Ik heb vanochtend maar een rondje gefietst, mijn Achilles pezen zijn geïrriteerd en ik wilde toch iets doen. Ik vertrok rond 8 uur, ik dacht op de fiets heb ik niet zo'n last van de hitte. Ik had inderdaad niet veel last van de warmte echter het verkeer was erg druk. Ik dacht was ik toch maar iets eerder vertrokken. Het is zo druk dat lekker door fietsen niet lukt. Ik had van een collega gehoord dat er een mooie Japanse tuin was. Ik heb op google earth even de coördinaten opgezocht zodat mijn horloge me de weg zou wijzen. Ik zag dat de naam van het park dezelfde naam had als de achternaam van mijn collega, "Desphande", ik zal hem maar eens vragen of het iets uit de familie is. Tijdens het fietsen heb je dezelfde snelheid als de riksja's, brommers en auto's. De brommers remmen ontzettend af voor verkeersdrempel. Ik houd hier niet zo van op de fiets, je moet iedere keer weer op snelheid komen. Je kunt zo'n verkeersdrempel zo eenvoudig opvangen met je benen en er soepeltjes over heen rijden. Maar als ik snelheid wil houden en de rest staat bijna stil op die drempels, daar wordt het ook niet veiliger van, dus ik rem ook maar af. Ik heb een rondje door de Japanse tuin gelopen, ik moest entree geld betalen, ik vroeg nog een keer extra naar het bedrag want ik dacht dat ik het niet goed had verstaan. 5 rupee dit is ongeveer 7 eurocent met de huidige koers. De tuin zag er goed verzorgt uit, niet uitzonderlijk mooi, ik verbaasde me het meest over het water wat er doorheen stroomde, dit was schoon en stonk niet. Dit is voor het eerst dat ik dit zie in India.
Na het bezoek aan de tuin ben ik naar Parvatti Hill gefietst, ik had geen slot bij me voor de fiets en heb een bezoek maar overgeslagen, ik ben doelloos een stuk verder gefietst. De weggetjes werden kleiner en kleiner, ik vind dit altijd wel leuk, je komt een beetje in de woongebieden van de doorsnee Indiër. Tot op een gegeven moment de weg helemaal op hield. De brommers gingen echter nog steeds rechtdoor, ik dacht laat ik dat ook maar doen, en na 100 m over zand en keien kwam ik bij de Pune-Bangalore Highway. Vanaf dit punt heb ik mijn horloge ingesteld op Thuis en ben met een lekkere snelheid met het verkeer mee naar huis gefietst. Je ziet de mensen verbaast kijken als je gewoon met het verkeer mee fietst over de snelweg. Snelheid was net iets boven de 30 km/hr.
Thuis aangekomen zag ik dat ik een rondje van 36 km had gemaakt, een mooi alternatief voor een hardloop training. Ik zit wel ontzettend onder het stof, ik begrijp weer iets beter waarom alle Indiërs met een doek voor hun gezicht op de brommer zit. Het lijkt trouwens wel een heel leger bankovervallers als je hier over de weg rijdt.
Na het bezoek aan de tuin ben ik naar Parvatti Hill gefietst, ik had geen slot bij me voor de fiets en heb een bezoek maar overgeslagen, ik ben doelloos een stuk verder gefietst. De weggetjes werden kleiner en kleiner, ik vind dit altijd wel leuk, je komt een beetje in de woongebieden van de doorsnee Indiër. Tot op een gegeven moment de weg helemaal op hield. De brommers gingen echter nog steeds rechtdoor, ik dacht laat ik dat ook maar doen, en na 100 m over zand en keien kwam ik bij de Pune-Bangalore Highway. Vanaf dit punt heb ik mijn horloge ingesteld op Thuis en ben met een lekkere snelheid met het verkeer mee naar huis gefietst. Je ziet de mensen verbaast kijken als je gewoon met het verkeer mee fietst over de snelweg. Snelheid was net iets boven de 30 km/hr.
Thuis aangekomen zag ik dat ik een rondje van 36 km had gemaakt, een mooi alternatief voor een hardloop training. Ik zit wel ontzettend onder het stof, ik begrijp weer iets beter waarom alle Indiërs met een doek voor hun gezicht op de brommer zit. Het lijkt trouwens wel een heel leger bankovervallers als je hier over de weg rijdt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten