Plannen

Op mijn werk heb ik zo af en toe twijfel of men wel werkt aan de hand van een planning. Natuurlijk heeft ieder zijn wekelijkse schema wat hij afwerkt en alle vinkjes zet zodat hij kan aantonen dat hij zijn werk goed doet. Maar of je ook op papier zet wanneer je welke "deliverable" af hebt, dat is in India iets anders. Men heeft sowieso een probleem met het begrip tijd. In het Hindi is het woord voor gisteren gelijk aan het woord voor morgen. Als ik aan de chauffeur vraag of hij "at 5 o'clock in the afternoon" kan komen dan volgt er altijd een verwarring. 5 PM werkt gelukkig wel. Toch zie je dat hij begrippen als tomorrow, afternoon en yesterday niet begrijpt.
Anne-Marie vertelde me dat men hier op school leert hoe je een agenda moet gebruiken. Er wordt aan de kinderen geleerd dat men het huiswerk moet opschrijven bij de dag dat men het op krijgt. Met als gevolg dat je iedere dag een paar weken moet terug bladeren om te kijken of je nog huiswerk hebt voor die dag. Anne-Marie heeft zich voorgenomen om het maar weer net als in Nederland te doen. Bart had vanaf dag 1 al het idee dat dit onhandig was, en is er nooit aan begonnen. Wat ik me nog wel herinner van de eerste week is dat Bart vroeg hoe de agenda te gebruiken. De agenda's bevatten namelijk zo af en toe dubbele dagen. Je hebt dan bijvoorbeeld ma, di, wo, do, vrij, wo, do, vrij, zaterdag, zondag. en de week erna zit spontaan goed en daarna zit bijvoorbeeld maandag en dinsdag dubbel. Het is niet te geloven dat men zo'n chaos kan creëren. Dus dat men niet leert plannen is me duidelijk. Als je op maandag aan iemand vraagt of hij/zij een vergadering voor je wil regelen voor a.s. vrijdag, dan wordt donderdag middag na 18:00 uur de uitnodiging rond gestuurd. Ik heb me erover verbaasd dat iedereen (Ca. 12 personen) present was. Gedurende de week voorafgaande aan de vergadering heb ik nog twee herinneringen gestuurd. Ik ging donderdag voor zessen naar huis en was verbaast dat de vergadering op vrijdag om 10:00 uur doorging. Ook in de bouw plant men niet, in het huis wat men aan het bouwen is naast ons huis hoor je hoofdzakelijk geluiden van bikken en hakken. Dit is volgens mij alleen maar noodzakelijk als je dingen wilt afbreken, dus niet gepland. In ons huis zitten bijna alle licht knopjes achter de deur, dus als je de deur open doet dan moet je erom heen lopen om het ligt in de kamer aan te doen. Als je een beetje nadenkt voordat je begint dan zijn dit soort dingen te voorkomen..

In onze kamer zit een rij van 8 schakelaars voor licht en ventilatoren. Het zijn twee setjes van vier, de linker vier zijn voor het rechter deel van de kamer. De andere net anders om. Het went wel, maar waarom? Indiers vinden het blijkbaar niet erg en accepteren dit soort zaken continu. In de kamer van Thomas zit een zeer bijzondere schakeling, tijdens mijn electro-techniek studie heb ik deze schakeling niet geleerd. Ik snap nog steeds niet precies wat er verdraait zit. Thomas heeft inmiddels door dat wanneer het licht niet uit wil met de schakelaar naast zijn bed, dat hij dan de ventilator moet aanzetten met de schakelaar naast zijn bed en naar de deur moet lopen om daar het licht aan te zetten waarna de ventilator weer uit gaat.
Ik heb toch een intelligente zoon van 8.

Olifant

Olifanten wassen en op een olifant rijden stond op het programma. Eerst zijn we de Olifant gaan wassen, de olifant lag in een riviertje, Gerlinde en Anne-Marie gingen met de schil van een cocosnoot naar de olifant en hebben hem een lekkere scrubbeurt gegeven. De Olifant genoot er van, daarna mochten de dames op de rug gaan zitten. De begeleider begon iets de roepen waarna de olifant de beide meisjes een douche gaf. Toen iedereen schoon was zijn we naar een andere olifant gegaan om een ritje te maken.

Bezuinigen

Vanavond heb ik even gefietst op onze eigen fiets. Wat was dit een genot, het zadel zat vast, het zadel staat op de juiste hoogte, het zadel is zacht, er zit geen slag in het wiel, er zit geen bobbel in de band, je hebt verlichting, het wiel loopt niet aan, oh wat is dat heerlijk. Dit soort dingen valt je normaal niet zo op maar nadat we in Goa een fiets gehuurd hebben ga je dit soort dingen waarderen. Toen we de fietsen huurden vroeg ik of het zadel hoger kon, het stond erg laag, de verhuurder gaf aan dat hij niet hoger kon, na wat aandringen van mij schroefde hij het zadel los en liet me zien dat de zadelpin niet langer was. Werkelijk de zadelpin was circa 10 cm, dus niet te verstellen, de verhuurder zei: "Indian brand" en hij schudde veelzeggend zijn hoofd. Gerlinde en ik hebben een rondje gefietst, na 10 km hebben we gewisseld in de hoop dat de andere fiets beter was. Gerlindes fiets was nog erger dan de mijne, het zadel ging naar voren of naar achteren, de laatste 3 km heb ik staand gefietst. Nou klaag ik wel ontzettend maar het koste ook bijna niets, slechts 100 roepie per dag per fiets. De Hotel eigenaar vertelde ons dat we veel te veel hadden betaald we hadden er ook 1 voor 50 roepie kunnen huren. 100 roepie = 1.60 Euro.

Vanavond na terugkomst van onze vakantie werden we hartelijk ontvangen door onze buren. Tijdens het Diwali feest hoor je mensen iets te geven, we kregen een doos koekjes en chocola. Tevens werden we uitgenodigd om bij hun te komen eten. Terwijl de vrouw des huizes aan het koken was werden wij uitgenodigd om vuurwerk af te steken. In Nederland is het vuurwerk veilig, als je hier een lont aansteekt dan duurt het soms 5 seconden en soms een halve seconden voordat het ontploft. En als het dan ontploft dan is het kleinste matje nog heftiger dan het grootste vuurwerk in Nederland. Na wat van deze heftige kleine matjes te hebben afgestoken kwam de buurman met wat groter spul aan. Het was zeer indrukwekkend. Gelukkig hebben we geen ongelukken gehad.

Na afloop concluderen we dat ze op de verkeerde dingen bezuinigen, Korte zadel pinnen om een stukje ijzer te sparen, korte lontjes waarvan ik geen goede reden kan verzinnen.

Persoonlijk houd ik nogal van degelijk, ik kies er altijd voor om het extra stevig te maken, dit is het tegenovergestelde van Indiers, zei proberen overal een minimum aan materiaal te gebruiken. Weinig schroeven, dun blik en ijzer, dunne matrassen etc.

Vet onhandig

Thomas,
Waarom plakken ze die handige openingen van de Jam ook dicht, VET ONHANDIG.

Huizen in Goa

In Goa ziet het er anders uit als in Pune. Het is hier rustiger, er zijn heel veel palmbomen en de Huizen zijn groot en hebben felle kleuren. Ik heb slechts een paar foto's toegevoegd, in het dorpje waar we verblijven zijn ook nog rode, gifgroene, beige, groene, oranje en een aantal mengkleuren hiervan.

Vogeltjes

Voor ons hotel is een weiland/rijstveld, de koeien lopen hier te grazen, de vogels lopen rond de koeien om alle ongediertje wat zich beweegt op te eten. Ik heb 1 uurtje zitten kijken en wat vogels op de foto gezet.

Sorry even geen vogel maar een libelle

Kingfisher, als hij vliegt is hij prachtig blauw, ik heb lang zitten wachten en geprobeerd om hem vliegend op de foto te zetten. Steeds als ik de camera even ergens anders op richte ging het vogeltje een paar meter vliegen.

Sorry even geen vogel maar het hotel waar we verblijven.

Spicefarm

Vanmiddag zijn we naar een spicefarm geweest. Ik vond het heel erg interessant, helaas is het teveel om allemaal te onthouden. Ik heb een paar foto's gemaakt.

Koffie bonen, men had twee soorten Arabica en Robusta, op de foto is de robusta te zien.

Een bananen boom met bananen

Een kleine variant van de kokosnoot de Bitternut. De vruchten zijn ongeveer 3 cm. Men gaf ook nog een demontratie hoe men in zo'n boom klimt en dan op ca 8 meter hoogte met het lichaam en boom heen en weer gaat zwaaien zodat men kan overstappen in een andere boom om de vruchten te plukken. Ik had het gevoel dat het dunne  boompje ieder moment zou kunnen afknappen. Wat verder een leuke wetenswaardigheid is dat je kan zien hoe oud een kokosboom is. namelijk iedere 4 ringen in de lengte van de boom staat voor 1 jaar ouderdom.

Turmeric, de wortels worden gebruikt om een geel poeder van te maken, even koken daarna drogen en fijn stampen, men vertelde dat het erg goed was om op wonden te gebruiken. Dit zal wellicht het gelepoedertje zijn geweest dat men onder mijn voet heeft gesmeerd.

Black widow spider, hier liepen we bijna tegen aan toen we gingen kijken naar cinnamon, dit is een boom waarvan de bast wordt gebruikt om kaneel te maken. De bast ruikt echt heel sterk naar kaneel.

We liepen een stukje verder en kwamen langs een teak boom. Toch leuk om te weten waar je meubeltjes vandaan komen.

Cacoa

Op weg naar de Vanille, werden we opzij geleid door 1 van de medewerkers van het park. Er was een giftige slang in de boom. Het beestje is ongeveer zo dik als mijn vinger en een halve meter lang.

Vanille, er schijnen witte bloemen aan te komen. Men vertelde dat men heel weinig vanille nodig heeft om de smaak en geur over te brengen op bijvoorbeeld suiker.

Peper, dit zijn de peper korrels die we uit de peper molen kennen. de man legde uit dat de rijpheid en de verwerking de kleur bepaald. Dus soms wit, zwart, rood of groen.

Dit is de piri peper, de pepertjes worden niet groot. Ze zijn 2000 keer zo sterk als de gewone peper. Hij vertelde dat deze soort de op drie na sterkste peper op de wereld was. Ik geloof dat ik deze niet in mijn eten hoef.

Goa

Goa is mooi, een oase van rust, veel palmbomen met rijstvelden er tussen. Op weg naar het strand wandelen we door de rijstvelden. Langs het weggetje zitten ook vrouwen vis schoon te maken. De stank is enorm. Bij het strand gaan we even zitten. Ik zie een aantal koeien op het strand en stel voor er naar toe te lopen. Bart vindt dit onzin en blijft achter op het muurtje.

Het was eindelijk een lekkere aangename temperatuur in de avond. Een lekker briesje over het strand. We besloten om lekker even te gaan zitten. Anne-Marie zei ik bel Bart even of hij ook komt. Om aan te duiden waar we zaten zei Anne-Marie we zitten onder de vlieger, Bart verstond dat we onder de vliegen zaten. Hij zei waarom kom je dan niet hier naar toe.

Zo zie je dat je eerste gedachten redelijk worden beinvloed door je omgeving.

Vissers huizen nabij strand

Eten

Thuis koken we gewoon net als in Nederland. Italiaanse pasta, aardappelen met groente, pannenkoeken enz. Een paar keer hebben we geprobeerd om Indiaas te koken. Als we dat doen dan doen we er ongeveer een kwart van de pepers in, de smaak is dan lekker. Boodschappen doen kost veel tijd, je zoekt je wezenloos naar bepaalde producten. Melk zit in een zakje. Vlees is niet te vinden in de supermarkt in Aundh. Bier en andere alcoholische drankjes moet je naar een kleine slijterij. Nu na een paar maanden kunnen we alles redelijk vinden. Er is 1 supermarkt in Pune welke allerlei internationale producten heeft. Als je hier iets vind dan moet je gelijk het schap leeg kopen want het wordt wellicht de komende maanden niet meer aangevuld. Zo hebben wij een reeks hagelslag potjes ingeslagen. Dit zijn zo van die dingen waar je naar gaat verlangen. Op mijn werk eet ik in de kantine. Het bestellen van het eten is een uitdaging, er staat een bord van 6 m2 met woorden waarvan ik de betekenis niet ken. Ik kies meestal iets willekeurigs, dit probeer ik uit te spreken bij de kassa, na drie keer herhalen slaan ze meestal iets aan en dan betaal ik. Probleem twee is dat er minimaal 6 plaatsen zijn in de kantine waar je verschillende gerechten kan halen. Bij iedere balie staat een rij waar je minimaal 10 minuten moet wachten voordat je aan de beurt bent. Als je dan de verkeerde balie kiest dan duurt het erg lang voordat je wat te eten hebt. Ik vraag dus meestal aan iemand in de rij of ik in de juiste rij sta. Als je dan aan tafel je eten wilt opeten dan is het een verrassing hoe heet het is. Ik houd best van pittig, thuis in Bussum was ik de persoon die met regelmaat wat sambal toevoegt. Ik heb hier met regelmaat het zweet op mijn bovenlip en voorhoofd staan van de hoeveelheid peper. Als ik voor de eenvoudige oplossing ga en ik bestel een Veg Cheese Sandwich, dan kijken mijn collega's me aan en vragen wanneer ik me nou eindelijk eens aanpas en een goede maaltijd ga nuttigen.

Cultural Differences

Voordat we naar India gingen hebben we een cultural training gehad. Tijdens de training bleek dat ik al veel onderwerpen kende door mijn werkervaring. Culturele verschillen waarnemen is de eerste stap. Er voor open staan is een tweede stap. Tijdens de training werd ons medegedeeld dat ieder gezinslid een cultural shock zou gaan beleven ergens in de tweede of derde maand na vertrek. Ik merkte de laatste weken dat het erg moeilijk is om je plannen te realiseren. Ik denk dat dit voor mij de culturele dip was. Gisteravond heb ik een biertje gedronken met een collega uit Nederland en zijn engelse collega. Dit heeft me bijzonder goed gedaan. Ik denk dat dit komt omdat we hebben gesproken over het lastigste deel van mijn opdracht hier. Ik moet namelijk zorgen dat er iets veranderd zodat er verbetering komt. We kwamen tot de conclusie dat Indiërs denken dat ze nooit fouten maken, dit wordt veroorzaakt door het feit dat men nooit iemand zal bekritiseren. Maar als ik iemand moet vertellen dat hij niet goed doet en dat we dit moeten verbeteren dan zal hij dit ontkennen want hij maakt immers nooit fouten. Dit lijdt tot een conflict en niet tot een oplossing. En dit is wat ik de laatste weken waarnam. Veel discussies en geen voortgang.
Ik zal dus in mijn aanpak ze niet moeten bekritiseren, ik zal ze moeten complimenteren, en vandaar uit proberen aan te geven dat men in de rest van de wereld iets anders verwacht maar dit zonder hen te bekritiseren, wellicht nog een aantal complimenten tussen door.
We kwamen ook tot de conclusie dat ik eerst naar mezelf moet kijken. Als het om een cultural difference gaat dan is de kans groot dat ik me niet kan inleven in hun manier van reageren, dit komt omdat ik de afgelopen 45 jaar niet anders gewent ben. Ik merk dat dit enorm helpt, je raak in ieder geval minder gefrustreerd. Je ergert je namelijk niet aan de ander maar realiseert je dat je hun gedrag niet begrijpt. En een Indiër maakt nooit fouten dus hij doet het per definitie goed. Ha Ha.
Als laatste topic hebben we het gehad over Values. Dit is ook behandeld tijdens de cultural training. Values zijn de normen en waarden die het diepst in de cultuur zitten. Het zijn normen en waarden welke al duizenden jaren waar zijn voor een volk. Een value kun je niet veranderen. Ik heb dit de afgelopen maand ook voor een paar topics geprobeerd. Ik kan hier beter mee stoppen en mijn energie in andere zaken steken. Een voorbeeld hiervan is dat wij Nederlanders altijd nadenken over wat we doen en vooral waarom we het doen. Indiërs werken vooral volgens check lijsten die ze strak volgen, dit is ook eenvoudig want je neemt geen risico's en je kan eenvoudig aan tonen dat je geen fouten hebt gemaakt. Want als alle vinkjes staan dan is het goed. Dit zegt niks over het gedane werk. Ik heb getracht dit te delen maar hier peuter ik aan een Value die ik wellicht niet kan veranderen. Ik zal me er wellicht bij moeten neerleggen dat alles met procedures, formulieren en check lijsten moet worden gedaan zodat de personen die ermee moeten werken niet hoeven na te denken.
Diep van binnen haat ik deze bureaucratie. Dit zal mijn value wel zijn.

Tuin

Wij vinden het altijd fijn om een mooie tuin om ons heen te hebben. Vorige week zijn we op de fiets naar een plek geweest waar men planten verkoopt. Het vreemde is dat je de seizoenen niet kent. Je weet dus eigenlijk niet op je planten koopt die al bijna zijn uitgebloeid of juist niet. We hebben maar wat planten gekocht en in onze tuin gezet. Onze tuin bevatte vooral veel groen, wat niet bloeit, of misschien nog niet bloeit. Sommige klimmers groeien erg hard onze buurman vertelde dat het een passie bloem is. Ik ben benieuwd. Verder staan er twee palmboompjes en een mango boompje. In de tuin van de buren staat een erg grote mango boom, deze zal wellicht vruchten dragen. Ons boompje zal daar wel te klein voor zijn.

De gekochte planten hebben we in de grond gezet. Op dat moment snapte ik waarom men hier altijd aan het graven is met pikhouwelen. De grond was kei hard. Het is een soort klei die heel goed plakt aan al je tuin gereedschap. Dit is het tegenovergestelde van het klap zand uit Bussum. Eén van de plantjes die we hebben gekocht is gaan bloeien, en andere laten alle bloemetjes vallen.

We hebben ook een boekje gekocht met Indiase vogels. Helaas heeft het boekje een Indiase indeling welke wij als eenvoudige Nederlanders niet begrijpen. We kunnen dus geen enkel vogeltje vinden.

Die zwarte vogels hebben grotendeels witte vleugels als ze vliegen, en dat onderste vogeltje is heel klein ca 5 cm.

We kregen trouwens ook nog een mailtje van onze huurders in Bussum, dat ze zoveel complimenten kregen over onze tuin tijdens de house warming. Dit doet een mens goed.

Alandi

Vandaag zijn we naar Alandi geweest. Alandi ligt aan een rivier ongeveer 20 km ten noorden van Pune. Aan beide kanten van de rivier was een galerij. Naast de galerij was een trap het water in. Er waren veel mensen zich aan het wassen en de was aan het doen. Er waren ook veel kinderen aan het zwemmen in het water. Wij waren ook een toeristische attractieve, de hele groep met kinderen stond rond ons. Ik heb wel twintig keer gezegd dat we uit Nederland komen. We hebben de tempel bekeken en wat gegeten. Daarna zijn Thomas en ik ook gaan zwemmen.  De rivier stroomde lekker, als je erin ging dan kon je je lekker laten meedrijven en 20 meter verderop er weer uit. Terwijl wij aan het zwemmen waren ging een groepje kinderen hetzelfde rondje maken.

Bij het laatste rondje sprong ik in het water. Dit had ik beter niet kunnen doen. Ik kwam op iets scherps terecht. Aan de kant bleek het flink te bloeden. We probeerden het te stelpen met een papieren zakdoekje, toen kwam er een mevrouw te hulp met een potje zalf. Ze smeerde het op de wond, tot mijn verbazing verdween de zalf in zijn geheel in de wond. Daarna drukte ze nogmaals een paar flinke klodders in en op de wond. Het bloeden stopte bijna, waarna er een zakje oranje poeder over de wond werd gedaan. We hebben nog een kwartiertje gezeten en zijn met de auto naar huis gegaan. In de auto sloeg de twijfel toe mbt deze behandeling. We zijn maar naar het ziekenhuis gegaan. In het ziekenhuis ging men de wond schoonmaken, eerst voorzichtig, maar het werd niet veel schoner. Men vroeg wat erin de wond zat. We hebben uitgelegd wat er was gebeurd, toen kwam de arts met een fles ... aan. Hij druppelde dit in de wond, waarna een heftige reactie plaats vond het begon te schuimen. Dit heeft hij twee keer herhaald. Daarna begon hij erg hard met verband dat in jodium was gedoopt te wrijven. Dit alles was niet geheel pijnloos. De arts zei dat het een diepe wond was en dat hij gehecht moest worden. Ik kreeg nog een tetanus prik, en wat verdoving waarna er hechtingen zijn geplaatst. Ik hoop dat alle troep er uit is. De volgende keer laat ik me maar niet helpen door iemand aan de waterkant. Op zo'n moment is het zo aardig als men je spontaan helpt dat je het ook nauwelijks kan weigeren.

Ergo II

Afgelopen donderdag naar de gym geweest. Ik heb de printout van de concept II erbij gehaald. Ik heb laten zien dat het bankje achterste voren zit, de persoon aan wie ik het uitlegde, begreep het probleem. Hij haalde er de hoofdtrainer bij. Hij garandeerde me dat ze het bankje gingen aanpassen. Ik zei ik ga ervan uit dat het de volgende keer in orde is. Yes Yes Sir was het antwoord. Helaas zat vandaag het bankje nog steeds verkeerd om. Moet ik echt zelf een steeksleutel meenemen?

Gisteren waren we met vrienden uit eten. Hij zei tegen me dat hij het gevoel had dat iedereen gewoon tegen je liegt. Ze beloven van alles en komen niets na. Je moet overal achteraan zitten. Ik ervaar precies hetzelfde.
Maar de aanhouder wint. en winnen zal ik.

Vakantie huiswerk

De kinderen hebben twee weken vakante. Bij vakantie kun je je vraagtekens zetten. De leraren vinden het volgens mij ideaal. Om ervoor te zorgen dat de kinderen veel leren als ze niet op school zitten. Ze geven wat extra huiswerk in de vakantie. Thomas onze jongste  van 8 jaar oud krijgt het volgende huiswerk op:

Holiday Home work (Diwali)

1.    Find out how waste is managed in your home country.

You can make a booklet, power point or a chart.

2.    Revise the math concepts done up till now.

3.    LEARN times tables up to 10.

4.    Collect waste things (like empty cardboard boxes, empty cans, pieces of strings etc.) from home and get them to school.

5.    Optional: write a play for the assembly based on the ideas that we brainstormed in class.

I am also attaching two spelling lists. These are the ones which we made and were unable to send. The spelling test will be on Friday, 4th Nov 2011.

Wishing you all   'A VERY HAPPY DIWALI!'

evaporation

condensation

precipitation

landfill

biodegradable

quotient

dividend

divisor

multiplicand

multiplier

product

factors

shapes

polygon

quadrilateral

systems

cube

cuboids

cylinder

pyramid

prism

cone

sphere

clean

clear

water

Weet je wat het is: Ik ken zelf de helft van de woorden niet eens. Ik vind het echt ongelovelijk. Het arme kind kan nog niet eens engels. Als ze nou eens zouden beginnen met woordjes als papa, mama, huis, auto, straat, school etc.

De tweede week van de vakantie hebben we een reisje naar Goa geboekt. We gaan lekker genieten van zon, zee en strand. We laten het afval gewoon even rusten.

Ergometer

Ik heb een abonnement op de sportschool genomen. De sportschool heeft ook een ergometer. Zo kan ik toch nog een beetje feeling houden met het roeien. Nou feeling met deze ergometer heb ik. Ze hebben namelijk het bankje achterstevoren op de ergometer geplaatst. De feeling die je dan hebt is vooral op je stuitje. Daar waar normaal een verlaging, het windgat hebt zit nu een verhoging dat akelig in je stuitje prikt als je een roei beweging maakt. Ik zei tegen 1 van de begeleiders dat het bankje achterstevoren zat, waarop hij antwoordde nee hij zit goed. Ik vroeg hem om het eens te proberen, hij ging roeien met zo'n sportschool haal. Tja je begrijpt het al hij voelde niets verkeerds, ik vroeg hem achterste voren op de ergometer te gaan zitten zodat hij kon voelen of dit beter zit. Helaas weigerde hij dit, wellicht enige schaamte in een overvolle sportschool. Ik heb hem vervolgens gezegd dat ik al twintig jaar roei en dat de bankjes altijd andersom zitten. Hij bleef weigeren, ik vroeg hem om het toch bespreekbaar te maken met andere begeleiders. Dit heeft hij beloofd. Ik geloof echter niet dat er iets zal veranderen. Ik heb maar een print-out van een conceptII gemaakt en zal hier de eerst volgende keer nogmaals een overtuigend verhaal houden.

International day

Op de school van onze kinderen werd afgelopen week een international day georganiseerd. Er was een lijst gemaakt van alle landen waarvan er kinderen op school zitten. In totaal 28 landen, totdat Gerlinde en Bianca beide moeders van Nederlandse kinderen erachter kwamen dat er kinderen uit Holland op school zaten en kinderen uit the Netherlands. Je gaat je toch afvragen hoe het zit met de topografische kennis van de leraren op deze school. Het moet een hele domper zijn geweest voor de school dat ze slechts 27 nationaliteiten hebben op school.
Aan de ouders was gevraagd om per land een stand te maken. De stand moest iets te eten bieden uit het land en verder wat wetenswaardigheden. Gerlinde, Bianca en ik hebben er een mooie oranje stand van gemaakt. We hebben hutspot met appelmoes geserveerd. Ook hadden we een broodje kaas en  appelflappen. Voor de jongste kinderen was er een stempelkaart. Ik ben met Thomas langs alle stands gelopen en overal een hapje geproefd. Wat stevige kost uit Polen, wat zoets uit IJsland, een hete hap uit Pakistan, een croisant uit Franrijk, pizza uit Italie, een hotdog uit Amerika, een salsa uit Mexico, koekje uit Zuid-Afrika, kopje thee uit Engeland, honing koekje uit Hongarije, snoepje uit Denemarken, Zweeds gehaktballetje, koekje uit Finland, lekkere ham uit België de stand van Engeland was al leeg, sushi uit Japan. Bij Korea was de stand al leeg toen ik kwam. Aan het begin van de avond werd Gerlinde door Su-lee aan de hand meegenomen. Er stond een hele rij te wachten voor het lekkers uit Korea. Su-lee liep met Gerlinde aan de hand, en riep Barts mum, Barts mum en passeerde de hele rij en Gerlinde had een bord vol met hete lekkernijen.
Na het eten waren er nog wat dans optredens, waarbij de Braziliaanse er ver boven uit sprong, wauw wat een show en dat door 1 vrouw gegeven.

Dasera

Vandaag had ik een vrije dag omdat het een feestdag was. We waren vanmorgen uitgenodigd door de buurman. Afgelopen dagen hadden we met regelmaat gezang gehoord vanaf zijn erf. Onder zijn huis op de begane grond is een plek waar mensen samenkomen. De buurman had aangegeven dat vanaf 9 tot 11 uur een hindoe ritueel werd gehouden met aansluitend wat te eten. We hebben het laatste stukje van het rituele gezang bijgewoond, we kregen wat te eten, en we werden heel hartelijk aan allerlei mensen voorgesteld. Iemand zei heel trots dat hij Ram was. Een ander had jaren de koffie en thee machines mogen onderhouden/leveren bij Honeywell. Rond twaalf uur moesten we weer verder omdat de andere buurman ons had uitgenodigd voor de opening van zijn tweede Panasonic winkel. Ook daar werden we weer zeer hartelijk ontvangen, we kregen weer wat te eten. Het duurde een poosje voordat de baas van Panasonic India kwam om het lintje te knippen. We hebben tussendoor maar even een kado voor Bart gekocht. Bart is morgen jarig, Bart is niet thuis hij is met school voor een aantal dagen naar HongKong. Kado geven wordt dus even uitgesteld.
Vanavond heb ik me verdiept in het festival. Het is het festival van Dasera. Er zijn een aantal Navaratri festivals per jaar in India. Navaratri is de verering van de godin Durga welke de vorm van kracht en energie heeft. De datum waarop de festivals plaats vinden wordt bepaald door de maanstand. Het festival van de afgelopen dagen is voor het begin van de winter. De godin  Durga wordt aanbeden. De godin wordt iedere dag in een andere vorm aanbeden. Zie plaatje.

De verering bestaat uit 3 delen van 3 dagen. De eerste drie dagen wordt de god Durga aanbeden voor sprituele kracht, de tweede periode van drie dagen wordt god lakshmi aanbeden voor spirituele rijkdom (verrijking). De laatste drie dagen Saraswati aanbeden voor de wijsheid. De tiende dag is vandaag deze wordt ook wel Dasera genoemd, maar ook wel Vijayadashami. Dasera is afgeleid van dash hara, dash betekend tien en hara betekend verslagen.

Ram betekend ook iets in dit festival, daarom was wellicht de ene meneer van vanmiddag daar zo trots op. Ram betekend de overwinning van het goede.

Ik ben met mijn laptop naar ons dakterras gegaan om van het vuurwerk te genieten. Zien we opeens een vleermuis op 5 meter afstand van ons neerstrijken en op de kop hangen in de boom. Vleermuizen in India zijn groter als die in Nederland, ik schat dat deze ongeveer een halve meter groot is.

Alle auto's, brommers, Riksa's en huizen zijn versierd met bloemen slingers. Onze buurman kwam vanmorgen ook een slinger boven onze voordeur hangen.

De geiten hebben vandaag ook weer een lekker dagje, ze gaan van geparkeerde brommer naar brommer en eten hun buikje rond van de heerlijke bloemen.

Ik vond het een heerlijk dagje, opgezogen worden in de Indiase cultuur.

Veetransport

Zoals velen weten lopen er in India Koeien op de weg. Die koeien zijn volgens mij blind en doof. Auto's toeteren, geven lichtseinen, ronken met de motor maar niets schijnt hen te deren. Naast de koeien kom je ook zo af en toe een herder tegen, midden in de stad. zo'n herder loopt dan achter een kudde geiten aan. Je kunt je voorstellen dat het verkeer daar enige hinder van heeft.
Vanmiddag zag ik iets waarna ik dacht dit is iets voor een blog. Ik wilde een foto maken, maar voordat ik het juiste knopje had gevonden op mijn telefoon stond het stoplicht op groen en reed het brommertje weg. Nou vraag je je misschien af wat is er zo bijzonder aan een brommertje. Nou op de brommertje werd een geit vervoert. De geit werd aan zijn poten op de schoot van de persoon achter op de brommer vastgehouden. Dit is wel een heel bijzondere manier van veetransport.

Indiaas ontbijt

De buren hadden ons uitgenodigd voor het ontbijt. Nadat we ons hadden voorgesteld, hebben we even gezellig gepraat. De buren hebben twee zonen waarvan een een jaar in België had gewoond en de ander in Duitsland. De buurman was ook wel eens in Amsterdam geweest.Opa en overgroot oma wonen ook in het huis. Ze vertelden dan opa op 7 jarige leeftijd was gevlucht tijdens de opsplitsing van groot India in India en Pakistan. Hij heeft eerst een aantal jaren in Pimpri gewoond, dit ligt vlak boven Pune. Pimpri is tegenwoordig aam Pune vastgegroeid. Toen hij het huis 30 jaar geleden in Sindh society liet bouwen was het een bos met slangen en ander ongedierte.
Het ontbijt was echt Indiaas, lekkere hete aardappel curry, zoete melkpap met vermicelli en gefrituurde deeg balletjes in suikerstroop. Verder kwamen er nog noten, kruid cake en appel partjes op tafel. Dit aten we met thee met melk en veel suiker. Wat ik bijzonder vond was dat wij aan tafel zaten en de buren op een bank achter ons, er was niet voldoende plek aan tafel. Toch raar als wordt uitgenodigd om te eten en dan niet samen met ze eet.
Na het ontbijt gingen Asish (de buurjongen) Bart Anne-Marie en Kadier(Barts loge dit weekend) buiten kletsen in de schommelbank.
Als ras echte kaaskoppen ben je zo af en toe op zoek naar iets van thuis. We dachten kaasplateau, lekker.
Vanmiddag hebben we het kaasplateau bezocht, dit is een hoogvlakte 120km ten zuiden van Pune en staat bekend als "flowervalley" Gedurende deze laatste weken van de regentijd is het een bloemenzee.Geen kaas gevonden.
Toen we bijna waren aangekomen op de hoogvlakte moesten we parkeren. Het laatste stukje was er een pendel bus. Ik denk dat er zo'n 80 mensen in de bus zaten, met veel geronk zijn we de berg op gereden. Halverwege kwam een mevrouw de bijdrage voor het vervoer innen, 5 roepie per persoon, ik dacht dat ik het verkeerd verstond maar inderdaad het koste slechts 5 roepie, dit is ongeveer 8 euro cent. Nadat we door de prachtige bloemenzee hebben gelopen kwamen we terug bij de bus stop. Er stond een waanzinnig lange rij. We dachten we lopen dat stukje wel. Halverwege kwamen we wat jongens tegen, die de bus te duur vonden. Ze klaagden er over dat ze niet verder mochten rijden met de auto en dat het alleen maar te doen was om de extra verdiensten van de bus. Na 40 minuten lopen waren we weer bij de auto. De lange rij plus de bus was toch een snellere optie geweest.