Sportief

Vanmorgen heb ik mijn zaterdagochtend training gedaan. Ik probeer op zaterdagochtend altijd een nieuw gebied te ontdekken. Ik begon op Banerroad, tot mijn verbazing liep ik een fietser voorbij. Ik liep tempo 2 , dit komt overeen met ongeveer12 km per uur. Indiase mensen zijn niet zo sportief, de meeste verplaatsen zich op een brommer, en de enkeling die dan fietst haalt de 12 km/hr nog niet eens. Goed ik vervolgde mijn route en 100m verderop haalde ik weer een fietser in. Geeft je wel vleugels. Bij vidyapeeth maingate begon het rustige traject, weg van de drukke banerroad. Hier trof ik een bord tree care every saturday morning. Er liepen twee vrouwen met een blik een paar bomen wat water te geven. Het ging behoorlijk heuvel op, daarna weer naar beneden, lekker op snelheid, kom ik een poort tegen van een militair terrein, ik zie niemand en stuif lekker door. Enkele honderden meters verder was er weer een check point. Dit keer werd ik terug geroepen en een zijweggetje ingestuurd. Even later stonden er een paar roadblocks op straat. Ik zag aan de kant van de weg blast unit, ik dacht blij dat me die mannen me hebben terug geroepen, je zou toch perongeluk een op plek komen waar men aan het oefenen is. Ondertussen zie ik mijn ronde tijden korter worden, even denk ik zal ik een 10 km personal best poging gaan doen. Nee dat moet je niet doen je moet niet van iedere training een wedstrijd maken. Terug naar tempo 2, kom ik weer op de doorgaande weg. Het is Aundh road, tijd om terug te gaan naar huis. Ik kom langs wat viskramen, de lucht is zoals je die kent
 van alle viskramen, de vis is net bezorgt, de autootjes met ijs staan er nog, de vis zit nog niet onder een dikke laag vliegen, zoals ik het s'middag altijd zie als ik na het werk naar huis rijd. Bij de backgate van de University bedenk ik dat het leuker lopen is over het terrein dan langs de drukke weg. Ik heb onlangs een doorsteekje ontdekt langs een poortje ergens achter on onze society. Het is slechts 300 m langs de hele drukke university road, toen ik daar was ben ik een stukje gaan wandelen, ongelovelijk wat een stroom verkeer, geen plek om te lopen, dan zie ik achter de geparkeerde auto's wat ruimte en kan weer verder rennen. Daarna moest ik oversteken, deze truck ken ik inmiddels, je moet gewoon langzam gaan lopen en alle verkeer kronkelt om je heen. Bij het poortje bij de society moet ik door een soort kooi van prikkeldraad, hij is ongeveer 20m lang, net iets te laag om rechtop door heen te rennen, gebukt ren ik door de sluis van prikkeldraad. Nog 500m en dan ben ik thuis. Tja zo leer ik de buurt steeds beter kennen. Ik realiseer me dat ik een jaar geleden ook eens een blog had gemaakt en dat ik daarna besloot niet meer op straat te rennen. Nu weet ik dat je een gate gewoon in kan gaan en dat je dan in mooie rustige stukjes komt.