Twee en een halve week Nederland waren snel voorbij. Een heerlijk rustgevend gevoel, weinig stress en frustraties. s'Ochtends om 5:30 uur gaat de wekker in Beerze, om vervolgens om 6:16 uur met de trein te vertrekken uit Ommen. Bart vraagt me waar we moeten overstappen, in mijn relax modus realiseer ik me dat ik hier nog niet naar had gekeken. Op schiphol aangekomen gaan we naar de incheckbalie. Alles loopt op rolletjes, totdat de mevrouw bij de bagage drop-off tegen ons zegt, "u heeft geen stoel". Men geeft ons een beetje hoop door te zeggen dat de vlucht overboekt is maar dat er doorgaans wel een paar mensen niet komen opdagen.
We gaan naar de gate, we zorgen dat we zo snel mogelijk in de rij komen om een stoel te claimen. De mevrouw bij de balie begint met duizend en één excuus en geeft aan dat de kans erg klein is dat het gaat lukken. Ze vertelt tevens dat vluchten naar Mumbai altijd worden overboekt omdat ze worden gekenmerkt door de grote hoeveelheid annuleringen. Vervolgens vraagt ze of we willen wachten totdat iedereen is ingestapt, zodat men het definitieve antwoord kan geven en dan vervolgens een vervangende vlucht met bijbehorende vergoeding kan regelen. Tja één uur wachten, je ziet al die indiase mensen om je heen, je denkt waarom komen die mensen nou altijd zo slecht hun afspraken na, zodat zelfs vliegmaatschappijen er op gaan anticiperen. Het rustige vakantie gevoel was al weer aardig verdwenen.
Iedereen zat in het vliegtuig, op ongeveer 10 mensen na, één van hen wordt erg boos en krijgt een stoel toegewezen. De kansen slinken, we doen ook maar een stapje naar voren, dan worden een aantal mensen weggestuurd, en wij worden naar voren geroepen en krijgen een boardingkaart met stoel nummer. Pfffff.
Klein voordeeltje is dat we een stoel bij de nooduitgang hebben, dit geeft lekker wat ruimte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten