continu via een GPS zender in de gaten houden. Toen we op de heenweg van de snelweg afgingen werden we meteen gebeld om te vragen of dit wel het plan was. Nadat we weer gewisseld hadden kreeg ik een compliment van Santosh dat ik wel kon auto rijden, alleen in de steden vond hij me wat minder. Ik moet zeggen dat ik daar ook erg voorzichtig en op mijn hoede reed voor alle verkeer en voetgangers wat altijd onverwachte manoeuvres maakt. Toen Santosh het stuur had overgenomen ging hij als een gek bumper kleven en door kleine gaten manoeuvreren, ik denk om te bewijzen wie de echte chauffeur is. Na 11 uur rijden waren we weer thuis.

Vandaag kreeg ik nog een keer een compliment over mijn rijden, maar hij gaf aan dat in de stad rijden wel wat anders is. Daar heeft hij natuurlijk gelijk in, maar ik denk dat hij dit zo nadrukkelijk zegt omdat hij misschien wel vreest voor zijn baan. Maar ja ik wil helemaal niet zonder chauffeur, hoe zou het anders met alle andere vervoer van Gerlinde, Bart en Anne-Marie moeten.

Kortom een lekkere korte vakantie.

Regen in Maart

In India regent het niet vaak in de zomermaanden Maart - Mei. Vannacht was er een flinke onweersbui. Vanmorgen was het erg beklemmend, drukkend warm tijdens mijn rondje rennen. Zodra ik terug was heb ik het terras schoongemaakt, alle stof was van het dak en de bomen gespoeld op het terras. Het was 1 modderpoel. s'middag ben ik gaan wandelen, er vielen weer wat regen druppels, zodra ik Banerroad was overgestoken was het genieten van de eucalyptus geur die werd verspreid doordat de bomen een beetje vochtig waren, heerlijk die geur. De vogeltjes vloten, ze waren zichtbaar aan het genieten van de spontane onverwachte verkoeling. Ik zag in de verte een paar witte vogels toen ik er heen liep kwam ik een verrassend stukje tegen. Er was iets van een waterzuivering, wat de grond erom heen vochtig maakte en dit trekt leven aan. Ik ben gaan zitten en heb vogel foto's gemaakt.

Black Shouldered Kite

Greater Coucal

 Black Shouldered Kite

s'Ochtend hoor ik de greater Coucal, luid met een diep geluid KoeKoeKoe roepen. Bart wordt er soms wakker van, want het beest zit in de boom voor zijn raam. Ik wil hem al lang op de foto zetten. Vandaag zat hij er weer, ik ben boven op het dak geklommen om te kijken of ik hem op de foto kon zetten maar ik zag hem niet, ik ben een blokje omgelopen om te kijken of ik hem van die kant kon zien, maar helaas, ik zag ze een keer van 1 boom naar een andere vliegen, het waren er twee. Maar zodra ze stil zaten, waren ze niet te fotograferen, ergens in het midden van een boom achter de takken. Toen ik bij NCL was, 300m van ons huis waar ik alle bovenstaande foto's heb gemaakt kwam het Coucal paar even op bezoek. Dit maakte me erg blij. Eindelijk heb ik ze op een plaatje.

Ziek zijn in India

Ik ben verkouden, ik voelde mijn neus en voorhoofd al een klein beetje voordat ik ging rennen afgelopen zaterdag. Er was afgelopen zaterdag zo af en toe een flinke stofwolk van een passerende jeep. S'avonds voelde ik mijn longen, en de volgende dag was het hoesten geblazen. Maandag zei Santosh tegen mij. "sick sir.?". Waarop ik al hoestend zei, "a little bit".Santosh zei: "to doctor sir?", ik zei:" no not to doctor."
Gerlinde had hetzelfde met Santosh een maand geleden. Santosh bleef maar tegen me zeggen dat Gerlinde naar het ziekenhuis moest, toen ze een beetje verkouden was. En toen Gerlinde weer beter was zei Santosh vol verbazing en ongeloof. "Madam better and no medicine". Hij kon dit nauwelijks geloven dat je beter kan worden zonder medicijnen. Ik vertelde dit laatst tegen een Indiase vriend. Hij legde me uit dat dit iets is uit het verleden. Als je ziek bent dan ga je altijd naar de Goeroe in het dorp. Deze medicijn man geeft je dan altijd iets waar je "beter" van wordt. Maw je krijgt altijd een medicijn om beter te worden. En boven al de Goeroe doet een wonder job want de medicijnen werken want je wordt immers weer beter na je verkoudheid. In de stad is de lokale goeroe vervangen door de dokter in het ziekenhuis.
Ik hoop maar dat ze vaak een placebo voorschrijven en geen antibiotica want anders worden al die bacillen resistent.
Ik voel me inmiddels al iets beter, let op; morgen is er weer een wonder geschied, ik ben beter zonder 2 liter meduzijn( pippi langkous)

Lonavala - Rajmachi

Vanmorgen stond de wekker om 5:20 uur, Santosh zou me om 5:45 ophalen, hij was laat om 6 uur had ik met Nikil afgesproken bij FC road, Santosh kwam om 5:55 en even flink doorrijden en we waren om 1 minuut na zessen bij de FC Road. Ik had Nikil snel gevonden maar van de anderen was geen spoor te bekennen. We hebben even gebeld en afgesproken om elkaar bij Lonavala te ontmoeten. Aangekomen in Lonavala kreeg 1 van de renners een telefoontje dat zijn schoonmoeder was overleden, waarna een andere renner besloot om hem naar huis te brengen. We waren toen nog met 6, waarvan 2 al een ommetje hadden gemaakt van 20 km. Een groepsfoto van een paar fitte mannen en de run naar Rajmachi kon beginnen, Het was inmiddels bijna 8 uur. Ik had 2.5 liter water in mijn rugzak en nog een halve liter sportdrank. Samen met wat boterhammen en zonnebrand was het een flink gewicht. Dit is een nieuwe ervaring voor me rennen met bepakking. Een andere renner had slechts 1 liter water in de hand, na een eindje rennen, werd me duidelijk dat je halverwege wat kon kopen, ik dacht dat ik een overlevingspakket voor de hele dag moest meenemen. Zodra we Lonavala uit waren begon een pittige klim, waarna het uitzicht adembenemend was. Een stukje verder was de stuwdam en daarna kwamen we door een dorpje. Armoe troef, maar zoals altijd ziet het er allemaal heel vredig en te vreden uit. Toen ik dit tegen Nikil zei, gaf hij aan dat dit klopt maar dat er ook veel difterie en diarree heerst. Tja zo is er altijd een keerzijde.

Het pad ging vervolgens langs een stijle rots welke schaduw gaf. maar we realiseerden ons dat op de terugweg er geen schaduw zou zijn. Ik heb ontzettend genoten van het uitzicht, alle anderen hadden het erover dat je hier eigenlijk moest zijn tijdens de monsoon. Nou dan gaan we toch gewoon nog een keer. Na nog wat mooie weggetjes kwamen we uiteindelijk in het dorpje aan. We hebben daar thee en water gedronken, wat brokken krachtvoer met proteïnen uitgewisseld en daarna zijn we naar het lokale meertje gewandeld. We hebben overwogen om te gaan zwemmen, maar dit hebben we uiteindelijk niet gedaan. Er waren veel vrouwen bij het meertje de was aan het doen. Er stond nog een mooi tempeltje en de mannen van het dorp waren bezig met de voorbereiding van een festival. We besloten om terug te rennen, het was inmiddels 11 uur, het was warm, het alternatief zou zijn om naar het fort te klimmen, erg leuk maar wel heel erg warm. Op de terugweg besloten een aantal te gaan wandelen, ik rende met iemand door tot dat hij ook ging wandelen, toen ik met hem mee wilde wandelen gaf hij aan dat ik maar lekker door moest rennen. Dit heb ik nog enkele kilometers gedaan totdat ik zag dat mijn hartslag boven de 160 was, het ging redelijk berg op maar mijn tempo was niet hoog. Het zal de warmte wel zijn. Ik heb ook een paar kilometer gewandeld, door het dorpje om wat foto's te maken. Daarna ben ik weer verder gerend terug naar de auto. Het was 1 uur, mijn horloge gaf aan dat ik bijna 4 uur had gelopen, dit is langer als de marathon in Mumbai. Afstand was 29 km. Ik heb een halfuur gewacht waarna de tweede aankwam. Terwijl ik zat te wachten heb ik nog even in Lonavala gewandeld om wat water te kopen en een paar leuke foto's te maken.

We hebben de anderen even gebeld en zijn ze tegemoet gereden en hebben lekker wat gegeten bij een restaurant in Lonavala. Het was heel gezellig, ik kijk terug op een prachtige dag in de natuur. Thuis aangekomen om 5 uur gaf de thermometer 31 graden aan in de schaduw. Tja het was dus echt warm in de brandende zon. Ik heb 4 liter water gedronken tijdens het rennen, nadien nog twee liter, zonder dat ik hoefde te plassen dit geeft aan dat ik lekker heb lopen zweten. 

Geel Vogeltje

Vanochtend zat ik met Gerlinde een kopje koffie te drinken. Kinderen waren naar school en Santosh was er nog niet. Lekker even buiten zitten met uitzicht op onze nieuwe handkar.
Opeens hoor ik een vogel welke ik nog niet ken, het klonk als een van de vele koekkoek achtige geluiden, maar net iets anders. Ik pak de camera en ga naar het dakterras, bij de laatste trede hoor ik hem nog een keer roepen. Voorzichtig steek ik mijn hoofd langs de deur. Het geluid is verdwenen. Ik ga nog even zitten en opeens zie ik een klein geel vogeltje. Deze had ik nog niet eerder gezien. Ik wilde hem op de foto zetten maar het beestje was razend snel, hup van tak naar tak. En iedere keer had ik een mooie takkenbos op de foto staan. Bij poging twintig had ik een paar koppen en staarten. Nog even volhouden, Santosh belt aan, ik geef mezelf nog een paar minuten en ja toen lukte het om het vogeltje een paar keer op de foto te zetten, bijna scherp.

Bij het terug kijken vanavond kom ik erachter dat ik twee verschillende vogeltjes op de foto heb gezet. 1 mannetje en 1 vrouwtje. Zie hieronder het resultaat van meneer en mevrouw IORA, het gele kopje is het vrouwtje en het zwarte kopje het mannetje.

Een gewone maandag

Ik kom zoals gewoonlijk als eerste op kantoor. Vanochtend stond er nog iemand bij de receptie, bezig met het registreren om naar binnen te mogen. Ik gedraag me als een volleerd Indier door mijn tas voor de mevrouw te plaatsen en de bewaker mijn laptop te laten zien, hij knikt en ik loop verder. Gek dat je dit soort gewoontes overneemt, terwijl ik me er dood aan erger als men het bij mij doet.
Daarna aan de slag, voor je het weet is het tijd om te lunchen. Ik vertel van Anne-marie's avonturen in de himalaya. Ik vertel van de aap die in haar tent was gekropen, en dat anne marie verstijfde, ach het meisje is in huis al bang voor zo'n ieniemieni spinnetje. Vervolgens vertelde me een collega dat hij bij rajmachi was geweest waar de apen uit de boom springen om je tas af te pakken. Laat ik nou heel toevallig hebben afgesproken om van Lonavala naar rajmashi te rennen, om daar gezellig te pick nicken. Nou ik ben gewaarschuwd en zal mijn boterhammen maar goed vasthouden. Ik moet er niet aan denken om 15km terug te moeten lopen met een lege maag.
Na de lunch had ik nog een meeting en kort daarna was het al weer tijd om naar huis te gaan.

Rivier

Ik heb vanmiddag een rondje gefietst. Ik was van plan om naar de rivier te fietsen en een plekje op te zoeken waar we een aantal geleden met de Hash hebben gewandeld. We vertrokken toen vanaf Radshak en liepen min of meer weer richting ons huis terug naar de rivier. Ik dacht vandaag fiets ik over de brug en dan loop ik vandaar naar de rivier, vlak naast de brug was een stijl talut wat over honderden meters was bedekt met afval. Dit leek me niks, ik fietste even verder en daar stonden een paar huisjes, er liepen wat mensen, het leek me niet gepast om hier langs te lopen, naar een paar honderd meter verder begon een betonnen muur welke minimaal 2 km lang richting Radshak leidt. Tja ik ben maar een beetje gaan toeren op de fiets, ik kwam na een tijdje weer een rivier tegen en heb hier een paar mooie foto's gemaakt.

Ik ben weer verder gefietst en kwam nog een brug tegen, vanaf hier had ik zicht op een andere oude brug, prachtig uitzicht, en in de verte zag ik een soort ooievaar, men noemt hem painted stork.

Sportief

Vanmorgen heb ik mijn zaterdagochtend training gedaan. Ik probeer op zaterdagochtend altijd een nieuw gebied te ontdekken. Ik begon op Banerroad, tot mijn verbazing liep ik een fietser voorbij. Ik liep tempo 2 , dit komt overeen met ongeveer12 km per uur. Indiase mensen zijn niet zo sportief, de meeste verplaatsen zich op een brommer, en de enkeling die dan fietst haalt de 12 km/hr nog niet eens. Goed ik vervolgde mijn route en 100m verderop haalde ik weer een fietser in. Geeft je wel vleugels. Bij vidyapeeth maingate begon het rustige traject, weg van de drukke banerroad. Hier trof ik een bord tree care every saturday morning. Er liepen twee vrouwen met een blik een paar bomen wat water te geven. Het ging behoorlijk heuvel op, daarna weer naar beneden, lekker op snelheid, kom ik een poort tegen van een militair terrein, ik zie niemand en stuif lekker door. Enkele honderden meters verder was er weer een check point. Dit keer werd ik terug geroepen en een zijweggetje ingestuurd. Even later stonden er een paar roadblocks op straat. Ik zag aan de kant van de weg blast unit, ik dacht blij dat me die mannen me hebben terug geroepen, je zou toch perongeluk een op plek komen waar men aan het oefenen is. Ondertussen zie ik mijn ronde tijden korter worden, even denk ik zal ik een 10 km personal best poging gaan doen. Nee dat moet je niet doen je moet niet van iedere training een wedstrijd maken. Terug naar tempo 2, kom ik weer op de doorgaande weg. Het is Aundh road, tijd om terug te gaan naar huis. Ik kom langs wat viskramen, de lucht is zoals je die kent
 van alle viskramen, de vis is net bezorgt, de autootjes met ijs staan er nog, de vis zit nog niet onder een dikke laag vliegen, zoals ik het s'middag altijd zie als ik na het werk naar huis rijd. Bij de backgate van de University bedenk ik dat het leuker lopen is over het terrein dan langs de drukke weg. Ik heb onlangs een doorsteekje ontdekt langs een poortje ergens achter on onze society. Het is slechts 300 m langs de hele drukke university road, toen ik daar was ben ik een stukje gaan wandelen, ongelovelijk wat een stroom verkeer, geen plek om te lopen, dan zie ik achter de geparkeerde auto's wat ruimte en kan weer verder rennen. Daarna moest ik oversteken, deze truck ken ik inmiddels, je moet gewoon langzam gaan lopen en alle verkeer kronkelt om je heen. Bij het poortje bij de society moet ik door een soort kooi van prikkeldraad, hij is ongeveer 20m lang, net iets te laag om rechtop door heen te rennen, gebukt ren ik door de sluis van prikkeldraad. Nog 500m en dan ben ik thuis. Tja zo leer ik de buurt steeds beter kennen. Ik realiseer me dat ik een jaar geleden ook eens een blog had gemaakt en dat ik daarna besloot niet meer op straat te rennen. Nu weet ik dat je een gate gewoon in kan gaan en dat je dan in mooie rustige stukjes komt.