Alandi

Vandaag zijn we naar Alandi geweest. Alandi ligt aan een rivier ongeveer 20 km ten noorden van Pune. Aan beide kanten van de rivier was een galerij. Naast de galerij was een trap het water in. Er waren veel mensen zich aan het wassen en de was aan het doen. Er waren ook veel kinderen aan het zwemmen in het water. Wij waren ook een toeristische attractieve, de hele groep met kinderen stond rond ons. Ik heb wel twintig keer gezegd dat we uit Nederland komen. We hebben de tempel bekeken en wat gegeten. Daarna zijn Thomas en ik ook gaan zwemmen.  De rivier stroomde lekker, als je erin ging dan kon je je lekker laten meedrijven en 20 meter verderop er weer uit. Terwijl wij aan het zwemmen waren ging een groepje kinderen hetzelfde rondje maken.

Bij het laatste rondje sprong ik in het water. Dit had ik beter niet kunnen doen. Ik kwam op iets scherps terecht. Aan de kant bleek het flink te bloeden. We probeerden het te stelpen met een papieren zakdoekje, toen kwam er een mevrouw te hulp met een potje zalf. Ze smeerde het op de wond, tot mijn verbazing verdween de zalf in zijn geheel in de wond. Daarna drukte ze nogmaals een paar flinke klodders in en op de wond. Het bloeden stopte bijna, waarna er een zakje oranje poeder over de wond werd gedaan. We hebben nog een kwartiertje gezeten en zijn met de auto naar huis gegaan. In de auto sloeg de twijfel toe mbt deze behandeling. We zijn maar naar het ziekenhuis gegaan. In het ziekenhuis ging men de wond schoonmaken, eerst voorzichtig, maar het werd niet veel schoner. Men vroeg wat erin de wond zat. We hebben uitgelegd wat er was gebeurd, toen kwam de arts met een fles ... aan. Hij druppelde dit in de wond, waarna een heftige reactie plaats vond het begon te schuimen. Dit heeft hij twee keer herhaald. Daarna begon hij erg hard met verband dat in jodium was gedoopt te wrijven. Dit alles was niet geheel pijnloos. De arts zei dat het een diepe wond was en dat hij gehecht moest worden. Ik kreeg nog een tetanus prik, en wat verdoving waarna er hechtingen zijn geplaatst. Ik hoop dat alle troep er uit is. De volgende keer laat ik me maar niet helpen door iemand aan de waterkant. Op zo'n moment is het zo aardig als men je spontaan helpt dat je het ook nauwelijks kan weigeren.