Ik zat vandaag in de auto naar huis en ik dacht: "Santosh heeft geen haast vandaag". We reden op Nagarroad, dit is een brede doorgaande weg, je kunt er met drie a vier voertuigen naast elkaar rijden. Ik keek op de snelheidsmeter en we gingen iets langzamer als 40 km/hr. De auto's en bussen haalden ons links en recht al toeterend in. Als ze ons voorbij waren dan sneden ze ons lekker af om vervolgens langs een volgend voertuig te glippen. We praten wat over de plannen van het weekend, Santosh wil dit natuurlijk graag weten zodat hij wellicht thuis ook kan vertellen wanneer hij thuis is en wanneer niet. Santosh was zoals gewoonlijk lekker aan het slingeren, dit zorgde ervoor dat de auto's die ons probeerden in te halen en in het nauw werden gedreven nog harder gingen toeteren. Ik zit me al tijden af te vragen waarom Santosh zo slingert, is het om anderen een les te leren, of om wat ruimte voor je zelf te verwerven of heeft hij het gewoon niet door. Hier zal ik wel nooit achter komen.
Opeens kreeg Santosh haast hij haalde auto's in op de kruispunten, hij ging als van oud iedereen afsnijden, nu toeteren auto's naar ons omdat ze in het nauw worden gedreven. We reden ook met hoge snelheid het tolhuisje voorbij. Santosh kwam 100 meter voorbij het tolhuisje tot stilstand. Hij is terug gelopen om te betalen. Ja die tol is iets merkwaardigs. Er zijn drie kleuren kentekens, een witte is van Pune, deze hoeven geen tol te betalen bij de tolhuisjes, het zit bij hun wegen belasting in. Daarnaast zijn er gele voor Maharashtra en zwarte voor India, met zo'n kenteken betaal je geen belasting voor de kantons in Pune, iedere keer als je een kanton binnen rijd dan moet je 15 rupee betalen (0.2 euro). De laatste tijd nemen we op de terugweg altijd een route door een kanton, hier is het verkeer iets rustiger. De gemiddelde Indier staat blijkbaar liever in de file dan 15 Rupee betalen.
We rijden een stukje verder, en er Santosh had nog steeds haast, er was een klein gaatje tussen een dikke steen op de weg en een vrachtauto. Santosh klapte de buiten spiegel in en we konden weer drie auto's voordringen. Die dikke steen lag trouwens op de weg om een touw aan vast te maken om een een zeil boven de stoep te hangen. Dit zeil is het huis van mensen. Deze mensen stonden met een glimlach naast hun zeil te kijken naar onze manouevre.
We moesten nog 1 km voordat we thuis waren, opeens komt de rust weer terug en Santosh rijdt weer met 40 km/hr over een brede weg waar een zee van ruimte is.
Tja het is maar goed dat ik niet zo'n observator naast me had in Nederland, anders waren erwellicht ook zulke lullige verhalen gekomen.
Opeens kreeg Santosh haast hij haalde auto's in op de kruispunten, hij ging als van oud iedereen afsnijden, nu toeteren auto's naar ons omdat ze in het nauw worden gedreven. We reden ook met hoge snelheid het tolhuisje voorbij. Santosh kwam 100 meter voorbij het tolhuisje tot stilstand. Hij is terug gelopen om te betalen. Ja die tol is iets merkwaardigs. Er zijn drie kleuren kentekens, een witte is van Pune, deze hoeven geen tol te betalen bij de tolhuisjes, het zit bij hun wegen belasting in. Daarnaast zijn er gele voor Maharashtra en zwarte voor India, met zo'n kenteken betaal je geen belasting voor de kantons in Pune, iedere keer als je een kanton binnen rijd dan moet je 15 rupee betalen (0.2 euro). De laatste tijd nemen we op de terugweg altijd een route door een kanton, hier is het verkeer iets rustiger. De gemiddelde Indier staat blijkbaar liever in de file dan 15 Rupee betalen.
We rijden een stukje verder, en er Santosh had nog steeds haast, er was een klein gaatje tussen een dikke steen op de weg en een vrachtauto. Santosh klapte de buiten spiegel in en we konden weer drie auto's voordringen. Die dikke steen lag trouwens op de weg om een touw aan vast te maken om een een zeil boven de stoep te hangen. Dit zeil is het huis van mensen. Deze mensen stonden met een glimlach naast hun zeil te kijken naar onze manouevre.
We moesten nog 1 km voordat we thuis waren, opeens komt de rust weer terug en Santosh rijdt weer met 40 km/hr over een brede weg waar een zee van ruimte is.
Tja het is maar goed dat ik niet zo'n observator naast me had in Nederland, anders waren erwellicht ook zulke lullige verhalen gekomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten