vrijdag 17 augustus 2012

Ongeluk

Ik was zo happy vanmiddag, ik heb eindelijk mijn visum gekregen.
Op weg naar huis kregen we echter een ongeluk. De verkeerssituatie was precies identiek aan het ongeluk van een week geleden. Bizar je rijdt een jaar lang in het hectische verkeer en loopt enkel zo af en toe een krasje op, en nu dit. Zo schreef ik een week geleden dat we hard van achteren waren aangereden. Vandaag heb ik ervaren dat het nog veel harder kan. Santosh stopte achter een vrachtauto met gas flessen. We stonden net stil en daar kwam een andere vrachtauto met gasflessen   van achteren tegen onze auto aanrijden. Hij drukte ons door totdat we als een sandwich plat gedrukt werden. Mijn deur wilde slechts op een kier open, ik kon er nog net uit.
Iedereen was relatief rustig, wellicht onder de indruk van wat er gebeurd was. Na een halfuur het verkeer te hebben geblokkeerd werd er besloten om de auto weg te duwen, hij wilde niet meer starten. Toen onze auto weg was begon men met 20 man de vrachtauto weg te duwen, deze wilde blijkbaar ook niet meer rijden. Even later kwam er een takelwagen om ons naar het politie bureau te slepen. Ik had mijn spullen al uit de auto gehaald, zodat ik die niet kwijt zou raken. De politie maakte me duidelijk dat ik alles in de auto moest leggen, ik snapte niet waarom, maar deed maar wat hij tegen me zei. Daarna zei hij dat ik in de auto moest gaan zitten, ja je gelooft het niet maar zo ben ik met auto en al naar het politie bureau vervoert.
Net na de crash
20 man duwen vrachtauto weg.

Onderweg naar het politie bureau, bungelend aan de takelwagen

Bij het politie bureau, de vrachtauto ik de auto waar we vanachter tegen aan zijn geduwd.




1 opmerking:

  1. Hoi Guus,
    Wat een mazzel dat het goed is afgelopen. Een verslagje eerder lees ik dat je denkt dat mensen niet meer meelezen/meeleven, na een jaar. Ik reageer niet, maar lees regelmatig je blogs met plezier. Op fb lees ik Gerlindes verhalen, en link door naar de jouwe.
    Fijn dat Gerlinde en A en T straks weer bij je zijn!
    Hartelijke groeten Rien en Hendrien

    BeantwoordenVerwijderen