Vroeg op

De wekker stond om 4:45, ik heb mijn ren kleren aangedaan,mijn tas gepakt en om 5 uur was ik klaar voor vertrek. Ik heb het hek van slot gedaan, ik zag dat Santosh er nog niet was. Om 5:15 besluit ik Santosh te bellen. Telefoon heeft geen bereik. Ik begin India te vervloeken, gasten zijn nooit op tijd, tijd bestaat niet voor ze, telefoon doet het nooit als je hem nodig hebt. Na een paar minuten buiten besluit ik om het netwerk maar een keer uit en aan te zetten. Ik bel Santosh en hij geeft aan dat hij er over 15 min is. Dit is de tijd die hij nodig heeft om van zijn huis naar mijn huis te rijden.
In de auto vroeg ik of hij nog sliep, waarop hij aangaf dat hij op zijn thee zat te wachten. Frons!!!
Als een gek zijn we al toeterend in de vroege ochtend naar de andere kant van Pune gereden. Bij aankomst zag ik de groep renners net vertrekken. Goed ik heb snel mijn start nummer opgespeld en ben achter de groep aangerend. Ik liep te hard om mijn achterstand goed te maken. Na een paar km lag ik voorop. Het was een mooie run. Over een pad op e heuvels. Lastig om echt hard te lopen. Maar ik heb genoten. De laatste 5km werd het warm, met nog 1 km te gaan kreeg ik een bloedneus. Ik ging wat waterdrinken bij 1 van de drink posten, het vrouwtje wat daar stond raakte lichtelijk in paniek toen ze het bloed zag. Ik heb haar gerust gesteld en ben verder gelopen. Ik dacht als ze nou maar niet een finish foto maken, met mijn bloedneus. Over de finish gekomen waren er weer heel veel bezorgde mensen. Ze wilden me naar een medical point brengen, ik zei ik wil alleen wat water en ik pak mijn rugzak wel even. Het bloeden stopte snel. Na een tijdje kwamen er allerlei mensen naar me toe, hoe ik dat toch doe, zo hard rennen, op ik alle dagen train etc etc. Nou ja deze voorbeeld functie heeft er weer toe geleid dat er 3 mannen met me mee willen trainen.