Ik sta achter je

We wonen nu 7 maanden in India. Ik zit bijna dagelijks een paar uur in de auto. Je zou denken dat je gewend raakt aan het claxonneren. En dit is ook wel het geval, op straat schrik ik er niet meer van, ik schiet ook niet opzij. In de auto blijf ik gewoon de krant lezen zonder op te kijken. Maar toch blijf je je zo af en toe je voorhoofd fronzen. Het vreemde is namelijk dat men hier claxonneert om aan te geven waar je je bevind. Als je een fietser inhaalt dan claxonneer je om er zeker van te zijn dat de fietser weet waar je bent en dat hij niet spontaan zonder om te kijken oversteekt. Over je schouder kijken is dus niet nodig, dit doet ook niemand. Je hoeft alleen maar te luisteren. Vandaag reden we richting een kruispunt, het stond muurvast met auto's. We sluiten achteraan vlak achter een grote vrachtauto, en claxonneren vervolgens twee keer voldoende lang zodat de vrachtauto weet "Ik sta achter je". En dan opeens denk ik waarom doe je zo ongeduldig je ziet toch dat het muurvast staat, die vrachtauto kan geen kant op.
Grappig om te beseffen dat sommige reacties heel lang blijven hangen ondanks dat je rationeel weet dat het anders is.