zondag 2 oktober 2011

Indiaas ontbijt

De buren hadden ons uitgenodigd voor het ontbijt. Nadat we ons hadden voorgesteld, hebben we even gezellig gepraat. De buren hebben twee zonen waarvan een een jaar in Belgiƫ had gewoond en de ander in Duitsland. De buurman was ook wel eens in Amsterdam geweest.Opa en overgroot oma wonen ook in het huis. Ze vertelden dan opa op 7 jarige leeftijd was gevlucht tijdens de opsplitsing van groot India in India en Pakistan. Hij heeft eerst een aantal jaren in Pimpri gewoond, dit ligt vlak boven Pune. Pimpri is tegenwoordig aam Pune vastgegroeid. Toen hij het huis 30 jaar geleden in Sindh society liet bouwen was het een bos met slangen en ander ongedierte.
Het ontbijt was echt Indiaas, lekkere hete aardappel curry, zoete melkpap met vermicelli en gefrituurde deeg balletjes in suikerstroop. Verder kwamen er nog noten, kruid cake en appel partjes op tafel. Dit aten we met thee met melk en veel suiker. Wat ik bijzonder vond was dat wij aan tafel zaten en de buren op een bank achter ons, er was niet voldoende plek aan tafel. Toch raar als wordt uitgenodigd om te eten en dan niet samen met ze eet.
Na het ontbijt gingen Asish (de buurjongen) Bart Anne-Marie en Kadier(Barts loge dit weekend) buiten kletsen in de schommelbank.
Als ras echte kaaskoppen ben je zo af en toe op zoek naar iets van thuis. We dachten kaasplateau, lekker.
Vanmiddag hebben we het kaasplateau bezocht, dit is een hoogvlakte 120km ten zuiden van Pune en staat bekend als "flowervalley" Gedurende deze laatste weken van de regentijd is het een bloemenzee.Geen kaas gevonden.
Toen we bijna waren aangekomen op de hoogvlakte moesten we parkeren. Het laatste stukje was er een pendel bus. Ik denk dat er zo'n 80 mensen in de bus zaten, met veel geronk zijn we de berg op gereden. Halverwege kwam een mevrouw de bijdrage voor het vervoer innen, 5 roepie per persoon, ik dacht dat ik het verkeerd verstond maar inderdaad het koste slechts 5 roepie, dit is ongeveer 8 euro cent. Nadat we door de prachtige bloemenzee hebben gelopen kwamen we terug bij de bus stop. Er stond een waanzinnig lange rij. We dachten we lopen dat stukje wel. Halverwege kwamen we wat jongens tegen, die de bus te duur vonden. Ze klaagden er over dat ze niet verder mochten rijden met de auto en dat het alleen maar te doen was om de extra verdiensten van de bus. Na 40 minuten lopen waren we weer bij de auto. De lange rij plus de bus was toch een snellere optie geweest.





Geen opmerkingen:

Een reactie posten