No Change

Ik was onderweg van kantoor naar huis en Gerlinde belde me op. Zou je een pakje custard mee willen nemen. Santosh zet me af bij Pune Central, dit is langs de normale weg naar huis, je denk even snel naar de winkel en door. De supermarkt zit op de vijfde verdieping, de liften zijn altijd overbezet, dus ik koos voor de roltrap. De roltrappen in Pune central zijn zo gemaakt dat je op iedere verdieping een rondje door de winkel moet maken voordat je bij de volgende roltrap aankomt. Ik baalde dat ik de keuze roltrap had gemaakt, maar ja switchen van gedachte en alsnog de lift nemen dat doe je natuurlijk niet. In de winkel zie ik twee smaken custard, aardbei en mango. Ik weet dat Gerlinde altijd vanille heeft, nog een keer alle planken van het schap doorzocht en ja ik had het juiste gevonden. Snel naar de kassa, staat er iemand op zijn Indiaas te dreutelen, de kassier vraagt bij ieder artikel om hulp aan de bewaker, waarom hij denk dat een bewaker kennis heeft van de artikelen in de winkel is me een raadsel. Dan beseft de aardige kassier dat hij mij beter eerst kan helpen met mijn 2 pakjes custard. Ik moet 60 rupee betalen, ik heb enkel een briefje van 500 in mijn portemonnee. Zegt de kassier tegen me sorry no change, ik zeg ja en hoe lossen we dit op, sorry no change. Het begon een beetje in me te borrelen, 500 rupee lijkt heel veel maar dit is slechts 8 euro. Een kassa van een supermarkt die geen 8 euro change heeft. Goed ik kon me er bij neerleggen en de pakjes custard achter laten. Gelukkig waren er nog wat eet tentjes, ik ging naar de ijsjes bar, sorry sir no change, naar de pizza hut sorry no change, en bij mijn derde poging de Indiase curry tent kreeg ik alleen een grote glimlach en een nee schudden hoofd. Ik heb geloof ik hard op staan vloeken van ongeloof. Met grote passen passeerde ik nog 1 keer de kassa van de supermarkt op weg naar de roltrap. De vriendelijke kassier zei sir I have change. Kwam alles toch nog goed, we hebben vanavond heerlijke custard pudding gegeten.