Ik weet niet goed wat voor titel ik deze blog moet geven. Ik heb medelijden met Santosh, we hebben in twee weken twee keer een ongeluk gehad. Zijn bedrijf heeft hem een officiële waarschuwing gegeven. Ik heb zijn baas bij beide ongelukken uitgelegd dat Santosh absoluut onschuldig is. Desalniettemin treft men sancties. Gisteren begon Santosh uit te leggen wat hij verdiende en hoeveel uren hij daarvoor moest werken. Hij legde me ook uit in zijn gebrekkige engels dat het bedrijf in overweging neemt wat men met Santosh moest doen. Hij vroeg me: "ben ik een goede chauffeur", ik heb hem vertelt dat hij absoluut geen schuld heeft aan de ongelukken. Nadat hij me dit vertelt had ging ik boodschappen doen, toen ik terug kwam was de achterruit in duizend stukken gesplinterd. Santosh zat hopeloos in de rats, wellicht is de ruit gebarsten nadat men bij de security check de achterklep met een riante zwaai heeft dicht gegooid, uiteindelijk zei hij: "ik heb geld nodig", ik heb hem 6000 Rupee gegeven, vandaag gaf hij me twee honderd terug. De achterruit was gerepareerd. Ik denk dat ik met deze 90 euro zijn baan heb gespaard, ik gun hem dit van harte, hij staat altijd voor me klaar. Tja en dat is 75% van zijn maandloon dat ze wellicht hadden ingehouden. Dan kun je toch geen normaal leven meer lijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten